Ο ένας θέλει τρέλα, ο άλλος τη βολή του

Της αγάπης μου το χόμπι, δυο φορές δικό μου χόμπι! Ή μήπως όχι; Τι κι αν το άλλο σου μισό τρελαίνεται να κρεμιέται από σχοινιά- όχι δεν είναι υπονοούμενο- να το γυρνάνε ανάποδα και η αδρεναλίνη του εκτοξεύεται είτε όταν βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας είτε στα ουράνια (κυριολεκτικα); Τι κι αν το άτομο που διάλεξες για συνοδοιπόρο σου στη ζωή δεν αρέσκεται μόνο στο να οδοιπορεί, αλλά και να πετάει, να βουτάει, να πηδάει;

Αν με τόσες μεταφορές ακόμη δεν έχεις καταλάβει, να σ’το κάνω λιανά λοιπόν κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Ενώ η σχέση σου αρέσκεται στα εξτρίμ σπορτς και καταστάσεις γενικότερα, εσύ όχι απλά δεν είσαι φαν, αλλά μετά συγχωρήσεως, κατουριέσαι πάνω σου που λέμε. Τι κάνεις σε αυτή την περίπτωση; Ακολουθείς μετά από σταυροκοπήματα, προσευχές και τάματα ή δε λαμβάνεις μέρος και αφήνεις αυτό το κομμάτι να είναι κάτι που δεν κάνετε μαζί;

Κι ενώ είσαι θερμός υποστηρικτής του να κάνουν τα ζευγάρια πράγματα μαζί, διαφορετικά από το να πηγαίνουν για καφέδες και ποτά, κάπου εδώ είναι που τραβάς μια κόκκινη γραμμή που λέει κι ένα γνωστό άσμα. Θέλεις πολύ να μοιράζεστε όσο το δυνατό περισσότερα πράγματα, να δημιουργείτε αναμνήσεις κι εικόνες σαν αυτές που βλέπεις στο instagram και λίγο τα κοροϊδεύεις μα και λίγο τα ζηλεύεις. Θες κι εσείς ρε γαμώτο να ‘στε #couplegoals και να πηγαίνετε για ελεύθερη πτώση, bungee jumping, καταδύσεις κι όλες αυτές τις άγνωστες, για σένα, λέξεις, που σου αραδιάζει συχνά-πυκνά το αμόρε.

Και πες πως δοκιμάζεις μια φορά -εννοείται διαλέγεις ένα από τα λιγότερο τραβηγμένα- και πας για χάρη της καψούρας, δένεσαι με σχοινιά και σε σπρώχνουν στο κενό. Και σκέφτεσαι «Αν αυτό είναι ήπιο, μετά από αυτό τι; Θα με σπρώξει αυτοπροσώπως και χωρίς σχοινιά;» Την κάνεις τη θυσία λοιπόν κι αφού δε θες να απογοητευτεί και ξέρεις πόσο πολύ θέλει να το κάνετε αυτό μαζί, πας κι εσύ καημένο μου παιδί και κρεμιέσαι και πηδάς. Ωραία μέχρι εδώ, την καταπίνουμε την τρομάρα, προσποιούμαστε πως περάσαμε υπέροχα, η αδρεναλίνη στα ύψη, ήταν εμπειρία ζωής κι όλα τα σχετικά.

Πάω λοιπόν και σου παραθέτω κάπου εδώ το πρώτο δίλημμα: Αξίζει λοιπόν τον κόπο και τον τρόμο να κάνεις κάτι που από το γούστο σου είναι μίλια μακριά κι ούτε διασκέδαση θα σου προσφέρει, για το χατίρι της αγάπης σου; Αν η απάντησή σου είναι όχι, σου ‘χω μια εναλλακτική. Αν δε θες να χάνετε στιγμές μαζί, αν θες να δημιουργείτε αναμνήσεις, τότε μπορείς να κάνεις τις δικές σου εισηγήσεις. Να προτείνεις κάτι άλλο εκτός απ’ τα κλισέ, χωρίς απαραίτητα να σημαίνει πως θα περιλαμβάνει γκρεμούς, ωκεανούς, ύψη, βάθη και δεσίματα.

Κι αφού εισάγετε στην καθημερινότητά σας και τα διαφορετικά σας, τα εναλλακτικά σας, όλα αυτά τα καινούρια τρεντ που κάνουν τα ζευγάρια, ασ’ τον άνθρωπό να κάνει και τα δικά του. Δεύτερο δίλημμα και ερωτώ: Είναι φάουλ το να μη συνοδεύσεις το ταίρι σου σε κάτι που δεν προτιμάς και να το αφήσεις να πάει με άλλα άτομα της ίδιας ιδιοσυγκρασίας; Με φίλους και γνωστούς που αρέσκονται ρε παιδί μου σε τέτοια. Πώς να το κάνουμε, δεν είστε κι αυτοκόλλητα. Και σίγουρα δεν είστε ο ίδιος άνθρωπος και δε χρειάζεται να σας αρέσουν τα ίδια πράγματα. «Ελεύθερη πτώση αγάπη μου, εσύ; Δημιουργική γραφή, εγώ».

Σε όποια απ’τις δυο επιλογές κι αν κλίνεις τελικά, ο σκοπός εδώ είναι ένας και σημαντικός: Στη σχέση πρέπει να υπάρχει ελευθερία, όπως αυτή που νιώθει το ταίρι σου όταν πηδάει στο κενό. Να μπορεί ο καθένας από τους δυο ξεχωριστά να ακολουθεί όλες τις δραστηριότητες που αγαπάει, είτε με τη συνοδεία του άλλου του μισού είτε και χωρίς. Καθώς λοιπόν θα σκέφτεσαι αν θα ακολουθήσεις στο βωμό της αγάπης και να το πάρει το ποτάμι, ή αν θα κάνεις πίσω, σκέψου πως υπάρχουν χιλιάδες τρόποι η σχέση σας να διατηρείται ενδιαφέρουσα και οι στιγμές σας να ‘ναι αξιομνημόνευτες.

Είτε λοιπόν θα ‘χετε couple φωτογραφία με αλεξίπτωτα ή όχι, είναι στο δικό σου το χέρι. Μπορείς να μείνεις στη σιγουριά και την ασφάλεια της υψοφοβίας, της υδροφοβίας και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλη φοβία υπάρχει, ή να ασπαστείς την πρόκληση και πού ξέρεις; Μπορεί και να σ’αρέσει στο τέλος. Εξ’ άλλου, μια ζωή την έχουμε, βρε αδερφέ! Ας τη ζήσουμε στα άκρα της, αν αυτά τα άκρα τα αντέχεις φυσικά. Λοιπόν τι λες; Πηδάμε;