Αν επιλέγατε έναν τρόπο ευχάριστο και δημιουργικό για να αφηγηθείτε παραστατικά κάποιο σπουδαίο γεγονός, ίσως να καταφεύγατε στην επιλογή ενός μιούζικαλ και έτσι να παντρεύατε την εξιστόρηση της ιστορίας σας με υποκριτικά, χορευτικά και μουσικά στοιχεία. Ακόμα κι αν δεν είστε ιδιαίτερα καλλίφωνοι ή ρυθμικοί, υποθέτω ότι θα νιώθατε χαρούμενοι μέσα από την εμπειρία σας στο συγκεκριμένο είδος μουσικού θεάτρου. Βέβαια, μπορείτε πάντα να επιλέξετε την πλευρά του θεατή και να απολαύσετε ένα καλλιτεχνικό είδος που μπλέκει κίνηση, διαλόγους, βήματα, μελωδία και διάφορα τεχνάσματα όπως οπτικά εφέ για να μεταφερθεί μια ιστορία.
Βασικά συστατικά του μιούζικαλ είναι το λιμπρέτο, οι στίχοι, η μουσική. Ως λιμπρέτο ορίζεται το κείμενο του μουσικοθεατρικού έργου που περιέχει την υπόθεση της ιστορίας και τις περιπέτειες των ηρώων. Όταν οι πρωταγωνιστές του μιούζικαλ δεν μπορούν να εκφράσουν όλα τους τα συναισθήματα μέσα από την πρόζα, από το πεζό δηλαδή κείμενο, καταφεύγουν στο τραγούδι. Πολλές σκηνές εκφράζονται και μέσα απ’ τον χορό, γι’ αυτό ο σκηνοθέτης ενός τέτοιου έργου είναι συνήθως και χορογράφος, ενώ οι ηθοποιοί πέρα από υποκριτικό ταλέντο οφείλουν να διαθέτουν μουσικές και χορευτικές δεξιότητες.
Οι απαρχές αυτού του είδους τέχνης φαίνεται να λαμβάνουν χώρα τον 19ο αιώνα στην περιοχή της Αμερικής και της Κεντρικής Ευρώπης, ενώ σαν είδος έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές μέσα από τις παραστάσεις των θεάτρων του West End του Λονδίνου και του Broadway της Νέας Υόρκης. Οι πρώιμες παραστάσεις εστίαζαν σε κωμικά στοιχεία και απαρτίζονταν από ελαφριά υπόθεση και χαρούμενη μουσική. Με το πέρασμα των χρόνων, τα θεατρικά έργα άρχισαν να γίνονται πιο ρεαλιστικά, η μουσική, ο χορός και η υποκριτή να εξελίσσονται και το μουσικό δράμα να κερδίζει έδαφος.
Στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας, το είδος του μουσικοθεατρικού έργου φαίνεται να έχει βαθιές ρίζες, καθώς στα χρόνια της Αρχαίας Ελλάδας σε πολλά κωμικά ή δραματικά θεατρικά δρώμενα περιλαμβάνονταν μουσική και χορός. Χορό και τραγούδι συναντάμε και στις παλιές ελληνικές ταινίες του κινηματογράφου. Μεγάλη θεατρική επιτυχία ήταν «Η Μελωδία της Ευτυχίας», την οποία ανέβασε η Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1994. Επίσης, τα τελευταία χρόνια ανεβαίνουν αρκετά μιούζικαλ, όπως το «Mamma Mia» ή το «Γοργόνες και Μάγκες»
Το μιούζικαλ δεν άφησε ασυγκίνητο και τον χώρο της πολυαγαπημένης Disney, καθώς πολλά animations έχουν στοιχεία από το συγκεκριμένο είδος. Πολύ γνωστό παράδειγμα αποτελεί η παιδαγωγική ψυχαγωγική μυθοπλασία «Μary Poppins», η οποία έχει στόχο να προσφέρει στοργικά και κινηματογραφικά μια αγκαλιά σε πληγωμένα παιδιά. Και αν επιχειρούσαμε να περιγράψουμε κάπως λακωνικά την ταινία ίσως καταλήγαμε στον πολύ γνωστό στίχο-γλωσσοδέτη «supercalifragilisticexpialidocious».
Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα μιούζικαλ -είτε παλαιότερα είτε πιο σύγχρονα- που παραμένουν δημοφιλή και διαχρονικά. «Το φάντασμα της όπερας» αφηγείται με μια αίσθηση μυστηρίου και ρομαντισμού τον μύθο ενός κυνηγημένου και όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμου ανθρώπου που αναζητά την αγάπη. Πρόκειται για μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία τόσο στο Λονδίνο όπου και πρωτοπαίχτηκε το 1986 στο Her Majesty’s Theatre, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1988 μεταφέρθηκε στο Broadway της Νέας Υόρκης και το 2006 έσπασε το ρεκόρ του μακροβιότερου μιούζικαλ στο Broadway. Το παρακολούθησαν από πάνω από εκατό εκατομμύρια θεατές παγκοσμίως και έχει παρουσιαστεί σε 119 πόλεις και 24 χώρες.
Ένα ακόμη σημαντικό μιούζικαλ είναι ο «Ο βιολιστής της στέγης» που μας μεταφέρει την ιστορία του φτωχού Τεβιέ, ενός Εβραίου γαλατά, και θίγει το αιώνιο δίλλημα μεταξύ παράδοσης και αλλαγής. Αποτελεί το πρώτο μιούζικαλ στην ιστορία του Broadway που ξεπέρασε τις 3000 παραστάσεις. Επίσης, έχει αποσπάσει 9 βραβεία «Tony» από 10 υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων σκηνοθεσίας και της χορογραφίας. Το 1971 μεταφέρθηκε στον χώρο του κινηματογράφου κερδίζοντας 8 υποψηφιότητες Όσκαρ.
Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε και το «Σικάγο» που συνδυάζει στοιχεία έρωτα, μοιχείας, κωμωδίας και δράματος. Εξελίσσεται την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και συναρπάζει το κοινό του μέσα από τους φόνους, την εκμετάλλευση και τα δυναμικά τραγούδια του. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 1975 και συμπλήρωσε 936 παραστάσεις. Το 2002 κατέκτησε και τον χώρο του κινηματογράφου, αποσπώντας 6 βραβεία Όσκαρ.
Φυσικά, ανάμεσα στα πιο δημοφιλή μιούζικαλ όλο των εποχών δεν πρέπει να παραλείψουμε να συμπεριλάβουμε και το «Cats», το οποίο είναι βασισμένο σε μια ποιητική συλλογή του T. S. Eliot και αφορά τις ιστορίες διάφορων γατών που διηγούνται τη νύχτα του καθιερωμένου ετήσιου χορού των Jellicle Cat όσο αναμένουν μια σπουδαία ανακοίνωση. Έκανε την εμφάνιση του το 1981 στο West End του Λονδίνου, όπου και παιζόταν ασταμάτητα για 21 χρόνια! Το 1982 μεταφέρθηκε στο Broadway και συνέχισε με αμείωτη επιτυχία για 18 χρόνια, ως το 2000. Έχει κερδίσει 7 βραβεία Tony, 2 βραβεία Laurence Olivier και δύο βραβεία Grammy και έχει αποθεωθεί από 50.000.000 θεατές σε 26 χώρες και 300 πόλεις παγκοσμίως έως και σήμερα.
Συμπεραίνουμε, λοιπόν, πως τα μιούζικαλ είναι διαχρονικά, αγαπητά, άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε δραματικά. Συνδυάζουν πρόζα, χορό και τραγούδι περίτεχνα και αφηγούνται αριστουργηματικά ένα εύρος ιστοριών. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σιγοτραγουδήσετε το “I am singing in the rain” ή θα νιώσετε “Dancing Queen”, πέρα από φαν των μιούζικαλ θα είστε και γνώστες.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
