Όταν χρειάζεσαι βοήθεια ν' απευθύνεσαι πρώτα στον εαυτό σου

Υπάρχουν κάποια διαστήματα που μπορεί να νιώθεις ένα περίεργο ψυχοπλάκωμα, με τη μορφή άγχους ή και στεναχώριας, να ‘χεις την εντύπωση πως τα πάντα γύρω σου σού φωνάζουν «βοήθεια» κι αυτό να είναι αισθητό κάθε λεπτό της ημέρας χωρίς να σ’ αφήνει σε ησυχία. Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, σταματάς για λίγο αυτό που κανείς μήπως και καταφέρεις να παρατηρήσεις κάτι γύρω σου που μπορεί να σε βοηθήσει. Ο πανικός σε καταβάλει, οι παλμοί ανεβαίνουν και τίποτα στον ορίζοντα δε φαίνεται ικανό να σε χαλαρώσει. Απεγνωσμένα ψάχνεις κάποιο θαύμα να σε βοηθήσει να ξεφύγεις από το ψυχολογικό τέλμα μα δυσκολεύεσαι να το βρεις. Ακόμα κι εσύ ο ίδιος τρομάζεις.

Βάλε φρένο εδώ, καθώς τίποτα γύρω σου δε φωνάζει βοήθεια παρά μόνο το μέσα σου, εσύ! Τόση ώρα έψαχνες για βοήθεια στο λάθος μέρος. Έχεις κουραστεί, αυτό είναι όλο. Βλέπεις η ψυχική και νοητική κούραση έχουν την τάση να κάνουν τα πάντα φαίνονται δέκα φορές μεγαλύτερα απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα. Όλα μοιάζουν με απειλή, αλλά πίστεψέ με, δεν είναι. Τίποτα δεν είναι τόσο μεγάλο ούτε τόσο τρομακτικό που να μην μπορείς να το αντιμετωπίσεις απλώς όταν ξεμένεις από δυνάμεις τα πάντα φαντάζουν τεράστια.

Σίγουρα έχεις παρατηρήσει εκείνους τους ανθρώπους που μέσα στο χάος και το άγχος της καθημερινότητας, τρέχουν ή περπατούν σαν χαμένοι με αυτό το χαρακτηριστικό απλανές βλέμμα που καταβάθος αναζητά ένα χέρι βοηθείας. Χλωμά πρόσωπα χαμένα σε σκέψεις θολές, απαισιόδοξες. Ξαφνικά εξαφανίζονται από το οπτικό σου πεδίο και σκέφτεσαι πως κι εσύ για βοήθεια ψάχνεις, μα συνειδητοποιείς πως ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο πρέπει να απευθυνθείς είσαι εσύ. Περίεργο, έτσι;

Όσο περίεργο και αν ακούγεται είσαι ο πρώτος άνθρωπος που πρέπει να σπεύσεις για βοήθεια καθώς κανείς πέρα από σένα δε θα ενδιαφέρει όσο εσύ. Ο εαυτός σου είναι ό,τι πιο σημαντικό έχεις σε αυτή τη ζωή. Οφείλεις να τον προσεχείς σαν τα μάτια σου, το χρωστάς σε σένα. Καθάρισε για λίγο το μυαλό σου και πάρε βαθιές ανάσες. Μέσα σου ξέρεις ακριβώς τι σε απασχολεί και γιατί έχεις φτάσει στο σημείο αυτό, όσο και αν αρνείσαι ή φοβάσαι να το παραδεχτείς. Από τα πιο δύσκολα πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι η παραδοχή και η αποδοχή. Το να παραδεχτείς τα αρνητικά σου συναισθήματα, τους φόβους σου, τις καταστάσεις που σε πλήγωσαν είναι δύσκολο. Και είναι πιο δύσκολο όταν πρέπει να τα παραδεχτείς πρώτα στον εαυτό σου γιατί από εκείνον δεν μπορείς να κρυφτείς -τουλάχιστον όχι για πολύ καιρό. Αφού λοιπόν έρχεται η στιγμή που τα παραδέχεσαι πρέπει να κάνεις κάτι ακόμα πιο δύσκολο, να τα αντιμετωπίσεις.

Ενδέχεται να είναι συναισθήματα ή καταστάσεις του παρελθόντος και όχι των τελευταίων ημερών, εκείνα που έθαψες για να κάνεις τάχα πως δε σε πείραξαν ενώ στην πραγματικότητα σε έτρωγαν λίγο-λίγο. Ήρθε η στιγμή να τα βάλεις όλα αυτά απέναντί σου και με πυγμή και θάρρος να τα αντιμετωπίσεις, χωρίς φόβο, να τα ξορκίσεις και να προχωρήσεις. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να τα δει, να τα εξετάσει, να βιώσει τα συναισθήματα στο έπακρο και τότε ξαφνικά δε θα φοβάσαι πια.

Το νιώθεις; Νιώθεις πως σε πρώτο στάδιο αυτός που μπορεί να σε βοηθήσει είσαι εσύ; Σίγουρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο να έχεις άτομα γύρω σου ακόμα και τη βοήθεια κάποιου ειδικού αλλά χρειάζεται κυρίως ατομική προσπάθεια. Τη δύναμη που έχεις μέσα σου δεν την έχεις δει στην πραγματική της έκταση μα πίστεψέ με όταν έρθει η ώρα που η μόνη σου επιλογή θα είναι να είσαι δυνατός, όλη αυτή η δύναμη θα γίνει τυφώνας και θα βγει προς τα έξω γκρεμίζοντας τα πάντα στο διάβα του. Σχεδόν πάντα έχει αποδειχτεί πως για να έρθει η λύτρωση πρέπει να υπάρξει κάτι που να σε ταρακουνήσει τόσο ώστε να αλλάξουν τα πάντα. Η αρχή είναι πολύ δύσκολη όμως η κατάληξη θα σε αποζημιώσει. Όταν πιστεύεις σε σένα, είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις τα πάντα.