“One day the people that didn’ t believe in you will tell everyone how they met you” ή σε ελεύθερη μετάφραση «Μια μέρα οι άνθρωποι που δεν πίστεψαν σε ‘σένα θα πουν σ’ όλους πώς σε γνώρισαν». Το παραπάνω γνωμικό ανήκει στον γνωστό ηθοποιό Τζόνι Ντεπ και έχει μια γλυκόπικρη αύρα που προβληματίζει. Έχει την αίσθηση μιας πικρής αλήθειας δοσμένη απ’ έναν ευρέως αναγνωρίσιμο σταρ. Έχει την ειλικρίνεια κάποιου που το πιθανότερο είναι πως έχει όντως βιώσει τις λέξεις που εξέφρασε. Άλλωστε ο Τζόνι Ντεπ είναι μια περσόνα που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τα μέσα τόσο με το ταλέντο του όσο και με την πολυτάραχη ζωή του. Από τις κινηματογραφικές αίθουσες στα δικαστήρια και τούμπαλιν. Από το «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας» στην κουπαστή των πειρατών της Καραϊβικής και από τον κοινό βίο του στη διασημότητα.
Άραγε από ποια σκέψη που τον τριβέλιζε να ήθελε να απαλλαγεί μ’ αυτά τα λόγια; Πόση αλήθεια μπορεί να εμπεριέχει αυτή η πρόταση; Και κατά πόσο μπορεί να ταυτιστεί ο καθένας μας;
Για να νιώσεις τη δυσπιστία των άλλων ή την αμφιβολία θα πρέπει κάτι να έχεις επιχειρήσει, να έχεις προσπαθήσει να υλοποιήσεις κάτι που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, κάτι διαφορετικό, κάτι μεγάλο. Για να σπαταλάει ο κόσμος τον χρόνο του μιλώντας για ‘σένα και για το πώς συνδεόταν μαζί σου πιθανότατα να το έχεις καταφέρει κιόλας. Άρα το πιθανότερο είναι πως κάποιος σ’ αυτήν την περίπτωση, αναζητά ένα κομμάτι από την πίτα της επιτυχίας σου.
Η δυσπιστία συνήθως βρίσκει έδαφος όταν δε θεωρούμε κάποιον ή κάτι ικανό ή αρκετό. Ένα ταλέντο, μια ιδέα, μια προσωπικότητα δέχεται άπειρη μη ηθελημένη κριτική και αμφισβήτηση σαν να είναι συνήθειο η κακία. Το να γίνεται πικρόχολος ο κόσμος τις περισσότερες φορές μοιάζει το μεγαλύτερο ταλέντο του. Τα λεξικά της προσβολής κοσμούν την καθημερινότητα μας σ’ όλα τα πλαίσια: Από το σπίτι, στο σχολείο, στις σπουδές, στις δουλειές και αντίστροφα. Διαχρονική κατάρα κι εχθρός η μη καλοπροαίρετη κι ωφέλιμη κριτική. Συχνά έρχεται και απρόσκλητη στη ζωή μας απλά για να μας προβληματίσει ή για να μας πεισμώσει περισσότερο. Άραγε ήταν ποτέ χρήσιμο εργαλείο η αντίστροφη ψυχολογία; Αυτό μάλλον αποτελεί μια βαθυστόχαστη απορία. Ίσως ναι, ίσως κι όχι ανάλογα με το πού απευθύνεται.
Ίσως να μην είναι μόνο δυσπιστία, ίσως να είναι και κεκαλυμμένη ζήλια. Όταν πιστεύεις σ’ ένα όνειρο, μια ιδέα, ένα ταλέντο και το κυνηγάς διαθέτεις τόλμη, ρίσκο και θάρρος. Οι προαναφερθείσες αρετές είναι ζηλευτές και συνήθως βρίσκονται σε έλλειμμα στις ανθρώπινες προσωπικότητες. Ακριβοθώρητες αξίες μεταφέρουν όσους τις διαθέτουν στο ρετιρέ των έμβιων όντων. Η θέα από ψηλά άλλους τους τρομάζει κι άλλους τους μαγεύει. Κι αν η ζήλια αρχίζει να αποκτάει μορφή όταν ακόμα το κυνήγι μιας ιδέας ξεκινάει να αχνοφαίνεται, όταν αποκτά σάρκα και οστά θεριεύει.
Όταν το όνειρο αποκτά υπόσταση ο κόσμος αρχίζει το γύρω του κόσμου σ’ όσες μέρες χρειαστεί για να αποκομίσει λίγη από τη λάμψη σου. Ο Τζόνι Ντεπ στο quote του μας αναφέρει πως οποιος σε αμφισβητήσει, κάποτε θα γυρνάει λέγοντας παντού πώς σε συνάντησε. Γιατί τότε θα είσαι κάποιος και το πώς σε γνώρισε θα αποτελεί είδηση, είτε μένατε στην ίδια γειτονιά, είτε ήσασταν συμμαθητές στα αγγλικά, στο σχολείο, είτε γνώριζε τη μαμά σου.
Αναζήτηση εύκολης δόξας λέγεται, σαν τη γλάστρα που ποτίζεται δίπλα στον βασιλικό. Έτσι είναι αυτός που διψάει για λίγη προσοχή στραμμένη πάνω του. Έτσι είναι όποιος αποκτάει φήμη αποκαλύπτοντας τη ζωή κάποιου άλλου και χαίρεται με μια εφήμερη δόξα και μια κάλπικη προσοχή. Μπορεί και το αίτιο να είναι οικονομικό. Πόσα χρήματα κοστίζει ο διασυρμός και το κουτσομπολιό; Είναι αρκετά για να καλύψουν το αίσθημα της ματαιότητας και της κενότητας;
Δυσπιστία, αμφιβολία, κακία, κέρδος πολλοί οι λόγοι της αμφιβολίας και του διασυρμού. Ζήλια, προσοχή, εύκολη δόξα και χρήματα στέκονται παραπέρα στη δυναμική αυτού του αποφθέγματος. Όμως, τίποτα δεν είναι ικανό να σκιάξει κανέναν που τολμά να υλοποιήσει όσα ονειρεύεται, ακόμα κι αν η ασχήμια της αντίπερα όχθης είναι στο παιχνίδι. Όλο αυτό αρχίζει να φθίνει μπροστά στην ωραία ενσάρκωση των επιθυμιών μας.
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου