Το σώμα δεν ξεχνάει

Υπάρχουν μνήμες, οι οποίες ανακαλούνται με μυρωδιές. Όπως η μυρωδιά του ζεστού, σπιτικού φαγητού, η οποία σε γυρίζει χρόνια πίσω, τότε που ήσουν μικρός και μόλις είχες γυρίσει απ’ το σχολείο πεινασμένος. Ή η μυρωδιά ενός αρώματος, το οποίο αυτόματα δημιουργεί στο μυαλό σου την εικόνα του ατόμου πάνω στο οποίο την είχες πρωτοσυναντήσει. Υπάρχουν επίσης μνήμες, οι οποίες δημιουργούνται με εικόνες. Ένα γνώριμο τοπίο ή ακόμη κι αντικείμενο είναι ικανά να σε κάνουν ν’ αναπολήσεις κάτι το οποίο έζησες. Κι υπάρχουν ακόμα μνήμες, οι οποίες ξυπνάνε απλώς μ’ ένα άγγιγμα.

Ισχυρές αυτές οι μνήμες, δε συμφωνείς; Δύσκολα τους ξεφεύγει κανείς. Δημιουργούνται με κάθε αίσθηση κι όσο πιο πολύ την επηρεάσουν τόσο μεγαλύτερα σημάδια αφήνουν. Πονηρές αυτές οι μνήμες. Δε σε αφήνουν λεπτό ήσυχο. Πάντα κάτι βρίσκουν και τριγυρνούν διακαώς μες στο κεφάλι σου. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις, σου λέω. Δε σου αφήνουν επιλογή. Δεν έχεις κανένα πληρεξούσιο πάνω τους. Μόνο κινούνται αυτοβούλως, δίχως την άδεια κανενός.

Σε εξοργίζουν, σε πληγώνουν, σε στενοχωρούν. Μπορούν όμως και να σε κάνουν ευτυχισμένο. Αρκεί να έχεις αφήσει κάτι θετικό ανάμεσά τους. Όπως το σπιτικό φαγητό, το οποίο προανέφερα.

Διάφορες λοιπόν μνήμες απ’ την εκάστοτε αίσθηση που θα αφυπνίσουν. Ισχυρότερη όμως μνήμη, αφήνει η αίσθηση της αφής. Ό,τι έχεις αγγίξει, ό,τι έχεις χαϊδέψει, ό,τι έχεις καταφέρει να ζήσεις σώμα με σώμα, δε θα το ξεχάσεις ποτέ. Μάλλον, για να μη γίνω τόσο απόλυτη: Το σώμα σου δε θα το ξεχάσει ποτέ.

Έχει τη δύναμη ν’ αντιδρά σε οποιοδήποτε γνώριμο άγγιγμα. Να χαλαρώνει ή να εξοργίζεται ανάλογα με το πόσο ευπρόσδεκτο ήταν τότε το άγγιγμα εκείνο. Κι αυτό από μόνο του δρα, μη σε γελάει που τις περισσότερες φορές του κάνεις κουμάντο. Δε θα γίνει ποτέ πλήρως υποταγμένο σε σένα. Φέρει κι αυτό πληγές, σημάδια, τα οποία δύσκολα θα ξεχάσει και τα οποία εσύ στο μυαλό σου τα έχεις ήδη διαγράψει.

Ο χρόνος δεν το ξεγελά, όπως συμβαίνει με το μυαλό. Γι’ αυτό κάθε μνήμη είναι σαν χθες κι αυτό είναι η μαγεία και συνάμα η κατάρα του. Ασφαλώς, οφείλεις να δηλώσεις υπεύθυνος σ’ ό,τι του συμβεί, γιατί οι δικές σου πράξεις είναι αυτές που θα δημιουργήσουν τις δικές του μνήμες. Μνήμες που δε θα μπορούν να ξεχαστούν όσα χρόνια κι αν περάσουν. Γι’ αυτό πρόσεχε τις πράξεις σου να τις μελετάς καλά προτού προχωρήσεις σ’ αυτές. Ακόμη και αν αφορά κάποιο extreme sport ή ακόμα και το άτομο που θα δοθείς τελείως. Όλα φέρουν τα σημάδια και τις συνέπειές τους.

Να τ’ αγαπάς το σώμα σου και να το φροντίζεις. Γιατί είναι το μόνο πραγματικά δικό σου. Πρόσεχε πώς του φέρεσαι και φρόντισε να μην του αφήνεις άσχημα σημάδια. Αυτό δε θα ξεχάσει τίποτα. Κι αν τύχει ποτέ και προσπαθήσεις να του σβήσεις μία μνήμη, να ξέρεις πως δε θα τα καταφέρεις. Κρατάει αυτές που έχει επιλέξει. Αυτές που θέλει να θυμάται, αλλά κι αυτές που δε θέλει. Για να ξέρει τι ν’ αποφύγει την επόμενη φορά που θα βρεθεί στην ίδια κατάσταση.

Είναι μαγεία το σώμα σου σου λέω, πρόσεξέ το καλά.