Συχνά καταλογίζουμε πολλά στο όνομα της αγάπης και της δίνουμε πολλές ιδιότητες και χαρακτηριστικά. Η αγάπη μαγεύει, ομορφαίνει, μας πάει, μας συντροφεύει κι ίσως και με μια μοναδική μαεστρία βρίσκει τον τρόπο να γεφυρώνει χάσματα και διαφορές που παρευρίσκονται μέσα στο σύνολό της και μάλλον αυτή η τομή αποτελεί και το πιο σταθερό της θεμέλιο. Κι αν μιλάμε μεταφορικά παίζοντας με τις έννοιες «γέφυρα» κι «αγάπη», άραγε πόσο ρεαλιστικές διαστάσεις θα μπορούσε να πάρει αυτό μας το παιχνίδι;
Ίσως και να σκαρφιζόμασταν μια ερωτική ιστορία που εκλείπουν οι ιππότες και οι πριγκίπισσες και πρωταγωνιστούν η μηχανική κι οι γέφυρες, αλλά παραδόξως τα πνευματικά δικαιώματα να μην ανήκουν σ’ εμάς, αλλά στο background της κατασκευής της γέφυρας του Μπρούκλιν. Η γέφυρα του Μπρούκλιν ανήκει σ’ ένα από τα πιο λαμπρά επιτεύγματα αρχιτεκτονικής και μηχανικής. Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες κρεμαστές γέφυρες των Ηνωμένων Πολιτειών και συνδέει το Μανχάταν με το Μπρούκλιν. Έχει κύριο άνοιγμα 486,3 μέτρα και χαρακτηρίζεται πρωτοπόρα ως προς την κατασκευή της λόγω των χαλύβδινων συρμάτων που επιλέχτηκαν. Η δημιουργία της αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση, καθώς το έργο απαιτούσε την κατασκευή μιας γέφυρας μεγαλύτερη κατά 50% σε σχέση με οποιαδήποτε γέφυρα μέχρι τότε.
Το δύσκολο έργο είχε ανατεθεί σ’ έναν σπουδαίο μηχανικό της εποχής του 19ου αιώνα τον Τζον Ρόμπλινγκ, ο οποίος είχε κατασκευάσει και προγενέστερα άλλες κρεμαστές γέφυρες μικρότερες –βέβαια- σε μέγεθος. Ωστόσο δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει τα σχέδιά του, διότι τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διεξαγωγή ερευνών που αφορούσαν τη δημιουργία της γέφυρας κι ο τραυματισμός αυτός οδήγησε στον θάνατό του. Τα ηνία της κατασκευής ανέλαβε τότε ο γιος του, Ουάσιγκτον Ρόμπλινκγ, ο οποίος ήταν κι αυτός μηχανικός και είχε συμβάλλει στη διαμόρφωση των καινοτόμων σχεδίων περί του έργου. Ο Ουάσιγκτον Ρόμπλινγκ όμως κατά την κατασκευή έπαθε τη νόσο των δυτών, όπως και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, κι αυτό οφειλόταν στη διαφορά της πίεσης που υπήρχε στους πυλώνες που είχαν τοποθετηθεί στον βυθό ως στηρίγματα της γέφυρας. Η νόσος τον άφησε εν μέρει παράλυτο κι αυτό του καθιστούσε αδύνατο να επιβλέπει την υλοποίηση-ολοκλήρωση της γέφυρας.
Εξαιτίας των προαναφερθέντων γεγονότων το έργο απαιτούσε νέο επικεφαλής και μάλλον η αγάπη επικράτησε έναντι της επιστήμης της μηχανικής, καθώς ορίστηκε υπεύθυνη η Έμιλι Ρόμπλινγκ, σύζυγος του Ουάσιγκτον, η οποία ήταν άσχετη με τον κλάδο. Ήταν η μόνη που ερχόταν σε επαφή με τον Ουάσιγκτον και μετέφερε τις οδηγίες του στους μηχανικούς του έργου. Η Έμιλι πλάι στον σύζυγό της έγινε ειδήμων περί κατασκευής γεφυρών. Σπούδασε ανώτερα μαθηματικά, αντοχές υλικών, προδιαγραφές γεφυρών και ό ,τι άλλο κρίθηκε απαραίτητο για την ολοκλήρωση του έργου που διήρκεσε 12 χρόνια. Αρκετός κόσμος άρχισε να πιστεύει πως πολλές σημαντικές αποφάσεις για την κατασκευή πάρθηκαν από την ίδια. Επίσης, η Έμιλι είχε καταφέρει να διαχειρίζεται πολιτικούς, ιδρυτές, τον αμερικανικό σύλλογο πολιτικών μηχανικών και οποιοδήποτε άλλον φορέα χρειαζόταν προκειμένου να κατορθώσει την υλοποίηση της γέφυρας.
Η Έμιλι για την κατασκευή της γέφυρας πέρασε ατελείωτες ώρες με τον Ουάσιγκτον κι απέκτησε γνώσεις μηχανικής για να φέρει εις πέρα ό,τι είχε ξεκινήσει ο ίδιος προτού νοσήσει. Έμαθε για χάρη του πώς να είναι μηχανικός και κατασκεύασε μια γέφυρα έχοντας μηδενικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο. Ενδιαφερόμενη για τις φιλοδοξίες και τα όνειρα του συζύγου της ξεπέρασε όλα τα κωλύματα κι ολοκλήρωσε το έργο, αποδεικνύοντας έμπρακτα το μέγεθος και την αξία της επιθυμίας στο πλαίσιο της αγάπης. Η επίβλεψη ενός τέτοιου έργου απαιτούσε –σίγουρα- μεγάλες προσωπικές θυσίες από την ίδια και προσπάθεια την οποία δεν αποποιήθηκε σκεπτόμενη τον σύντροφό της, ο οποίος τη στήριξε σε όλο αυτό. Η Έμιλι τιμητικά ήταν η πρώτη που διέσχισε τη γέφυρα όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της.
Η γέφυρα συμπεριλαμβάνεται στα ορόσημα της πόλης της Νέας Υόρκης κι έχει οριστεί ως Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο από την Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου των ΗΠΑ. Η κατασκευή της θεωρείται σπουδαίο αρχιτεκτονικό και μηχανικό κατόρθωμα και γι’ αυτό χαίρει σεβασμού ως έργο. Ακόμη χαρακτηρίζεται καινοτόμα για την εποχή της κι η υλοποίησή της αρκετά απαιτητική. Η ολοκλήρωσή της πέρασε από χίλια μύρια κύματα, μέχρι να βρεθεί επικεφαλής που θα τη συντροφεύει καθ’ όλη τη χρονική διάρκεια της κατασκευής.
Μια σειρά από ατυχή γεγονότα παραγκώνισε τους πατήρ κι υιό Ρόμπλινγκ που ήταν γνώστες περί μηχανικής και τοποθέτησε στο τιμόνι την άσχετη -τότε- Έμιλι, η οποία τα κατάφερε έχοντας ως κινητήριο δύναμη την αγάπη της για τον σύζυγό της και την στήριξή του. Αγάπη και μηχανική συνδέθηκαν χαρίζοντάς μας την περιβόητη και ξακουστή γέφυρα του Μπρούκλιν. Κι αν η Έμιλι έχτισε γέφυρα, εμείς μέχρι πού θα τολμούσαμε να φτάσουμε για τον άνθρωπό μας;
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
