Πάντα υπάρχει χώρος για επιδόρπιο!

Το φαγητό πέρα από μια βασική ανάγκη έχει φτάσει ν’ αποτελεί κι ένα απ’ τα βασικότερα συστατικά της ζωής μας κι ειδικά, όσον αφορά την ψυχική μας κατάσταση. Φυσικά, οι λάτρεις του φαγητού και ιδιαίτερα των γλυκών το γνωρίζουν αυτό και με το παραπάνω. Πόσες φορές άλλωστε κατόρθωσε μία σοκολάτα ν’ ανατρέψει μία άκρως αρνητική μας ημέρα; Και πόσες φορές έπειτα από μια τέτοια μέρα δε βρεθήκαμε αγκαλιά μ’ ένα οικογενειακό παγωτό;

Αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, λοιπόν, τα γλυκά, καταφέρνουν να καλύψουν οποιοδήποτε κενό έχουμε δημιουργήσει, ή μας έχουν δημιουργήσει τόσο στην ψυχική μας γαλήνη, όσο και στη ζωή μας. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο άλλωστε και δύσκολα μπορεί κάποιος ν’ αμφισβητήσει έναν τέτοιο ισχυρισμό.

Ακόμη κι αν το στομάχι μας έχει βγει εκτός λειτουργίας απ’ το πολύ φαγητό, ακόμη κι αν η θέα ενός άκρως ελκυστικού πιάτου μας προκαλεί αναγούλα, ακόμη κι αν ο κόσμος γύρω μας μοιάζει να καταστρέφεται και το στομάχι μας έχει πάρει το μέγεθος καρφίτσας απ’ τη στενοχώρια, στην ερώτηση: «Θα ήθελες ένα γλυκό;», η απάντηση είναι σίγουρα η αναμενόμενη. Βασικά, δεν τίθεται καν θέμα ερώτησης. Μόνο πράξης: Παίρνεις το γλυκό και το βάζεις μπροστά σου, ή το πετάς από μακριά ανάλογα με την εκάστοτε διάθεσή σου.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως χρωστάμε πολλά σ’ οτιδήποτε περιέχει ζάχαρη. Γιατί χωρίς αυτά, ίσως είχαμε βγει εκτός εαυτού τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας. Ήταν αυτά που μας συγκράτησαν, που μας στάθηκαν και που θ’ αναζητάμε κάθε φορά που η διάθεσή μας αγγίζει τα πατώματα ή και όχι.

Είναι η χαρά κι η ευημερία που μας προσφέρει σε κάθε δαγκωματιά. Αυτός ο μη ορατός κι απροσδόκητος, εγκεφαλικός οργασμός, που έχει ως αποτέλεσμα. Λεπτομέρειες, που μόνο αν ένας άνθρωπος αγαπάει πολύ το φαγητό, μπορεί να καταλάβει.

Δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που κατατάσσουν τη ζάχαρη στα ίδια επίπεδα εθισμού με τα τσιγάρα, το αλκοόλ, ακόμη και τα ναρκωτικά, καθώς διεγείρει τα ίδια κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου. Και λόγω του μεγέθους αυτής της ευχαρίστησης είναι που δε δίνουμε σημασία στο στομάχι, το οποίο είναι έτοιμο να εκτινάξει και το τελευταίο κουμπί του πουκαμίσου μας στον αέρα. Ήρωες αυτά τα κουμπιά, να θυμάστε.

Πάντα λοιπόν υπάρχει χώρος για γλυκό, κι ας είναι έξι η ώρα το βράδυ, κι ας έχεις μόλις φάει μετά από ξενύχτι. Όταν δεν περιέχει ίχνος ζάχαρης αυτό που θα φας, ο κορεσμός δεν έρχεται ποτέ. Γι’ αυτό φρόντισε από εδώ και μπρος, να μην αντιστέκεσαι ιδιαίτερα σε κάτι τέτοιες επιθυμίες. Οι πειρασμοί είναι για να ενδίδουμε. Μόνο έτσι περνάνε.

Να μου πεις, δύσκολο πλέον και να διαχειριστείς τον εαυτό σου, όταν βρίσκεσαι κάθε μέρα εκτεθειμένος μπροστά σε μια μεγάλη ποικιλία από ζαχαρωτά και γλυκά.  Είτε στο περίπτερο όταν σταματάς για τσιγάρα, είτε όταν πας για τον πρωινό καφέ, είτε ακόμα κι όταν προχωράς ανίδεος στο δρόμο. Καλά, εκτός του ότι κάθε πέντε λεπτά συναντάς διάφορες βιτρίνες με ποικιλίες φαγητών, έχουν το θράσος ν’ αφήνουν δεξιά κι αριστερά φυλλάδια κι αφίσες για τις ξεχωριστές βάφλες ή το υπέροχο προφιτερόλ που πουλάνε! Είναι αδίστακτοι, σου λέω, όλοι τους, να τους προσέχεις.