Μήπως κάνεις συνέχεια αυτό που θέλουν οι άλλοι;

Πώς είναι άραγε να εκπληρώνεις διαρκώς τις επιθυμίες των άλλων; Σκέψου πόσους ανθρώπους γνωρίζεις που κάνουν ακριβώς αυτό το πράγμα. Μήπως το κάνεις κι εσύ; Στενάχωρο, έτσι δεν είναι; Το να προσπαθείς να τους ικανοποιήσεις όλους δε σε εξελίσσει, δε σε πάει μπροστά, δε σου αφήνει περιθώρια αλλαγής και βελτίωσης, αφού δε δρας με αποκλειστικό γνώμονα τις δικές σου επιθυμίες, αλλά πάντα έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού αν και κατά πόσο θα μείνουν οι άλλοι ικανοποιημένοι απ’ τις επιλογές σου.

Σκέψου πόσες φορές από την παιδική ηλικία το μυαλό προετοιμάζεται για να εκπληρώσει επιθυμίες άλλων. Οι γονείς σου σε προτρέπουν να διαβάσεις για να αποκτήσεις πτυχίο, να δουλέψεις, να βγάλεις χρήματα, εσύ δέχεσαι το συγκεκριμένο ερέθισμα ως κάτι δεδομένο και πολλές φορές τα επόμενα χρόνια μέχρι να βρεις αυτό που πραγματικά θες, ακούς τις συμβουλές της οικογένειας, ενώ παράλληλα μπορεί να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου μήπως κάποια απόφασή σου βρει τους δικούς σου αντίθετους ή τους δυσαρεστήσει.

Στη συνέχεια μεγαλώνεις και αρχίσεις μα εντάσσεσαι σε παρέες. Οι φίλοι κάποιες φορές σε προτρέπουν να κάνεις πράγματα, τα οποία εσύ δε θες πραγματικά. Χωρίς να εκφράσεις την αντίθεσή σου, κάποιες φορές τα κάνεις, γιατί φοβάσαι πως σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να μη γίνεις αποδεκτός. Σου φαίνεται φυσιολογικό εξάλλου, μιας και ήδη στα πλαίσια της οικογένειας, έμαθες να μη χαλάς χατίρια. Στην ενήλικη ζωή, βρίσκεις έναν άνθρωπο που ταιριάζετε και είστε σε σχέση. Τον πρώτο καιρό όλα μοιάζουν υπέροχα και ο έρωτας μπορεί να είναι κεραυνοβόλος, βλέπεις όμως στη συνέχεια πως αρχίζει και το ταίρι να σου επιβάλει τις δικές του επιθυμίες. Σου βάζει όρια και εσύ τα αποδέχεσαι για να μην κάνεις καβγά και γιατί έτσι έχει μάθει σε όλες τις φάσεις της ζωής σου. Προτιμάς να καταπιεστείς και να περιοριστείς απ’ το να αντιδράσεις.

Και τελικά οι δικές σου επιθυμίες πού είναι; Εσύ πού είσαι; Πολλοί άνθρωποι δυστυχώς ακολουθούν αυτό το μοτίβο σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, συμβιβασμένοι ουσιαστικά σε μια ζωή που δεν τους ευχαριστεί, που δεν τους ανήκει! Άνθρωπο που ξέχασαν ποιοι είναι και κλείδωσαν τις επιθυμίες τους σε ένα συρτάρι πετώντας μακριά το κλειδί, θεωρώντας πως έτσι θα είναι καλύτερα τα πράγματα για όλους. Άνθρωποι δυστυχισμένοι!

Τα καλά νέα είναι πως έρχεται κάποια στιγμή στο πέρασμα των χρόνων που ψάχνεις απεγνωσμένα να βρεις εκείνο το κλειδί που πέταξες πριν χρόνια μήπως και προλάβεις έστω και τώρα να εκπληρώσεις τα όνειρα που ξεχάστηκαν σε εκείνο το συρτάρι. Πανικόβλητος το βρίσκεις και το κοιτάς κατάματα. Βουρκώνεις. Δαγκώνεις τα χείλη σου.

Σκέφτεσαι ποσά χρόνια πέρασαν και πόσες ευκαιρίες άφησες να φύγουν, απλώς για να μη χαλάσεις το χατίρι κανενός. Νιώθεις θυμό και απογοήτευση. «Μακάρι ο χρόνος να γυρνούσε πίσω». Ποτέ δεν είναι αργά όμως για αλλαγή! Πεισμώνεις. Αυτή τη φορά θα αλλάξεις, έχεις τη δύναμη να τα καταφέρεις! Απ’ αυτή τη στιγμή θα κάνεις αυτό που θες εσύ!

Κανενός οι επιθυμίες και τα όνειρα δεν μπορούν να σε κάνουν ν’ αφήσεις στην άκρη τα δικά σου. Μόνο κάνοντας τα δικά σου σχέδια και λάθη, μπορείς να γευτείς πραγματικά τη ζωή. Το να ζεις τη ζωή σου όπως θέλουν οι άλλοι μπορεί να σου δίνει μια ασφάλεια πλασματική όμως ζωή χωρίς ρίσκο, χαρές, αγωνία, πτώση και πάλι από την αρχή δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.

Βρες λοιπόν τη δύναμη και ζήσε όπως θες εσύ! Μόνο τότε η καθημερινότητά σου θα αποκτήσει νόημα και σκοπό. Πείσε τον εαυτό σου πως έχεις τη δύναμη να κάνεις τα πάντα στηριζόμενος στα δικά σου όνειρα! Κι ας είναι τρέλα ή άπιαστα! Ποτέ δεν ξέρεις. Παίξε στο παιχνίδι της ζωής παίρνοντας το ρίσκο!