Η σκοτεινή πλευρά του multitasking

Τελικά η συγκεντρωτικότητα είναι ο εχθρός της αποδοτικότητας ή λειτουργεί υπέρ στον άνθρωπο που επιλέγει να πορευτεί με αυτήν; Αρχικά ας ειπωθεί σε αυτό το σημείο ο ορισμός της για να αντιληφθούμε πάνω κάτω περί τίνος πρόκειται καθώς και τα αρνητικά και τα θετικά της. Η συγκεντρωτικότητα λοιπόν αναφέρεται σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που επιλέγουν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα και κατά κύριο λόγο πάντα προσπαθούν να πετύχουν το εκατό τoις εκατό σε όλα, κάτι που μερικές φορές δεν είναι φυσικά εφικτό κι έχει ως συνέπεια την υπερπροσπάθεια με αποτέλεσμα την εξάντληση του ανθρώπου. Είναι φυσικά αρκετοί οι λόγοι για τους οποίους ένας άνθρωπος επιλέγει αυτόν τον τρόπο ζωής και χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης και προσοχής.

Πρώτα από όλα ας δοθεί προσοχή στο ποιος επιλέγει το multitasking και τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Συχνό χαρακτηριστικό εμφανίζεται αυτό της τελειομανίας, ή η ανάγκη απόσπασης της προσοχή απ’ οτιδήποτε άλλο μπορεί να απασχολεί το μυαλό. Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων έχει γεννηθεί για το τέλειο, ζει και πορεύεται με αυτό και έχει σκοπό να τα φτάνει όλα στο εκατό τοις εκατό της αποδοτικότητας είτε γιατί θέλει να έχει τον έλεγχο των πάντων είτε γιατί θέλει να έχει την προσοχή και τον σεβασμό των ανθρώπων, μεταφράζοντας έτσι την υπερπροσπάθεια σαν μονάδα μέτρησης αξίας.

Στη δεύτερη περίπτωση, συναντάμε ανθρώπους που κάτι τούς βασανίζει σε προσωπικό επίπεδο και κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα δεν έχουν καθόλου χρόνο να σκεφτούν αυτό που τούς ταλανίζει. Γίνεται δηλαδή σκόπιμα και μερικές φορές το πρόβλημα εμφανίζεται δέκα φορές μεγαλύτερο όταν βρει τον χώρο να εμφανιστεί ξανά. Είναι τρομερά σύνηθες το φαινόμενο του multitasking προκειμένου να ξεφύγεις από την πραγματικότητα για όσο περισσότερο γίνεται.

Αποδίδει εν τέλει; Οι άνθρωποι που τό επιλέγουν τελικά επωφελούνται ή πιέζονται και δυστυχούν; Συμβαίνει πολύ συχνά άνθρωποι του multitasking να μην έχουν μια καλή ποιότητα ζωής τουλάχιστον ψυχολογικά και να βασανίζονται παρά πολύ καιρό κι αυτό γιατί ξεχνούν την απλότητα και βρίσκονται διαρκώς σε μια υπερλειτουργία εαυτού, που φέρνει πολύ συχνά και μεγάλη ψυχική κούραση.

Ακόμα κι αν καταφέρουν κάποια στιγμή να φέρουν εις πέρας όλα αυτά με τα οποία έχουν καταπιαστεί, θα κουραστούν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά και πολλές φορές θα χάσουν και την ουσία των πραγμάτων. Η καθημερινότητά τους ξαφνικά σταματάει να γίνεται ενδιαφέρουσα, καταλήγουν να ζουν μόνο για να εκπληρώσουν αυτά τα οποία έχουν αναλάβει. Χάνουν στιγμές πολύτιμες από τη ζωή τους προκειμένου να πάρουν εκείνο το μπράβο, να βάλουν για λίγο ακόμη κάτω από το χαλί εκείνο το σαράκι που τρώει την ψυχή τους.

Τίποτα που γίνεται σε υπερβολή δεν μπορεί να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα. Σκέψου να πιέζεσαι για καιρό, για χρόνια ενδεχομένως να καταφέρεις δέκα πράγματα ταυτόχρονα. Τρομακτικό και μόνο στη σκέψη, έτσι; Κάποιοι τα καταφέρνουν βέβαια, έχοντας χάσει πολύ σημαντικές στιγμές που ακούν στο να μην κάνεις τίποτα- γιατί κι αυτό έχει μεγάλη ουσία. Πάντα πρέπει να προσπαθείς για το καλύτερο, επαγγελματικά, σε θέματα σκούδων, στις σχέσεις και την προσωπική σου εξέλιξη, αυτό είναι υγιές. Να ζεις, όμως, κάνοντας διαρκώς υπερπροσπάθεια το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γεράσει η ψυχούλα σου λίγο νωρίτερα.