Αν μπορούσαμε να κάνουμε μια βουτιά στις πιο σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου μας ίσως και να έπρεπε να ζητήσουμε ενοίκιο από κάποιες καλά ριζωμένες κλισέ φράσεις που παρασιτούν εκεί. Μια πληθώρα γνωστών φράσεων που ροκανίζει -ίσως κι άθελά της- πολλές φορές τη θετικότητά μας βομβαρδίζοντάς μας συχνά με αισθήματα φόβου, αδράνειας ή ματαιότητας. Ποιοι λοιπόν θα ήταν οι κάτοικοι που απαρτίζουν την «ημικαταθλιπτική» πτέρυγα;
Άλλοι είναι χειρότερα από σένα
…κι άλλοι είναι καλύτερα! Η παραπάνω φράση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ίσως κι ο βασιλιάς της κατηγορίας της, καθώς συνδυάζει -μοναδικά- αισθήματα φόβου κι ενοχής. Προκαλεί σχεδόν τύψεις στον δέκτη της, αφού νιώθει πως δεν αναγνωρίζει τα θετικά στοιχεία της κατάστασης που του προκαλεί δυσαρέσκεια, ενώ ταυτόχρονα τον γεμίζει φόβο για οποιαδήποτε ενέργεια αλλαγής. Κι αν στο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα αίσθημα που τη διακατέχει εμείς επιλέξουμε να κοιτάξουμε ουρανό, πόσο άσχημα μπορεί να πάει αυτό; Όλοι οι υπόλοιποι που είναι καλύτερα από εμάς, ήταν πάντοτε, ή απλώς τόλμησαν να σπάσουν το κατεστημένο τους;
Έτσι είναι η κατάσταση
Και δίπλα στο αίσθημα του φόβου γειτονεύει η αδράνεια. «Έτσι είναι η κατάσταση», ακόμα κι αν δεν αποτελεί πολλές φορές δική μας επιλογή, το αν μας δυσαρεστεί, μας προκαλεί άγχος ή μας κάνει να νιώθουμε έρμαιό της, είναι σχεδόν αδιάφορο. Είναι η φράση που μας «αναγκάζει» να συμμορφωθούμε- προσαρμοστούμε απέναντί της, ακόμα κι εάν διαφωνούμε ή μας ξυπνάει αισθήματα απέχθειας. Μέσα της υποβόσκει η γενική ιδέα πως είμαστε πολύ λίγοι ή αδύναμοι για να την αλλάξουμε. Άραγε, όλοι οι «τρελοί», οι ασυμβίβαστοι, οι ριζοσπαστικοί, οι πρωτοπόροι δεν ήρθαν αντιμέτωποι με τέτοιες αρνητικές αντιλήψεις; Φαντάζεστε έναν κόσμο στον οποίο θα τις είχαν ασπαστεί;
Η ζωή είναι άδικη
Πέρα από φόβο κι αδράνεια πολλές φορές συναντάται και το αίσθημα της αδικίας κι αυτή η φράση έρχεται για να κουμπώσει με τους φόβους μας για δράση. Καμιά φορά οι άνθρωποι –ναι- μας αδικούν, είτε ηθελημένα είτε άθελά τους, όμως αυτό δεν μπορεί ν’ αποτελέσει λόγο για να μην διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας ή το δίκιο μας. Φράσεις όπως η παραπάνω συνήθως δικαιολογούν την έλλειψη θάρρους και τόλμης για την καταπολέμηση άσχημων συνθηκών ή συμπεριφορών, ενώ μας κάνουν να μένουμε στάσιμοι σε μια αρνητική κατάσταση. Δεν είναι άδικη η ζωή, κάποιες φορές είναι οι άνθρωποι, αλλά η αδράνεια απέναντι σ’ αυτό είναι αδικαιολόγητη.
Δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανέναν
Εκτός από φοβισμένοι, ενοχικοί, αδρανείς και αδικημένοι μπορούμε να ζήσουμε και μοναχικά αφού στα ανάκτορα της ματαιότητας όλος μας ο περίγυρος είναι ανάξιος εμπιστοσύνης. Πρέπει να προσέχουμε! Θα προδοθούμε, θα πληγωθούμε, θα εκτεθούμε, θα ρεζιλευτούμε, θα γίνουμε περίγελος κι όλα τα συναφή εάν απλώς ρισκάρουμε κι εμπιστευτούμε. Όλα αυτά τα γεμάτα θετικότητα ρήματα που απορρέουν από αυτήν τη φράση μας βουλιάζουν στη μοναξιά και συγκεκριμένα σ’ ένα ακριβοθώρητο κελί όπου είναι προφυλαγμένες όλες οι ευάλωτες πλευρές μας και τα μελανά μας σημεία. Όμως οι αδυναμίες μας πολλές φορές είναι κι η γοητεία μας και το θάρρος μας να τις μοιραζόμαστε ίσως να αποτελέσει αιτία ισχυρών δεσμών κι έμπνευσης του περίγυρού μας.
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο
Μπορούμε να σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και ν’ αναμένουμε τα περιστατικά της ζωή μας να εξελιχθούν, το ένα πίσω από το άλλο, σαν καρέ ταινίας αφού όλα έχουν τον λόγο τους. Είναι σαν η ζωή μας να έχει προκαθοριστεί κι απλώς τα γεγονότα να μας φέρνουν προ τετελεσμένου. Μπορεί αυτή η φράση να κρύβει και μια ελάχιστη θετικότητα, όμως και πάλι κυριαρχεί μέσα της το αίσθημα της απραξίας, αφού είναι σαν μας προτρέπει να παραμένουμε αδρανείς και να ψάχνουμε τους καλούς οιωνούς, ακόμα και σε πράγματα που μπορεί να μη μας ευχαριστούν. Ίσως θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε κάποιο μάθημα από τα αρνητικά παθήματά μας, αλλά δεν οφείλουμε να προσκολλάμε εκεί, θεωρώντας πως υπάρχει κάποια βαθύτερη αιτία αυτών των συμβάντων.
Θα το ξεπεράσεις
Μας χτυπάνε την πλάτη, μας χαμογελάνε και λίγο ίσως και κατά βάθος να μας λυπούνται. Μ’ ένα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μειδίαμα μας λένε «θα το ξεπεράσεις». Το θέμα είναι πώς, έχω την πεποίθηση ότι αρκετοί, όταν προσπαθούν να μας εμψυχώσουν, μας γεμίζουν με βαρύγδουπες ανούσιες δηλώσεις όπως την παραπάνω, δίχως αυτές να μας βοηθάνε πραγματικά. Όταν πενθούμε μια κατάσταση ένα απλό «θα το ξεπεράσεις» πώς μπορεί να μας βγάλει από τον βάλτο; Υποθέτω πως όταν δε βλέπουμε φως στο τούνελ, θέλουμε κάποιον που θα μας ακούσει και θα μας βοηθήσει να βρούμε λύσεις, όσο πιο συμβατές γίνεται με την ψυχοσύνθεσή μας.
«Μην τα υπεραναλύεις», «όλα είναι στο κεφάλι σου» κι άλλες τέτοιες παρόμοιες φράσεις έρχονται για να υπερασπιστούν τις προαναφερθείσες. Ας αρπάξουμε ομπρέλα λοιπόν απέναντι στα κλισέ λεγόμενα που σκορπάν τον φόβο όπως οι ειδήσεις των 8 κι ας φωνάξουμε στην αδράνεια πως εμείς θ’ αδράξουμε τη μέρα. Μπορούμε να απενεχοποιηθούμε απέναντι στα πρότυπα που μας κάνουν να νιώθουμε ενοχικά για τα αρνητικά μας συναισθήματα και να τ’ αντιμετωπίζουμε με ασπίδα μας το θετικό μας πνεύμα και τη διάθεσή μας γι’ αλλαγή. Δεν είμαστε έρμαια καταστάσεων, δε μας πάει το κύμα, εμείς το πάμε στις κατευθύνσεις που επιθυμούμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
