Τζένη Καρέζη: «Ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή αν χρειαστεί»

Αν προσωποποιούσαμε την έννοια του ταλέντου, της ομορφιάς, της γοητευτικής μαγκιάς και την αίγλη μιας σταρ πολύ πιθανόν να επιλέγαμε για αυτήν την ενσάρκωση την αείμνηστη Τζένη Καρέζη, η οποία μέχρι και σήμερα λογίζεται ως μια πολυαγαπημένη ηθοποιός που άφησε το δικό της χαρακτηριστικό στίγμα στα καλλιτεχνικά δρώμενα με το ταλέντο της. Πέρα όμως το χάρισμά της στην υποκριτική και την εντυπωσιακή της παρουσία, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί κι ως μια θαρραλέα προσωπικότητα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932 και τα πρώτα της χρόνια τα έζησε στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας της Κώστας Καρπούζης ήταν μαθηματικός και γυμνασιάρχης και η μητέρα της Θεώνη, δασκάλα. Μεγάλωσε σε ένα αρκετά πιεστικό κι αυστηρό περιβάλλον λόγω του πατέρα της ο οποίος επέβαλλε στρατιωτικό τρόπο ζωής. Ήταν φανατικός οπαδός της Μεταξικής χούντας και προσωπικός φίλος του δικτάτορα μέχρι που η σχέση τους ήρθε σε ρήξη και τότε ως τιμωρία, ο δικτάτορας τον έστειλε μετάθεση στη Σύρο κι έπειτα στη Θεσσαλονίκη, ανακόπτοντας την πορεία του ως καθηγητής πανεπιστημίου. Η Τζένη τα πρώτα μαθητικά της χρόνια τα πέρασε ως εσωτερική στη Θεσσαλονίκη στην «Ελληνογαλλική σχολή Καλογραιών Καλαμαρί» και κατόπιν στην Αθήνα, στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ».

Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπούζη κι αποφάσισε να μετονομαστεί σε Τζένη όταν μια καλόγρια στο μάθημα των γαλλικών την αποκάλεσε έτσι. Το Καρπούζη το αποχωρίστηκε αφού είχε ήδη εισαχθεί στο Εθνικό Θέατρο ύστερα από προτροπή του διευθυντή του ο οποίος δεν το θεωρούσε εύηχο: «Δεν κάνεις καριέρα ως Καρπούζη». Κρατώντας το «Κ» και το «Ρ» του επιθέτου της εμπνεύστηκε το Καρέζη.

Κλίση κι αγάπη για την τέχνη του θεάτρου έδειχνε ήδη από τα μαθητικά της χρόνια συμμετέχοντας σε όλες τις σχολικές θεατρικές παραστάσεις. Ήταν πεπεισμένη πως θ’ ακολουθούσε τον δρόμο του θεάτρου παρά της αντιρρήσεις του συντηρητικού πατέρα της. Προκειμένου να κατορθώσει να τον πείσει να της επιτρέψει να συμμετέχει στις εξετάσεις του Εθνικού έκανε απεργία πείνας 9 μέρες. Η Τζένη πέτυχε στις εξετάσεις και φοιτούσε κρυφά από τον πατέρα της, ο οποίος όταν το έμαθε τη χαστούκισε. Τότε εκείνη του κατέβασε το χέρι και του είπε «αυτό δε θα ξανασυμβεί ποτέ». Κάπως έτσι η σχέση της με τον πατέρα της έφτασε στο τέλμα· ειδώθηκαν ξανά μόνο μια φορά στη γέννηση του γιου της. Η μητέρα της χώρισε μαζί του κι από κοινού τον εγκατέλειψαν.

