Η μοναξιά που εμφανίζεται λίγο πριν τον ύπνο

Η ώρα του ύπνου είναι για κάποιους χαλαρωτική, η ώρα εκείνη που το μυαλό σταματά για λίγες ώρες να λειτουργεί συνειδητά και ξεκουράζεται παρέα με το σώμα. Είναι ίσως η ώρα που περίμενες όλη τη μέρα. Που θα ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου και θ’ αφαιρέσεις σκέψεις κι ανησυχίες για ν’αφεθείς σ’έναν όμορφο, γλυκό ύπνο. Για κάποιους άλλους όμως ίσως είναι εκείνες οι στιγμές που προσπαθούσαν όλη μέρα ν’αποφύγουν. Που ήθελαν να γεμίζουν τις μέρες τους κι αν γινόταν να μην χρειαζόταν να ξαπλώσουν πάλι σ’εκείνο το κρεβάτι. Μόνοι. Μόνοι από ένα ξένο χέρι για να τους αγκαλιάσει. Μόνοι, να κοιμούνται σε μια γωνίτσα ενός υπέρδιπλου στρώματος.

Ο single ή ακόμα ο φρεσκοχωρισμένος, θέλει συνήθως να περνάει τις ώρες του με την παρέα του. Να βρίσκεται συνέχεια ανάμεσα σε κόσμο, να βγαίνει, να γελάει, να ξεχνιέται. Είτε γιατί η μοναξιά φαντάζει τρομακτική και σκοτεινή, είτε γιατί δε χρειάζεται ν’ αφιερώνει μέρος από τις ώρες του σ’ ένα και μόνο άτομο. Όταν εκείνη η γεμάτη μέρα θα φτάσει στο τέλος της κι όλοι θα πάνε στο σπίτι τους, κάποιοι θ’ αγκαλιάσουν έναν άλλο άνθρωπο για ν’ αποκοιμηθούν. Θα δώσουν ένα φιλί, θα τους χαïδέψουν τρυφερά, ένα ζευγάρι χέρια θα τους κρατάει ζεστούς. Γιατί το μαζί είναι πολλές φορές καλύτερο από κάθε μοναξιά. Γιατί τη μοναξιά την αγαπάνε πολλοί, μα όχι για πολύ.

Αυτούς που είναι μόνοι τους, συχνά τα βράδια τους επισκέπτονται οι δαίμονές τους. Εκείνοι οι μαύροι και σκοτεινοί του μυαλού, που λένε πως έτσι μόνοι τους ίσως είναι προορισμένοι για πάντα να ξαπλώνουν. Που η αθώα ζήλια προς εκείνους που κοιμούνται αγκαλιά μετατρέπεται σε φοβία και η φοβία σε τέρας που μεγαλώνει με ραγδαίους ρυθμούς, ώσπου να τους κατασπαράξει. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που λίγα λεπτά πριν απ’ τον ύπνο το δικό τους μυαλό δεν ησυχάζει. Δε σβήνει σκέψεις και προβληματισμούς. Αντίθετα αυτά τρέχουν ανεξέλεγκτα και κάνουν την πιο χαλαρωτική δραστηριότητα της μέρας, να είναι αυτή που καλύτερα να μπορούσαν ν’ αποφύγουν.

Δεν είναι όμως μόνο η ιδέα πως οι υπόλοιποι κοιμούνται σε ζευγάρια, αγκαλιά. Είναι πολλές οι σκέψεις που στοιχειώνουν τους αδέσμευτους, λίγα λεπτά πριν απ’ τον ύπνο. Είναι που το σπίτι τους τα βράδια παύει να είναι το μέρος εκείνο που θα βρουν γαλήνη κι ασφάλεια. Είναι που το να ‘ναι μόνοι τους τη νύχτα σ’ ένα σπίτι, κάποτε σημαίνει ανασφάλεια και φόβος. Σημαίνει πως και να τους συμβεί ίσως κάτι, δε θα ‘ναι εκεί ένας άνθρωπος για να τους βοηθήσει. Ίσως να ‘ναι λοιπόν καταδικασμένοι να πάθουν κάποιο κακό, όταν κοιμούνται μόνοι τους τα βράδια. Κι έτσι θα τους δεις να το αποφεύγουν όσο μπορούν, να μετακινούνται σ’ άλλα σημεία του σπιτιού, από καναπέδες κι ανοιχτές τηλεοράσεις, μπροστά σε υπολογιστές και πάνω σε καρέκλες. Κάνοντας τα πάντα φτάνει ν’ αποφύγουν εκείνο το μεγάλο άδειο κρεβάτι. Εκείνο που κάνει τη μοναξιά τους να πολλαπλασιάζεται επικίνδυνα.

Ο ύπνος ανήκει σε μια από τις ανθρώπινες λειτουργίες ή δραστηριότητες, κατά την οποία ο άνθρωπος είναι ευάλωτος, νιώθει απροστάτευτος. Έτσι, σαν ένα μικρό πλασματάκι, που την ώρα εκείνη είναι εκτεθειμένο. Εκτεθειμένο σε κινδύνους, του μυαλού μα και του σώματος. Είναι μια από τις συγκεκριμένες στιγμές που ο άνθρωπος νιώθει ανίκανος να υπερασπιστεί τον εαυτό μου. Που ακόμα και ο πιο ισχυρός, ο πιο δυναμικός, μοιάζει αδύναμος όταν κοιμάται σ’ένα κρεβάτι με το συνειδητό του να κοιμάται και αυτό.

Υπάρχουν λόγοι, αιτίες και θεραπείες για τέτοιες φοβίες, καθώς μπορεί να φτάσουν κάποιον άνθρωπο στα άκρα. Υπνοφοβία ή κλινοφοβία, είναι εκείνη η φοβία που προκαλείται κυρίως σε ανθρώπους με έντονη ανησυχία και άγχος όταν σκέφτοναι πως θα πάνε για ύπνο μόνοι τους. Είναι εκείνη η φοβία που τους κάνει να νιώθουν πως το να κοιμηθούν σημαίνει πως χάνουν τον έλεγχο. Τον έλεγχο του σώματος και του μυαλού τους. Μπορεί οι singles να μην περιλαμβάνονται απαραίτητα σε αυτή τη ομάδα ανθρώπων, όμως είναι παρόμοιες οι σκέψεις που περνάνε απ’το μυαλό τους, ακριβώς επειδή δεν έχουν κάποιον για να κοιτάζουν στην άλλη άκρη του κρεβατιού μέχρι ν’αποκοιμηθούν.

Είναι που το άγνωστο χωράει πολλές υποθέσεις, είναι που η φαντασία δικαιούται να οργιάσει στα σκοτάδια. Εκεί που δε μπορείς να δεις, πολλά μπορεί να υπάρχουν. Τρομακτικά, επικίνδυνα ακόμα. Είναι που εκεί που δε μπορείς να αντιληφθείς συνειδητά, πολλά μπορεί να συμβούν παρά τη θέλησή σου. Χωρίς καν να το καταλάβεις. Κι έτσι ο ύπνος, η συνθήκη εκείνη που συνήθως χαρακτηρίζεται από σκοτάδι και άγνοια, γίνεται ξαφνικά η πιο τρομακτική εμπειρία της ημέρας.