Όταν θες να χωρίσεις δεν περιμένεις πότε ο άλλος θα είναι σε φάση

Εσείς που μείνατε σε μια σχέση παραπάνω από όσο αντέχατε. Που δε χωρίσατε παρ’όλο που ξέρατε πως δεν πήγαινε άλλο. Εσείς που κάνατε το «σωστό» και το τελειώσατε την ώρα που έπρεπε κι ας σας χαρακτήρισαν μετά άκαρδους, αναίσθητους και ό,τι λέξη υπάρχει από «α» στερητικό. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, όλοι το σηκώνουμε το χέρι. Είτε ήμασταν αυτοί που δε χωρίσαμε ενώ θέλαμε, γιατί «λυπηθήκαμε το άλλο άτομο», γιατί «περνούσε δύσκολη φάση», είτε ήμασταν αυτοί που χωρίσαμε γιατί θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς και μετά τ’ακούγαμε για κάνα χρόνο.

Είσαι λοιπόν σε μια σχέση και πλέον νιώθεις πως δεν προχωράει, δεν πάει άλλο, δε θες ρε παιδάκι μου. Τυγχάνει όμως και το έτερόν σου ήμισυ να βρίσκεται σε μια περίεργη προσωπική του φάση, να περνά δύσκολα κι εσύ βρίσκεσαι απέναντι από το αναμενόμενο δίλημμα: Να χωρίσεις σε μια στιγμή αδυναμίας του άλλου και να υποστείς τις συνέπειες της πικρίας που θα τον ποτίσεις, ή να το τρενάρεις μέχρι να νιώσει καλύτερα και να είναι σε φάση να αποδεχτεί ένα χωρισμό; (Που μαγειρευόταν όμως εδώ και καιρό). Ας σκεφτούμε και ας αναλύσουμε και τις δύο προοπτικές, όμως εκ των προτέρων πρέπει να γνωρίζεις πως και οι δύο επιλογές καταλήγουν με εσένα ως θύτη.

Ας πούμε λοιπόν πως επιλέγεις να καθυστερήσεις το χωρισμό, δείχνοντας κατανόηση στο γεγονός ότι το ταίρι σου έχει πιο σημαντικά θέματα να αντιμετωπίσει αυτό το διάστημα από το ότι εσύ αποφάσισες να «ελευθερωθείς». Δε λες τίποτα, λοιπόν και συνεχίζεις μια σχέση ήρεμη, που ακολουθεί την ίδια πορεία που είχε χαράξει όλο αυτό το διάστημα. Αυτό που κάνεις στην ουσία όμως είναι ότι κοιμάσαι και ξυπνάς με ένα άτομο που πια μπορεί και να αγαπάς απλά ως άνθρωπο, κάνεις σεξ με κάποιον που πια δε βλέπεις ερωτικά και ίσως στο μεσοδιάστημα να νιώθεις και τύψεις, αφού αναγκάζεσαι να υποκρίνεσαι. Το χειρότερο δε, είναι η ευγνωμοσύνη που νιώθει ο άλλος, γιατί όχι απλά παραμένεις στο πλευρό του σε αυτή τη δύσκολη στιγμή του, αλλά συνεχίζεις να εκφράζεις την ίδια τρυφερότητα και την ίδια αγάπη όπως έκανες τόσο καιρό.

Θα μου πεις βέβαια πως σε ένα ιδανικό σύμπαν θα εξηγήσεις στον άλλο άνθρωπο πως στην τελική, παρ’όλο που δεν μπορείτε πια να’ στε ζευγάρι εσύ θα είσαι δίπλα του σε αυτή τη δύσκολη στιγμή του γιατί τον νοιάζεσαι. Κι αυτός, ιδανικά πάντα, θα δείξει κατανόηση και θα σταθεί στο τρυφερό της υπόθεσης και στην αγάπη που πάντα θα σας ενώνει. Πόσο ιδανικός μπορεί να είναι όμως ένας χωρισμός άραγε;

Απ’ την άλλη, ας πούμε πως όταν αποφασίσεις κάτι, τίποτα δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να κάνεις πράξη αυτό που νιώθεις. Και αφού νιώθεις πως θέλεις να χωρίσεις, αυτό θα κάνεις, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι θα ήταν το κερασάκι σε μια τούρτα πικρή που θα ταϊσεις το ταίρι σου. Μαζεύεις λοιπόν όσα κότσια διαθέτεις και με σιγουριά αντιμετωπίζεις το άτομο που μέχρι πρότινος ονόμαζες «αγάπη», «έρωτα» και τα σχετικά. Πας λοιπόν απέναντί του και χωρίς πολλούς προλόγους και σάλτσες, του εξηγείς ότι θες να τελειώσεις με αυτή τη σχέση, ότι δε νιώθεις όπως παλιά και ότι καλό θα ήταν να χωρίσουν οι δρόμοι σας.

Από δω και πέρα, οι αντιδράσεις του άλλου ανθρώπου πιθανόν να ποικίλουν. Ίσως σε βρίσει, ίσως όμως και να μην πει τίποτα. Ίσως να ζητήσει εξηγήσεις, ίσως όμως και να αποχωρήσει αθόρυβα. Ό,τι όμως κι αν γίνει από αυτά, μέσα του, στις σκέψεις και την καρδιά του, θα είσαι το άτομο που τον εγκατέλειψε στις πιο δύσκολες στιγμές του. Θα είσαι ο άνθρωπος που δεν έκανε υπομονή, που δεν προσπάθησε, που άφησε τον άνθρωπό του μόνο σε μια ευάλωτη περίοδο της ζωής του.

Όχι, δε θα σου πει ευχαριστώ που ήσουν ειλικρινής και του εξήγησες πώς έχουν τα πράγματα. Δε θα εκτιμήσει το γεγονός ότι του είπες κατάμουτρα πως πια δε νιώθεις τίποτα προς το πρόσωπό του. Μην ξεχνάς, αυτός που ήθελε να χωρίσει ήσουν εσύ. Ο άλλος είναι εκείνος που πληγώνεται, που πονάει, που νιώθει προδομένος. Πόσο λοιπόν θα διαρκέσει η κάθαρση που θα νιώσεις εάν επιλέξεις την ειλικρίνεια; Πόσο θα αργήσει να την επισκιάσει το βλέμμα του τότε ανθρώπου σου καθώς θα αρθρώνεις εκείνες τις λέξεις και θα βλέπεις στα μάτια του την απογοήτευση, το θυμό, την αηδία;

Η ουσία εδώ είναι μία: Όποιο δρόμο κι αν διαλέξεις όταν βλέπεις πως η σχέση οδηγείται σε αδιέξοδο, φρόντισε πάντα οι πράξεις σου να μη βλάπτουν και να μην δηλητηριάζουν το άλλο άτομο. Και το ψέμα, να ξέρεις, είναι πάντα πιο δηλητηριώδες από οποιαδήποτε σκληρή αλήθεια.