Το 1954 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο πλάι στη Μελίνα Μερκούρη στο έργο «Ωραία Ελένη» ενώ την κινηματογραφική της πορεία χάραξε με τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Παρέμεινε στην αγκαλιά του Εθνικού έως το 1959 κι έπειτα στράφηκε στο ελεύθερο θέατρο. Συνολικά γύρισε 33 κινηματογραφικές ταινίες ενώ η μεγάλη της δύναμη κι αγάπη ήταν το θέατρο. Ταινία σταθμός στην καριέρα της αποτέλεσε η ταινία τα «κόκκινα φανάρια» η οποία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ έλαβε μέρος και στο Διεθνές Φεστιβάλ Καννών. Ύστερα από αυτήν της την επιτυχία εντάχθηκε στην οικογένεια της Φίνος Φιλμ κι ακολούθησαν κι άλλες δραματικές ταινίες, καθώς και κωμικές όπως το «Δεσποινίς Διευθυντής» και το «Τζένη- Τζένη» μέσα από τα οποία έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό.

Όσον αφορά τα προσωπικά της, το 1962-1964 ήταν παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Ζάχο Χατζηφωτίου. Ο γάμος τους τελείωσε σύντομα κι υποστηρίζεται πως ευθυνόταν η μεγάλη διαφορά στον τρόπο ζωής τους, όπως τα εργασιακά τους ωράρια. Ο γάμος τους αποτέλεσε κοσμικό γεγονός και χρειάστηκε μέχρι κι η παρέμβαση της χωροφυλακής προκειμένου να οργανωθεί το ακάλεστο πλήθος. Το 1966 γνώρισε τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο με τον οποίο συμπρωταγωνιστούσε στην ταινία «Κονσέρτο για πολυβόλα». Μαζί του ένιωθε ολοκληρωμένη: «Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πιο πριν τον Κώστα. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Τίποτα άλλο. Βλέπεις, εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Καζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν.» Παντρεύτηκαν το 1968 και το 1969 απέκτησαν έναν γιο.

Ο Κωνσταντίνος Καζάκος ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος αριστερός και στο πλάι του η Καρέζη άρχισε να αποκτά έντονη πολιτική συνείδηση. Αγκάλιασε τη σχέση μεταξύ πολιτικής και θεάτρου και το 1973 ανέβασε μαζί με το σύζυγό της τη θεατρική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο» η οποία έθιγε κεκαλυμμένα θέματα του χουντικού καθεστώτος. Συνθήματα της παράστασης χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και στην εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», «Φωνή Λαού-Οργή Θεού» ενώ η Καρέζη γι’ αυτό το έργο συνελήφθη και κρατήθηκε στη φυλακή για περίπου έναν μήνα. «Ναι, μπορώ να ξανακάνω φυλακή. Αν χρειαστεί, μπορώ να ξαναπάω», δήλωσε.

Πέρα από την πολιτική της δράση μεγάλος ντόρος γινόταν και για τη σχέση της με την άλλη σταρ της εποχής, Αλίκη Βουγιουκλάκη. Ο τύπος τις ήθελε σε κόντρα. Οι δυο τους ωστόσο διατηρούσαν πολύ καλές φιλικές σχέσεις, είχαν υπάρξει και συμμαθήτριες στο Εθνικό και ανταγωνίστριες θα μπορούσαν να θεωρηθούν μόνο στα καλλιτεχνικά μονοπάτια αντίπαλα δέη.

Η πολυαγαπημένη ηθοποιός απεβίωσε το 1992 ύστερα από τριετή μάχη με τον καρκίνο και μέσα στη χρονιά ιδρύθηκε το «Ίδρυμα Τζένη Καρέζη» το οποίο στοχεύει στη φροντίδα καρκινοπαθών κι ασθενών με άλλες χρόνιες νόσους.

Τζένη Καρέζη: Μια αξιοσημείωτη προσωπικότητα τόσο για το καλλιτεχνικό της έργο όσο και για το θάρρος των πράξεών της. Όμορφη, ταλαντούχα, γενναία, πεισματάρα κι αγωνίστρια, είναι μερικά από τα επίθετα που μπορούν να την κοσμήσουν. Μια πραγματική σταρ.

Πηγή φωτογραφίας

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!