Το τατουάζ είναι μεγάλη υπόθεση

Τατουάζ. Μια υπόθεση αρκετά πονεμένη κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όλοι έχουμε σκεφτεί, έστω μια φορά, να κάνουμε ένα τατουάζ, τις περισσότερες φορές όμως καταλήγουμε να μην κάνουμε αυτή τη σκέψη μας πραγματικότητα. Ίσως γιατί δεν είμαστε αρκετά σίγουροι ή φοβόμαστε αν στην πορεία το μετανιώσουμε.

Καταρχάς πρέπει ν’ αναλύσουμε όλους τους παράγοντες, γιατί το σοβαρό της υπόθεσης είναι ότι είναι κάτι μόνιμο πάνω στο σώμα μας. Οπότε πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι για να το χτυπήσουμε.

Υπάρχουν άτομα που έχουν κάνει ήδη την αρχή, και το λέω αρχή γιατί, καλώς ή κακώς, μόλις κάνεις το πρώτο θα ξεκινήσεις αμέσως να σκέφτεσαι το δεύτερο. Σπάνια τα άτομα που κάνουν ένα τατουάζ σταματάνε στο πρώτο, οπότε προσοχή γιατί είναι κάτι που θα έχει και συνέχεια! Δε λέμε να εθιστείς και να κάνεις το κορμί σου ένα «έργο τέχνης», αλλά τα επόμενα τατουάζ θα βρίσκονται καθ’ οδόν.

Ξέρω, υπάρχουν τρανά παραδείγματα που κυκλοφορούν έξω για να σου δώσουν το νόημα να μην κάνεις τατουάζ. Έτσι, βλέπεις την κοπέλια στο μετρό με τις χίλιες τρύπες και το τατουάζ μανίκι με ό,τι έντομο υπάρχει στο οικοσύστημα και λες what? Ναι, ξέρω, επιλογή της είναι αλλά η υπερβολή βρίσκεται παντού.

Όπως κι η απλότητα σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν τατουάζ αρκετά όμορφα με μια ιστορία από πίσω τους. Εκεί λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε στην αξία του τατουάζ πάνω στα σώματα, γνωρίζοντας ότι είναι κάτι μόνιμο, άρα σημαίνει πως θα ‘ναι και κάτι σημαντικό για τον καθένα από εμάς.

Έτσι ξεκινάνε οι διάφορες ιστορίες πίσω απ’ αυτά τα ζωγραφισμένα κορμιά που βλέπουμε, άλλοτε δυσάρεστες  κι άλλοτε ευχάριστες, η καθεμία ξεχωριστή και μοναδική και πάντα αξίζει ν’ ακούσεις μία απ’ αυτές τις ιστορίες. Κάποιος έχασε κάποιον, κάποιος αγάπησε κάποιον, κάποιος άρχισε να θαυμάζει κάποιον. Όλα ξεκινάνε από κάποιον κι ίσως γι’ αυτό είναι τόσο «βαριά», γιατί κουβαλάνε κάποιον πάνω τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά, είναι και τα άλλα που κάτι μας άρεσε, κάτι που μας θυμίζει την παιδική μας ηλικία, αυτό που βλέπω είναι πως γίνονται για μια ανάμνηση που θέλουμε να μη σβηστεί στο χρόνο.

Το τατουάζ δεν είναι τόσο απλό. Είναι μια μεγάλη απόφαση. Αν αποφασίσουμε να το χτυπήσουμε καλύτερα να είναι κάτι που αγαπάμε και μας εκφράζει. Σκεφτείτε το καλά και προχωρήστε στην απόφασή σας, μόνο αν το θέλετε πραγματικά. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο.

Είναι μετά κι η απόφαση του σχεδίου, της γραμματοσειράς και τέτοιες λεπτομέρειες. Μην αγχώνεστε, υπάρχει το διαδίκτυο με πολλές εικόνες με  τατουάζ, αλλά κι οι ειδικοί έξω στα στούντιο που θα σας βοηθήσουν σε τέτοια θέματα, ακόμη και στο μέρος που θα σας ταίριαζε το τατουάζ που διαλέξατε.

