Αν οι σκέψεις μας διαμορφώνονται με βάση τα ερεθίσματά μας, τότε τι πρόσημο πρέπει να έχουν; Υπάρχει κάποιος εγγυητής να μας διαβεβαιώσει για τη θετικότητά τους; Ατελείωτοι βομβαρδισμοί χαρωπών μηνυμάτων μάς περιβάλλουν καθημερινά. Το «Think positive» που το συνοδεύει μια χαμογελαστή φατσούλα προκαλεί ένα ελαφρύ μειδίαμα ή έναν ήπιο εκνευρισμό. Το βρίσκουμε κάπως παιδικό και συνεπώς αβάσιμο, γι’ αυτό και χαμογελάμε διακριτικά και αδιάφορα. Είναι σαν να ακούς στα 40 σου ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ε, δεν το λες και σοκ. Το χειρότερο αυτών των μηνυμάτων και ταυτόχρονα ο λόγος που τα κάνει να χάνουν την ισχύ τους είναι το ότι στην πραγματικότητα δε δίνουν κάποια συμβουλή. Όμορφα μηνύματα, ωραίες σκέψεις, που όμως δεν εστιάζουν στο «πώς». Και κάπως έτσι βουλιάζουμε ολοένα και πιο πολύ στον βούρκο του αρνητισμού και η κινούμενη άμμος των αρνητικών σκέψεων μάς έχει στρώσει τραπέζι.
Οι αρνητικές σκέψεις είναι συνήθως συχνότερες, ευκολότερες και περισσότερο κοινωνικά αποδεκτές από τις θετικές. Το πλοίο της θετικότητας έχει σαλπάρει σε μια άλλη εποχή, εκεί που υπήρχαν ιππότες, πρίγκιπες και δράκοι κι εγώ προτείνω να σε πάρω να φύγουμε φωνάζοντας «αέρα» εις τον βυθό, εις τον βυθό της θάλασσας. Όμως, όσο κι αν ώρες ώρες θέλω να ουρλιάξω, μπας και τρομάξει ο αρνητισμός που περιβάλλει την πλάση και σηκωθεί και φύγει, μετά θυμάμαι πως δεν είμαι δειλή και ηρεμώ. Οι αρνητικές σκέψεις συχνά έχουν τη βάση τους στην ανασφάλεια και πρόκειται για ένα εξαιρετικό μείγμα φόβου και έλλειψης τόλμης. «Θέλω να είμαι έτοιμος για παν ενδεχόμενο», λες. Μεγάλη παγίδα αυτή η φράση. Η καλή προετοιμασία είναι μεν αρετή, όμως όταν μας πιάνει η μανία του σεναριογράφου και η πένα μας περιγράφει γλαφυρά όλα τα πιθανά μαύρα ενδεχόμενα, πιανόμαστε στη φάκα του αρνητισμού.
Η προετοιμασία που πετυχαίνουμε -και καλά- λαμβάνοντας υπόψιν τις αρνητικές σκέψεις επιφέρει σωρεία αρνητικών συναισθημάτων: φόβος στο τετράγωνο που ισούται με ατολμία, θλίψη, απογοήτευση, ματαιοδοξία. Σε έναν μάταιο κόσμο που όλα είναι προγραμματισμένα να πηγαίνουν στραβά το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις στάσιμος. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στη μέση προσευχή να μην καταρρεύσει και το έδαφος που πατάς μέχρι να μετακομίσεις εις τόπον χλοερόν, εις τόπον αναψύξεως. Αιωνία η μνήμη και άγιος ο Θεός και έτσι όπως θα βολτάρεις στον κήπο της Εδέμ ή πλάι στα καζάνια, αναλογίσου πως ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Καπετάνιε, μάλλον ήσουν άρρωστος στα περισσότερα μαθήματα και κάπως έτσι βρήκες συντριβή και πρόωρο θάνατο στο παγόβουνο των αρνητικών σκέψεων.
Αρνητικές σκέψεις, ματαιοδοξία και όλο το mood του «τίποτα δεν είναι ο άνθρωπος» επιφέρει έναν «υπέροχο» αντίκτυπο: μεγάλο απόθεμα αρνητισμού, διπλή απογοήτευση και αίσθημα μοναξιάς. Οι αρνητικές σκέψεις έχουν τη δύναμη λερναίας Ύδρας, κόβεις τη μια και ξεπροβάλλουν δύο και αυτό γιατί η βάση και το mindset είναι αρνητικό. Νιώθεις αδύναμος και μικρός και αυτό το συναίσθημα γεννά απογοήτευση και όχι δεν το μπέρδεψαν στο μαιευτήριο, δικό σου είναι το παιδί. Το μίρι – μίρι και η μοιρολατρία δεν πήγε κανέναν μας μπροστά, το πολύ-πολύ να φτάσεις μέχρι το σπίτι της γειτόνισσας και να γκρινιάξεις για τη μίζερη ζωή σου. «Άπονη ζωή, μας πέταξες στου δρόμου την άκρη», αλλά το εάν θα παραμείνουμε εκεί είναι δική μας απόφαση. Καμιά φορά κλαίγοντας τη μοίρα μας δεξιά και αριστερά νομίζουμε πως βρίσκουμε κατανόηση, αλλά μήπως δεχόμαστε συναισθήματα οίκτου που δε μας κολακεύουν καθόλου;
Ο οίκτος με παχαίνει και τα αρνητικά συναισθήματα δε χωράνε στη βαλίτσα. Φέτος λέω να φουλάρουμε με θετικά, έτσι για αλλαγή και να αλλάξουμε τη ρύθμιση που έχει κολλήσει στο negative. Τι θα γίνει αν σκεφτούμε θετικά; Τι θα χάσουμε αν αντί για πάτωμα κοιτάξουμε ουρανό; Μια δόση χρυσόσκονη, λίγη λάμψη και ένα βλέμμα ψηλά. Πάμε καρδιά μου, το ‘χεις. Προσπαθούν να μας πείσουν πως ο κόσμος είναι κατάμαυρος και μάταιος. Δε φταίμε εμείς που τους τελείωσαν τα χρώματα ή τους τα έκλεψαν. Να τα πρόσεχαν καλύτερα ή να τα αναζητούσαν. Τόσα χρώματα -που μεταξύ μας είναι όλο κι όλο τρία και δημιουργούν τα υπόλοιπα. Εσύ, ποιο τολμάς να είσαι; Προσπαθούν να μας πείσουν πως ο κόσμος μας είναι μαύρος. Οκ, σου έχω συμβουλή: Σε έναν κατάμαυρο κόσμο γίνε η ροζ κηλίδα που τους τη σπάει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Άννα Καούνη
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
