Ασεξουαλικότητα (asexuality) ορίζεται ως η απουσία ερωτικής έλξης προς άλλα άτομα ή ακόμα η ελάχιστη επιθυμία επαφής. Ενώ κάποιοι ορίζουν την ασεξουαλικότητα ως τον ερωτικό τους προσανατολισμό, κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως πρόκειται για την εξ’ ολοκλήρου απουσία αυτού. Κύριο επιχείρημα των ασέξουαλ ατόμων είναι πως καθώς στο σχολείο μας διδάσκουν πως μεγαλώνοντας θ’αναπτύσσουμε ερωτική επιθυμία προς κάποια άτομα, αυτό που δε μας ξεκαθάρισαν είναι πως υπάρχει και η επιλογή του να μη γεννηθεί καμιά τέτοια επιθυμία. Γι’αυτό ακριβώς, πολλοί αμφισβητούν την ύπαρξη της ασεξουαλικότητας ως όρου που υφίσταται και μπορεί να στηριχθεί με βάσιμη δικαιολόγηση. Ποιες όμως από τις διάφορες αξιώσεις αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα και ποιες έναν μύθο που έχει δημιουργηθεί, είναι κάτι που αξίζει να δούμε πιο αναλυτικά. Όπως για παράδειγμα ότι τα ασέξουαλ άτομα:
1. Δεν έχουν σεξουαλικότητα
Η ασεξουαλικότητα ορίζεται ως ένα είδος σεξουαλικότητας όπως ακριβώς είναι η ετεροφυλοφιλία, η αμφιφυλοφιλία και η ομοφυλοφιλία. Είναι λοιπόν ακόμα μία κατηγορία που καθορίζει τις ξεχωριστές ερωτικές τάσεις κάποιου ανθρώπου. Οι ασέξουαλ άνθρωποι τυχαίνει να προβαίνουν στην ερωτική επαφή για διάφορους λόγους και να λαμβάνουν απόλαυση από αυτή την πράξη, ή ακόμη, κανείς δεν είπε πως δεν αυτοϊκανοποιούνται, κάτι που επίσης συμπεριλαμβάνεται στην κατηγορία της επαφής. Κάτι που είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε εδώ, είναι πως καθώς τα ασέξουαλ άτομα δε νιώθουν έλξη προς άλλους, αυτό δε σημαίνει πως δεn μπορούν ν’αναπτύξουν συναισθηματική έλξη και να εμπλακούν ρομαντικά με κάποιο άλλο άτομο. Κι αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο μύθο σχετικά με τη ασεξουαλικότητα.
2. Είναι ανίκανα να κάνουν σχέση
Εφόσον λοιπόν ξεκαθαρίσαμε το γεγονός ότι ασεξουαλικότητα δε σημαίνει απουσία συναισθημάτων και δεσίματος, προχωράμε στο ότι τα συγκεκριμένα άτομα είναι απολύτως ικανά να δημιουργήσουν υγιείς σχέσεις. Παρ’όλο που η κοινή γνώμη θέλει μια υγιή σχέση να χαρακτηρίζεται κι από τακτικό κρεβάτι, αυτό δεν ισχύει για όλους. Αυτή ακριβώς είναι και η άποψη των ασέξουαλ ανθρώπων, οι οποίοι χτίζουν σχέσεις βασισμένες σ’όλα τα ιδανικά τα οποία γνωρίζουμε, αλλά χωρίς να προσθέτουν την ερωτική επαφή στην εξίσωση.
3. Επιλέγουν την ασεξουαλικότητα
Πολύ συχνά, η ασεξουαλικότητα συγχέεται με την αποχή ή την αγαμία, καθώς τείνουν να εκφράζονται με παρόμοιους τρόπους. Η κύρια διαφορά ανάμεσά τους όμως, είναι ότι τα πρώτα δύο αποτελούν επιλογή τρόπου ζωής. Αντιθέτως, η ασεξουαλικότητα, είναι «απλώς το πώς είμαστε», λένε ασέξουαλ άτομα. Δεν πρόκειται για ηθικούς φραγμούς ούτε για κοινωνικούς, θρησκευτικούς ή οποιουσδήποτε άλλους κανόνες τους οποίους ομάδες ανθρώπων ενστερνίζονται. Ούτε βέβαια πρόκειται για την ανικανότητα εξεύρεσης ερωτικών συντρόφων. Το θέμα είναι πολύ πιο απλό, αφού όπως κάποιος άνθρωπος είναι διαμορφωμένος για να έλκεται από άτομα του αντίθετου φύλου, του ίδιου φύλου ή και των δύο φύλων, έτσι ο ασέξουαλ άνθρωπος δεν έλκεται από κανένα φύλο.
