Στέκεσαι μπροστά από το κινητό ή ακόμα και τον υπολογιστή ο οποίος έχει βρεθεί εκτεθειμένος και μόνος πλέον στα δικά σου χέρια. Μπήκες στον πειρασμό είναι αλήθεια. Λίγο η απουσία του άμεσα υπεύθυνου, λίγο οι μικρές ανασφαλειούλες της κάθε σχέσης, ε δε θες και πολύ, μπορείς να επιβεβαιωθείς άμεσα και η απάντηση βρίσκεται μπροστά σου. Πίσω από αυτές τις εικόνες που αναβοσβήνουν και τα μικρά φωτάκια που τρεμοπαίζουν. Ναι, ναι, το ξέρω, δε φταις εσύ, φταίνε τα μηνύματα που έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. «Ποιος να είναι;» «Τι να θέλει;» «Δεν του έφτανε ένα μήνυμα πρέπει να στείλει και άλλο;»
«Μωρέ λες να κοιτάξω για να σιγουρευτώ;»
Ε, λοιπόν όχι να μην κοιτάξεις. Μόνο να δώσεις ένα χαστούκι στον εαυτό σου, μήπως και ταρακουνηθεί ο εγκέφαλος σου και αρχίσει να σκέφτεται πιο λογικά, πιο προσγειωμένα. Και προτού αναρωτηθείς γιατί, είναι απλό. Αν το κάνεις, θα αυτοπαρουσιαστείς σαν ρουφιάνος. Και για να μην παρερμηνεύσουμε την λέξη, ρουφιάνος της σχέσης σου. Κατάντια του εαυτού σου. Και τέτοια καραγκιοζιλίκια δε χωράνε στις σοβαρές σχέσεις. Καλύτερα, λοιπόν, να αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι σε οδήγησε εκεί, αν φταις εσύ ή ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει. Γιατί σίγουρα κάτι από τα δύο δεν πάει καλά.
Αν, λοιπόν, έχουμε την πρώτη εκδοχή και το ελαττωματικό κομμάτι είσαι εσύ, τότε θα πρέπει να κάνεις μία αυτοκριτική με σκοπό να συνειδητοποιήσεις πόσο ψηλά στα μάτια σου έχεις τον εαυτό σου. Είναι θέμα αυτοεκτίμησης άλλωστε. Εκτιμώ τον εαυτό μου, συνεπώς και τις επιλογές μου. Άρα γιατί να βάλω αυτή τη σχέση σε δεύτερη μοίρα και να υποκύψω σε αυτό το τερατάκι, που όχι μόνο δεν είναι ζήλια, αλλά μου δηλητηριάζει και το μυαλό; Είναι ανασφάλειες που έχεις με τον εαυτό σου και που μόνο εσύ, με εσένα μπορείτε να λύσετε.
Κάθε σχέση που θέλει να αυτοονομάζεται πραγματική και σοβαρή, ώριμη αν μη τι άλλο, θα πρέπει να έχει σαν γνώμονα την εμπιστοσύνη. Χωρίς αυτήν πάει, διαλύθηκε. Δεν θα είναι σχέση, θα είναι θέμα εγωισμού, ανταγωνισμού και οτιδήποτε άλλο περιέχει σαν πρωταρχικό στοιχείο την υπερτροφία του «εγώ». Μία τέτοια σχέση μπάζει από παντού, έχει φθορές και όσα και αν προσπαθήσεις να κάνεις για να τη γιατρέψεις,όσα μπαλώματα και αν τις βάλεις, δε θα τα καταφέρεις. Έχει ανάγκη από γερά θεμέλια για να στηριχτεί και να δυναμώσει, διαφορετικά με το πρώτο φύσημα του αέρα γκρεμίζεται. Και για να το κάνουμε συμβατό με την εποχή μας: με το πρώτο ξενόφερτο like αναθεωρείται.
Αν όμως από την άλλη ο σύντροφός σου είναι αυτός που σε έκανε να αναρωτιέσαι και σε γέμισε αμφιβολίες, είτε με λόγια, είτε με πράξεις, τότε θα πρέπει να κάνεις μία συζήτηση μαζί του. Να τον ακούσεις και έπειτα να του δώσεις να καταλάβει τον τρόπο που εσύ βλέπεις τα πράγματα. Γιατί ακόμα και αυτά τα θέματα εμπιστοσύνης λύνονται, αρκεί να υπάρχει η διάθεση γι’ αυτό.
Δεν είστε παιδιά. Δε χρειάζεστε αποδείξεις για να βεβαιωθείτε για τις επιλογές σας, για το δεσμό σας. Μία απλή κουβέντα αρκεί. Γι’ αυτές τις σχέσεις μιλάμε. Όχι, τις άλλες, τις αυτοκαταστροφικές. Καμία αναζήτηση στο ιστορικό ή στα μηνύματα δε θα σας σώσει, εάν εσείς οι ίδιοι δεν είχατε εμπιστοσύνη σε αυτή τη σχέση εξ’ αρχής. Εμπιστοσύνη σε αυτήν, στον άνθρωπο που έχετε απέναντί σας και προπάντων στον εαυτό σας. Μόνο τότε θα μείνετε ήσυχοι. Και καμία ειδοποίηση δεν πρόκειται να σας επηρεάσει.
Συντάκτης: Μαρία Διακουράκη
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή
