«Όπως κι αν είσαι σ' αγαπώ»

Ποιες λέξεις θα σου ‘ρθουν αυθόρμητα στο μυαλό όταν σου δώσω τον όρο «μακροχρόνια σχέση»; Ίσως μου πεις «δέσμευση», «σταθερότητα», «εμπιστοσύνη», «ασφάλεια». Μία από τις πιο βασικές έννοιες που θα συναντήσεις όμως είναι η «συνήθεια». Η συνήθεια έχει την τάση να συγχέεται με την ανεκτικότητα. Να αποκτά αρνητική διάσταση και να παρατίθεται ως μια συνήθης αιτία χωρισμού. Όταν έχεις συνηθίσει στο πλάι κάποιου δε σημαίνει απαραιτήτως ότι απλώς τον ανέχεσαι. Δε σημαίνει ότι σταματά η οποιαδήποτε προσπάθεια για να του δίνεις λόγους να παραμένει εκεί, στο πλευρό σου. Παρ’ όλ’ αυτά, τείνει ο άνθρωπος πολλές φορές να καθησυχάζεται. Να αποκτά το «σιγουράκι» του και να προσκυνά μια συνήθεια, θυσιάζοντας την προσπάθεια.

Μια σχέση χωρίζεται αδρά-αδρά σε κάποιες βασικές φάσεις. Η πρώτη είναι ο έρωτας, ο ενθουσιασμός κι η σπίθα. Είναι εκείνο το διάστημα που η καρδούλα σου χτυπάει δυνατά πριν συναντηθείτε. Είναι εκείνη η περίοδος που περνάς ώρες ψάχνοντας τα ωραιότερα σου ρούχα, φορώντας τα πιο μυρωδάτα σου αρώματα. Είναι εκεί που καταβάλλεις κάθε προσπάθεια για να είσαι στην τρίχα. Κι όταν συναντηθείτε; Οι λέξεις προσεγμένες, οι κινήσεις μετρημένες μία προς μία. Κι έτσι ερωτεύεσαι εκείνη την εικόνα και σ’ερωτεύεται κι αυτή την ίδια ώρα. Η εικόνα όμως. Το φαίνεσθαι είναι που παρουσιάζουμε όλοι στα πρώιμα στάδια μιας σχέσης.

Και περνάμε λοιπόν σιγά-σιγά και καθώς η σχέση ωριμάζει στο δεύτερο στάδιο. Εκεί που νιώθεις όλο και πιο άνετα. Έχετε κοιμηθεί και ξυπνήσει μαζί, έχετε δει ο ένας τα παρασκήνια του άλλου χωρίς φτιασίδια, χωρίς τις ώρες προετοιμασίας. Είναι που θα βγάλεις τους φακούς επαφής πριν κοιμηθείς και θα σε δει με τα γυαλιά σου που δε σ’αρέσει να φοράς δημοσίως. Είναι που θα βάλεις τις πιτζάμες σου και θα κάτσεις όσο γίνεται πιο αναπαυτικά κι όσο λιγότερο θελκτικά. Θα πας στην τουαλέτα ενώ το ταίρι σου θα ΄ναι στο δίπλα δωμάτιο, θα βουρτσίσετε τα δόντια σας παρέα. Είναι εκείνη η περίοδος του ξεμουδιάσματος που βγάζεις έναν απελευθερωτικό αναστεναγμό. Δε μετράς πια την κάθε σου κίνηση, νιώθεις βλέπεις πιο άνετα να μιλήσεις, να εκφραστείς, να δείξεις και μια εικόνα λίγο πιο τσαλακωμένη. Είναι ωραία η αίσθηση της απελευθέρωσης. Είναι αυθεντική, χωρίς πολλά-πολλά.

Πολλές σχέσεις πιθανό να αποτύχουν λόγω της τρίτης φάσης στην οποία ιδανικό θα ήταν να μην έφταναν. Είναι εκείνη η συνθήκη όπου η άνεση φτάνει στα άκρα. Συνήθειες, εκφράσεις, λόγια, αγγίζουν τα όρια της αδιαφορίας. Είναι ένα πράγμα να σε βλέπει ο σύντροφός σου να ξυπνάς το πρωί και ν’ αγαπάει αυτό που αντικρίζει, είναι όμως κάτι εντελώς διαφορετικό το να μη βλέπει ποτέ εκείνο το περιποιημένο πρόσωπο που είχε κάποτε ερωτευτεί. Παραμελείς τον εαυτό σου συνήθως όχι γιατί αυτό θα έκανες έτσι κι αλλιώς, αλλά επειδή «σιγά μωρέ, μ’έχει ξαναδεί έτσι». Σκοπός όμως είναι να μη σε βλέπει «έτσι», εάν υπάρχει η δυνατότητα να σε δει κι αλλιώς.

Τείνεις πάντα να υπερτονίζεις στον εκάστοτε σύντροφό σου πως «ξέρεις για σένα φτιάχνομαι κι ετοιμάζομαι, για να περπατάς με περηφάνια στο πλάι μου». Ξεχνάς όμως να πεις πως ενδόμυχα «για σένα δεν προσπαθώ πια», ή μάλλον γιατί «δε θεωρώ πως πρέπει να κάνω πράγματα για σένα πια». Είναι γεγονός πως σχέσεις έχουν τελειώσει με τη δικαιολογία πως «δεν προσπάθησες να με κρατήσεις κιόλας». Κι είναι η απόλυτη και σκληρή αλήθεια. Πόσο μάλλον όταν η απώλεια κάθε προηγούμενης προσπάθειας προέρχεται από το ένα άτομο της σχέσης απ’τα δύο, τότε το αίσθημα της αδιαφορίας φαντάζει ακόμη εντονότερο. Ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα, όλοι απογοητευόμαστε όταν αντιληφθούμε πως δεν έχει μείνει τίποτα πια απ’ τον άνθρωπο που μέχρι πρότινος έκανε τα πάντα για να μας εντυπωσιάσει.

Δες τα πράγματα από άλλη οπτική κι ίσως στην τελική, να μειώσεις τις πιθανότητες κάποιου επερχόμενου τέλους, ποιος ξέρει; Μην ξεχάσεις πώς μοιάζεις με τζιν απλώς επειδή είσαι σε σχέση για ένα μεγάλο διάστημα. Μη βγάλεις απ’ τη ζωή σου την περιποίηση προσώπου και σώματος, επειδή το άλλο άτομο «δε θα σε παρεξηγήσει» αν το κάνεις. Ανανέωνε τη σχέση σου αντί να την αφήνεις να «παλιώνει». Βγες και πάλι ραντεβού με τον άνθρωπο που είχες τότε ερωτευτεί. Αφιέρωσε ώρες μπροστά απ’τον καθρέπτη, μέχρι να δεις εκείνη την τελειότητα που έβλεπες τότε πριν βγεις απ’την πόρτα. Αγκάλιασε τον άνθρωπό σου απαλά, κράτησέ του το χέρι όταν περπατάτε στο δρόμο.  Όχι ο ένας μπροστά κι ο άλλος ν’ακολουθεί. Βάλε τα κομπλιμέντα ξανά στην καθημερινότητά σας, μα κυρίως, δώσ’του λόγους για να σου κάνει κομπλιμέντα. Μια σχέση δε χαλάει όταν ξέρεις να τη διατηρείς φρέσκια.