Γιατί αξίζει να γίνεις δάσκαλος ειδικής αγωγής

Ίσως να μην είσαι ποτέ απόλυτα έτοιμος για να αναλάβεις μια τόσο μεγάλη ευθύνη, ίσως να πιστέψεις πως λόγω ευαισθησίας δε θα μπορέσεις να αντεπεξέλθεις σε αυτό το σπουδαίο έργο, ίσως πάλι να νιώθεις πως γεννήθηκες γι’ αυτό. Η μόνη αλήθεια είναι πως θα σε αποζημιώσουν για όσες δεύτερες σκέψεις μπορούν να σου συμβούν, εκείνα τα χαμόγελα που θα εισπράττεις κι έτσι γεμάτος θα γυρίζεις στο σπίτι σου. Όπως κάθε επάγγελμα, έτσι κι αυτό, στην αρχή θα έχει τις δυσκολίες του, θα σκεφτείς πολλές φορές να τα παρατήσεις, άλλες τόσες όμως θα πεις πως δε θα το κανείς γιατί αυτά τα παιδιά χρειάζονται κάποιον να τα στηρίζει και να τ’ αγαπάει. Και περνώντας ο καιρός θα καταλάβεις πως άξιζε κάθε κόπο, κάθε κόμπο στο λαιμό, κάθε προσπάθεια.

Ένας σημαντικός λόγος να γίνεις εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής είναι υπάρξεις μέρος της αλυσίδας αλλαγής της νοοτροπίας πως αποτελούν τα παιδιά αυτά μειονότητα, κάτι διαφορετικό από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Τα άτομα με ειδικές μαθησιακές ανάγκες είναι εξίσου έξυπνα ή και περισσότερο ευφυή σε σχέση με -ας ορίσουμε λόγου χάρη- τον μέσο όρο και σαφώς έχουν ίσα δικαιώματα με όλους και στη ζωή και στην παιδεία. Άλλωστε η διαδικασία της μόρφωσης και της εκπαίδευσης γενικώς θα έπρεπε να αποτελεί προσωπική υπόθεση και να αλλάζει μορφή ανάλογα με το άτομο που τη δέχεται. Όσο πιο μαζική, τόσο πιο ελλιπής.

Ασχολείσαι με την ειδική αγωγή όταν πιστευτείς πως οι μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελούν εμπόδιο στο να εξελιχθούν οι μαθητές, να γίνουν σπουδαίοι επιστήμονες και να βοηθήσουν ώστε το αύριο να γίνει καλύτερο για όλους. Τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν την ανάγκη αν μη τι άλλο από ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, γεμάτο θετική ενέργεια και φιλοδοξίες. Είναι αναγκαίο να βρεις τον τρόπο και τη μέθοδο που μπορεί να λειτουργήσει σε κάθε παιδί έτσι ώστε αρχικά να νιώσει ασφαλές και σίγουρο με την εκπαιδευτική διαδικασία και στη συνέχεια να αρχίσει να αποδίδει η προσπάθεια μάθησης που κάνετε παρέα.

Ένα από τα σημαντικότερα προσόντα που θα πρέπει να έχει ένας παιδαγωγός είναι να ενθαρρύνει συνεχώς τα παιδιά να είναι ενεργά μέλη την ώρα του μαθήματος. Να μην τους μεταδίδει το αίσθημα ότι με την πρώτη αποτυχία θα πρέπει να παραιτηθούν αλλά να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο. Είναι συχνό φαινόμενο για ένα παιδί με μαθησιακές δυσκολίες να μένει στο περιθώριο θεωρώντας πως στερείται δυνατοτήτων από τους υπόλοιπους συμμαθητές του, κατηγορώντας πολλές φορές το ίδιο τον εαυτό του και θεωρώντας πως δεν είναι αρκετά έξυπνο, ικανό για να ακολουθήσει τη διαδικασία. Αυτό οδηγεί στο να τα παρατήσει, ενώ με την κατάλληλη βοήθεια μπορεί να διαπρέψει. Κι είναι δουλειά του εκπαιδευτικού να βρει τον τρόπο που αυτό θα γίνει.

Η εκπαίδευση και το μάθημα θα πρέπει να γίνεται όχι με τον κλασικό τρόπο, αλλά με τον τρόπο που είναι αποδοτικός στο κάθε παιδί. Είναι σημαντικό να βρεθεί η μέθοδος με την οποία τα παιδιά θα χαίρονται κατά τη διάρκεια του μαθήματος, θα νιώθουν ικανοποίηση γιατί η αποδοτικότητα και η πρόοδός τους θα είναι εμφανής. Είναι σημαντικό για κάθε μαθητή -με ή χωρίς μαθησιακή δυσκολία- να έχει ψυχολογία που να βρίσκεται σε μια καλή κατάσταση για να νιώθει κι ασφάλεια δίπλα στους παιδαγωγούς.

Φυσικά ένα τέτοιο επάγγελμα φέρει μια τεράστια ευθύνη, θέλει γερό στομάχι, υπομονή, πίστη στις δυνατότητες και του ίδιου του εκπαιδευτικού έτσι ώστε να δοκιμάζει ξανά και ξανά όταν κάτι δεν αποδίδει με την πρώτη. Η αλήθεια είναι πως η αρχική επαφή ίσως αποδειχτεί μια δύσκολη εμπειρία, παρ’ όλα αυτά με την καθημερινή τριβή και προσωπική σχέση, θα γίνεται ολοένα πιο εύκολο καθώς η αγάπη που σου δίνουν αυτά τα παιδιά είναι ανεκτίμητη κι επί δέκα σε ένταση. Κι η χαρά όταν θα επιτυγχάνεται ο στόχος, πολλαπλασιάζεται για μαθητή και δάσκαλο καθώς αμφότεροι γνωρίζουν πόσο πολλή προσπάθεια υπήρξε για να κατακτηθεί.

Έτσι για να επιλέξεις αυτό το επάγγελμα θα πρέπει να είσαι σίγουρος για τις ικανότητες, τις γνώσεις, αλλά και την ψυχική ανθεκτικότητα που διαθέτεις. Το να είσαι δάσκαλος έτσι κι αλλιώς κουβαλά μια τεράστια σπουδαιότητα, μα το να καταφέρνεις να μην αποκλείσεις κανέναν μαθητή από τη μαθησιακή διαδικασία είναι έργο που αξίζει να ζεις γι΄αυτό.  Σκέψου μόνο τα χαμόγελα εκείνων των παιδιών που θα ανυπομονούν να σε δουν μέσα στην τάξη. Σκέψου μόνο τη λάμψη την πρώτη φορά που θα πετύχει όσα φοβόταν πως δε θα καταφέρει ποτέ. Και να είσαι σίγουρος πως θα είναι ίδια με την εκατοστή. Γιατί ένα παιδί που δυσκολεύεται να μάθει, είναι ένα παιδί που το εκτιμάει ακόμη περισσότερο όταν αυτό συμβαίνει. Γιατί ξέρει πως δεν είναι δεδομένο. Ας κάνουμε λοιπόν την εκπαίδευση και τη μόρφωση δικαίωμα κι όχι προνόμιο. Για όλους.