Γιατί ναι, το ξέρω το μέρος που θα γίνει το τατουάζ είναι πολύ μεγάλο βάσανο, αν θα φαίνεται καλά, αν θα σας πηγαίνει και τέτοιου είδους άλλες ανασφάλειες που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της κατάστασης π.τ (προ τατουάζ ), γιατί μετά θα είστε προ στα τατουάζ και θα λέτε «έλα μωρέ δεν ήταν κάτι, μην το σκέφτεσαι πολύ, κάνε κι εσύ», αλλά ένα μεγάλο «αλλά» έρχεται εδώ.

Πριν απ’ αυτό υπάρχει το βασικό στάδιο που πρέπει να περάσετε για να προχωρήσετε level. Στάδιο, καλύτερα μάλλον το κεφάλαιο του πόνου, η πονεμένη αυτή στιγμή σ’ όλο αυτό. Πονάει; Πού πονάει πιο πολύ; Και αν πονάει πού πονάει λιγότερο; Ναι, είναι η στιγμή που θα σκεφτείς την πιο χαζή ερώτηση και θα εκτοξευθεί απ’ το στόμα σου στη διάρκεια ενός νανοσεκόντ.

Αφού θα σου λυθούν όλες οι απορίες σιγά-σιγά και θα γυρίσεις στα λογικά πλαίσια της σκέψης σου, θα κάνεις το επόμενο βήμα και, ναι, θα τα καταφέρεις να φτάσεις μέσα στο μαγαζί του φίλου μας του τατουάζ. Ενθουσιασμένος θα κάτσεις με μεγάλη αποφασιστικότητα στη δερμάτινη και ειδικά αναπαυτική πολυθρόνα που θυμίζει λίγο ιατρείου, άλλα εσύ δε μασάς και μόλις ακούσεις τον ήχο απ’ το μαγικό εκείνο εργαλείο, όλη η προσπάθειά σου θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Ο φόβος κι η ανασφάλεια θα έρθουν δίπλα στ’ αυτάκια σου και η βελόνα αρκετά κοντά σου για να κάνεις πλέον πίσω. Έτσι επιλέγεις να πάρεις μια βαθιά ανασούλα και τσουπ ξεκίνησε. Καθώς μπορεί να πονέσεις σφίγγεις τα δόντια και γελάς, μετά ανακαλύπτεις ότι δεν πονάει τόσο πολύ και αρχίζεις να παρατηρείς το σχέδιο. Αν μπορείς να το βλέπεις δηλαδή.

Λες από μέσα σου «Τι γραμμή είναι αυτή; Καλά κάτσε να τελειώσει και θα δει!». Μετά βλέπεις το σχέδιο, βγήκε τελικά τέλειο και χαίρεσαι, νιώθεις περήφανος και είσαι έτοιμος να το παίξεις ειδήμονας στους φίλους σου που δεν έχουν ακόμη!

Το τατουάζ είναι μεγάλη υπόθεση απ’ τη στιγμή που ξεκινάει ακόμη σαν σκέψη, γιατί υπάρχουν και τα άτομα που είναι υπερβολικά δειλά για να το πάρουν απόφαση. Τουλάχιστον αυτή η απόφαση να γίνει συνειδητά κι ας αργήσει. Δεν είναι μια μόδα τα τατουάζ, είναι κάτι δικό μας που θα μας συνοδεύει σ’ όλη μας τη ζωή. Ας μην ξεχνάμε και κάτι βασικό: τα τατουάζ δεν τα κάνουμε για να τα δουν οι υπόλοιποι, τα κάνουμε για εμάς.

Θα ήταν λάθος κάποιος να πάει να κάνει τατουάζ μ’ αυτό το σκεπτικό. Ας γίνει όλο αυτό με ωριμότητα και καλή συνέχεια στα επόμενα τατουάζ σας και σ’ αυτούς που έχουν ήδη και σ’ αυτούς που θέλουν ν’ αποκτήσουν!