Πισωγύρισμα (πίσω-γύρισμα, πίσω+γυρίζω): Επιστρέφουμε σε μια κατάσταση ξεπερασμένη, κινούμαστε οπισθοδρομικά, κατευθυνόμαστε σ’ ένα προηγούμενο επίπεδο, μια κατάσταση παρελθοντική. Ξεθάβουμε από τα ιστορικά χρονοντούλαπα της ζωής μας τα ασπρόμαυρα φιλμ κι αναζητούμε στο αρχείο για χαμένες μνήμες. Φωτογραφίες, αναμνήσεις, δώρα, πράγματα μας χτυπούν παρηγορητικά την πλάτη ή φέρνουν στην επιφάνεια ένα ελαφρύ μειδίαμα, ίσως και δάκρυα. Το ζούμε παρανοϊκά στην τοποθεσία πατάρι/ υπόγειο/ αποθήκη και τα συναισθήματά μας κάνουν πάρτι.
Κάπου εκεί κρυμμένες και καταχωνιασμένες κρύβονται στωικά ίσως κι αναμνήσεις από ένα προηγούμενο ταίρι, πιθανόν σ’ ένα αμαρτωλό κουτί που αρνείται κανείς να πετάξει ή δειλιάζει. Κι έτσι το μυαλό γεμίζει απορίες: Από το τι να κάνει αυτή η ψυχή μέχρι γιατί δόθηκε τέλος. Κι αν η αυλαία της σχέσης έπεσε από τον τέως παρτενέρ μας, κατανοήσαμε ποτέ την αιτία, τη δεχτήκαμε ή θα ήμασταν επιρρεπείς σ’ ένα πισωγύρισμα; Είναι πιο επιρρεπής σ’ ένα πισωγύρισμα όποιος δε σφύριξε τη λήξη;
Οι παρελθοντικές καταστάσεις, ανάλογα βέβαια και με το τι σκέψεις μας ξυπνούν, έχουν μια μαγική αίσθηση ασφάλειας, υποσύνολο της οικειότητας. Νιώθουμε καλά, νιώθουμε γνώστες, ξέρουμε πού βαδίζουμε, το χωράφι μας είναι γνώριμο κι όταν μας έχουν προσφερθεί κι ωραίες αναμνήσεις, εκεί ίσως και να μας πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία. Είναι κάτι σαν τάση το πισωγύρισμα, ένας μικρός εθισμός. Πρεζάκια της αναπόλησης. Όταν υπάρχουν ωραίες μνήμες σε μια σκονισμένη κατάσταση υποβόσκει ένα ερώτημα εσωτερικό: Γιατί δε συνεχίζουμε να βιώνουμε αυτήν την κατάσταση; Κι όταν σ’ ένα ερωτικό επίπεδο δεν ευθυνόμαστε εμείς γι’ αυτό τότε με την παραμικρή ενέργεια του «φταίχτη» ίσως κι να κατρακυλάμε εύκολα προς τα πίσω. «Εμπρός- πίσω» στα ερωτικά μας.
Όποιος δεν δίνει το φινάλε μιας σχέσης, ίσως και να μην κατανοεί την αιτία που οδηγήθηκε εκεί. Όταν δεν έχεις αιτία, δεν έχεις από πού να κρατηθείς για να σε βοηθήσει να μη γυρίσεις πίσω. Ίσως κι η όποια αιτία δόθηκε να μη σου είναι αρκετή ή να τη θεωρείς βατή. Οι δύσκολες καταστάσεις κι οι αιτίες χωρισμού ξεπερνιούνται όταν δηλώνουν οικειοθελώς όσοι αποτελούν μια σχέση πρόθυμοι. Το γνωρίζεις, δεν το γνωρίζεις, θέλεις να μην το γνωρίζεις κι έτσι ελπίζεις. Καμιά φορά ακόμα κι όταν ο άλλος είναι ξεκάθαρος ευελπιστούμε πως κάτι, κάπως θα αλλάξει. Τροποποιήσεις των ερωτικών πλάνων, τέλος. Ώρα για ξεκαθαρίσματα. Το πρώην ταίρι έχει σαλπάρει.
Υπάρχει κι ο φόβος. Ο μεγαλύτερος σύμβουλος πισωγυρισμάτων. Φοβόμαστε αρκετές φορές το καινούργιο. Μπορεί στην παρελθούσα σχέση μας να βιώναμε το ιδανικό για εμάς. Καμιά φορά όμως γνωρίζεις πως το πλοίο της αγάπης μπάζει νερά, όσο εθελοτυφλείς. Κι όταν εθελοτυφλείς ή κινείσαι με παρωπίδες βλέπεις όσα επιθυμείς ή όσα σου επιτρέπονται. Όταν δεν έχουμε πλήρη εικόνα εκούσια, μάλλον οδηγούμαστε σε λάθη. Ένα πισωγύρισμα σε μια κατάσταση «ληγμένη» πιθανότατα είναι λάθος, όμως μια ροπή μας κατευθύνει προς τα εκεί. Σ’ άλλο άρθρο μάλλον πρέπει να μιλήσουμε για την έννοια της αντίστασης ή και της άμυνας απέναντι στα φαντάσματα του παρελθόντος που καμιά φορά εξιδανικεύουμε.
Επιρρεπείς σε πισωγυρίσματα ερωτικά όσοι δε δηλώνουν το τέλος μιας σχέσης; Πολύ πιθανό σενάριο κι οι αιτίες ποικίλες. Από τον φόβο, μέχρι την οικειότητα και την ασφάλεια έως την έλλειψη κατανόησης αιτιών. Ειδικά όταν οι παρελθοντικές καταστάσεις μας ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις καμιά φορά μένουμε να τις αναπολούμε. Το παρελθόν όμως ανήκει στο παρελθόν. Οι παλιές μνήμες πρέπει να μένουν στο μυαλό μας σαν αρχείο στιγμών και να παραμένουν εκεί. Ας κλείσει το κουτί της Πανδώρας από τις αναμνήσεις ενός παλιού ερωτικού συντρόφου κι ας εστιάσουμε σε κάτι νέο. Το κουτί να μείνει ξεχασμένο και καταχωνιασμένο, όπως ήταν πριν το ανοίξουμε, για κάποιο λόγο άλλωστε έχει καταχωνιαστεί εκεί και συντροφεύεται από τη σκόνη που βρίσκεται στην τοποθεσία πατάρι/ υπόγειο /αποθήκη όπου το ζούμε παρανοϊκά.
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