4. Νοσούν
Κι όμως. Υπάρχει η μερίδα ανθρώπων, ακόμα και οι ιατρικές έρευνες και διαγνώσεις που υποστηρίζουν πως πρόκειται για ασθένεια η οποία μπορεί να «γιατρευτεί». Συγκεκριμένα, παθήσεις που σχετίζονται με τη δυσκολία αφύπνισης επιθυμίας, ή ακόμα της μειωμένης δραστηριότητας, έχουν ιατρικά διαγνωστεί ως αποτέλεσμα ασεξουαλικότητας. Η διαφορά όμως είναι ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με τις παραπάνω παθήσεις, εκφράζουν ανησυχία σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους. Ακριβώς γι’αυτό κάνουν τεστ και προσπαθούν ν’αντιμετωπίσουν και ν’αλλάξουν την τρέχουσα κατάσταση. Απ’ την άλλη, τα ασέξουαλ άτομα δεν αγχώνονται από το γεγονός ότι δεν τρέφουν σεξουαλική επιθυμία και ούτε επιθυμούν να «γιατρευτούν».
5. Δεν έχουν βρει ακόμη τον κατάλληλο σύντροφο
Κανείς λογικός άνθρωπος δε θα πει σε ένα straight άντρα πως δεν έχει γνωρίσει ακόμη τον κατάλληλο άντρα, ούτε θα δηλώσει σε έναν gay άντρα πως δεν έχει ακόμα βρεθεί στη ζωή του η γυναίκα που θα τον κάνει να νιώσει την έλξη. Με την ίδια λογική, γιατί να πρέπει να πει κάποιος στα ασέξουαλ άτομα πως ακόμη δεν έχει βρεθεί εκείνη η μία ή ο ένας που θα τους βοηθήσει να «ξεκλειδώσουν» τη σεξουαλικότητά τους και θα τους «φτιάξει». Δεν είναι σε καμία περίπτωση ελαττωματικοί για να περιμένουν κάποιον άλλο να τους διορθώσει και η προσβολή που κρύβεται πίσω από τέτοιες δηλώσεις είναι μεγαλύτερη από όσο θα φανταζόμασταν. Κι αυτό επειδή λέμε σ’ ένα άτομο ότι η σεξουαλικότητά του καθορίζεται από την παρέα που θα έχει κάθε φορά και πως πιθανό να μεταβάλλεται κιόλας, λες και μιλάμε για εναλλαγές στη διάθεση και πως το τι θα γουστάρει, αν θα γουστάρει και πώς θα το γουστάρει μπορεί ν’αλλάζει ανά ώρα.
5+1. Είναι λιγοστά
Η ασεξουαλικότητα εξακολουθεί ακόμη να εμπίπτει μέσα στις κατηγορίες για τις οποίες οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν έχουν πλήρη γνώση. Λείπει η ορατότητα σε σχέση μ’ αυτό τον προσανατολισμό κι επίσης πολλά ασέξουαλ άτομα δεν έχουν ακόμη εκφραστεί ως προς αυτό, ή δε γνωρίζουν πως υπάρχει συγκεκριμένη λέξη γι’αυτό που είναι. Η έρευνα σε σχέση με την ασεξουαλικότητα είναι ελλιπής και δηλώνει πως 1% του πληθυσμού είναι ασέξουαλ. Εάν όμως υπολογίσουμε όλους αυτούς πως δεν έχουν ακόμη εκφραστεί, ή τους άλλους που δεν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις πάνω στο θέμα, τότε το ποσοστό πιθανό ν’ανεβαίνει. Στην περίπτωση που εκείνο το ποσοστό είναι αληθές, εξακολουθούμε να μιλάμε για δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους, των οποίων η σεξουαλική ταυτότητα είναι κυρίως παρεξηγημένη.
Ο κόσμος μας, έχει κάνει μεγάλα βήματα ως προς την αναγνώριση σεξουαλικών ταυτοτήτων, πέρα απ’αυτές που γνώριζαν και πίστευαν οι παππούδες μας. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν πολύ συχνά μπερδέματα και λάθος επεξηγήσεις ως προς τη σεξουαλικότητα κάποιου ανθρώπου. Και πολύ συχνά, αν όχι πάντα, πρόκειται για κάποιον άλλο άνθρωπο και όχι τον εαυτό μας. Γιατί μόνο τότε νιώθουμε πως είμαστε σε θέση ισχύος για να κρίνουμε και να κατακρίνουμε. Τα βήματα που έχουν γίνει λοιπόν, χρειάζεται να συνεχιστούν, προς το δρόμο της συνειδητοποίησης πως όσα ξέρουμε και βρίσκονται γύρω μας δεν είναι τα πάντα. Πως εάν ξέρουμε κάτι, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει και κάτι άλλο. Και πως δε θα συνεχίσουμε να μαθαίνουμε κι άλλα στην πορεία.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου