Ποκεράκι κανείς;

Μαθηματικοί υπολογισμοί, εξυπνάδα, ευστροφία και αξιοζήλευτες υποκριτικές ικανότητες. Αυτοί είναι ίσως μερικοί από τους παράγοντες οι οποίοι καθορίζουν έναν καλό χαρτοπαίκτη. Έναν καλλιτέχνη του είδους, που με τις σωστές στρατηγικές πουλάει και αγοράζει, πείθει και κερδίζει. Μπορεί τα παιχνίδια της τράπουλας να είναι για κάποιους ένα χαλαρό μέσο ψυχαγωγίας, ένας ευχάριστος τρόπος να περάσουν την ώρα τους με τους φίλους ή την οικογένειά τους. Υπάρχουν παρ’ όλα αυτά ολόκληρες θεωρίες πίσω από την τέχνη της μπλόφας, του σωστού “poker face” και των απαιτούμενων στρατηγικών για να ‘ναι κανείς ένας γερός παίκτης της πράσινης τσόχας.

Χαρακτηριστική είναι η σκηνή από την ταινία “Original Sin”, όπου η Angelina Jolie παρακολουθεί ένα χαρτοπαίγνιο αντρών με πρωταγωνιστή τον Antonio Banderas. Καθώς εκείνη κινείται περιμετρικά του τραπεζιού, παρακολουθεί τα χαρτιά όλων των υπόλοιπων παικτών. Με συγκεκριμένες χειρονομίες κάνει σήματα στον αγαπημένο της, που το καθένα συμβολίζει τα χαρτιά που έχουν στα χέρια τους οι αντίπαλοι. Έτσι αυτός μπορεί να στρώσει τη στρατηγική του και να υπολογίσει πώς να τους αντιμετωπίσει. Διατηρεί βλέμμα ατάραχο, αυτό που δεν επιτρέπει στις εκφράσεις να χαραχτούν στο πρόσωπο, έτσι ώστε να μην προδοθεί ο χαρτοπαίκτης για επόμενες κινήσεις και τακτικές του.

Η ψυχολογία ενός καλού χαρτοπαίκτη καθορίζεται, επηρεάζεται κι οδηγείται από το φύλλο του. Η τέχνη όμως, υπόκειται στην ικανότητά του να διαχειριστεί και να ελέγξει την ένταση του παιχνιδιού διατηρώντας την ψυχραιμία του. Ψυχολογικοί παράγοντες τονίζουν πως η γλώσσα του σώματος παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη σκιαγράφηση ενός αντιπάλου, καθώς έρευνες έχουν αποδείξει πως όταν οι κινήσεις των χεριών των παικτών είναι αργές κι απαλές, τότε έχουν ένα δυνατό φύλλο. Αντιστοίχως, όταν οι κινήσεις τους είναι σπασμωδικές, τότε αυτό οφείλεται στην ανασφάλεια που τους κάνει να νιώθουν το φύλλο τους.

Πρώτιστο μέλημα ενός καλού χαρτοπαίκτη είναι το να «μετρήσει» τον αντίπαλό του και να τον μάθει. Υπάρχουν θεωρίες συγκεκριμένων ειδών παικτών οι οποίοι είναι κατάλληλοι για μπλόφα κι όταν κάθονται απέναντι στο τραπέζι τότε είναι ιδανική η στιγμή για να ξεδιπλωθεί αυτό το ταλέντο. Εάν είσαι φίλος του πόκερ πιθανό να γνωρίσεις τους «σφιχτούς παίκτες», αυτούς που παίζουν μόνο τους πολύ δυνατούς συνδυασμούς τους, αυτούς που κάνουν μια μπλόφα την ιδανική λύση. Μπορεί επίσης να πέσετε πάνω σε αυτούς που έχουν μελετήσει κάπως το παιχνίδι κι επιμένουν στο να το παίζουν «σωστά», επιτρέποντας τη χρήση μπλόφας. Ένας άλλος τύπος παίκτη είναι και οι “calling stations”, εκείνοι που δεν πρόκειται να πάνε πάσο εάν έχουν την οποιαδήποτε υποψία νίκης. Οπότε εάν βρεθείτε αντιμέτωποι με αυτούς, η μπλόφα δε συστήνεται. Είναι τέλος και οι “loose aggressive” παίκτες, αυτοί που σκορπάνε φόβο σε κάθε παιχνίδι και που για να μπλοφάρετε απέναντί τους επιβάλλεται να χρησιμοποιήσετε τις γνώσεις σας, καθώς είναι μια από τις δυσκολότερες κατηγορίες αντιπάλων.

Δεύτερον και εξίσου σημαντικό για έναν καλό χαρτοπαίκτη, είναι η ιστορία η οποία προσπαθεί να διηγηθεί μέσω της μπλόφας του, να είναι πιστευτή. Με άλλα λόγια είναι απαραίτητο ο τρόπος με τον οποίο παίζετε το παιχνίδι σας να συνάδει με τον τρόπο με τον οποίο φτιαχτά παρουσιάζετε το παιχνίδι στον αντίπαλο μέσω της μπλόφας. Ένα καλό ψέμα λένε, πρέπει πάντα να συμπεριλαμβάνει μια γερή δόση αλήθειας κι αυτό δεν είναι παρά ένα τέτοιο παράδειγμα, όπου για να ξεγελάσεις τον άλλον πρέπει να είσαι πειστικός. Θυμήσου: δεν είσαι ο μόνος εύστροφος εγκέφαλος του τραπεζιού.

Τρίτον έρχεται το φύλλο. Όση τέχνη κι αν βάλεις, όσες στρατηγικές κι αν ακολουθήσεις ή δημιουργήσεις, ο παράγοντας φύλλο είναι από τους πιο σημαντικούς, καθώς αυτός καθορίζει την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ένας ευέλικτος χαρτοπαίκτης δεν κινείται μόνο με βάση το δικό του φύλλο, αλλά και με βάση το πιθανό φύλλο του αντιπάλου. Σκοπός εδώ είναι να προλάβει και να αντιμετωπίσει ενδεχόμενες κινήσεις κι ανατροπές.

Τέταρτον και βασικό είναι η επίθεση στην αδυναμία του αντιπάλου. Με βάση το πόσες μάρκες ποντάρει ο αντίπαλος, ένας καλός χαρτοπαίκτης μπορεί να υπολογίσει εάν πρόκειται για έναν δυνατό ή αδύνατο παίκτη. Εκεί είναι και που θα κρίνει εάν το έδαφος είναι πρόσφορο για τη δημιουργία και την πετυχημένη εκτέλεση μιας γερής μπλόφας. Ένας ταλαντούχος του είδους θα αντιληφθεί και θα εκμεταλλευτεί την αδυναμία του αντιπάλου ως προς την επίτευξη της νίκης του.

Πέμπτο παρακλάδι της θεωρίας μιας καλής μπλόφας είναι ότι ένας καλός χαρτοπαίκτης πρέπει πάντοτε να έχει και ένα σχέδιο Β. Όσο κι αν στήσει, σχεδιάσει και μετρήσει το παιχνίδι, δεν παύει να υπόκειται κατά ένα μεγάλο βαθμό στην τύχη, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν πιθανότητες αποτυχίας. Με άλλα λόγια εάν η μπλόφα δεν πετύχει, πρέπει να υπάρχει κάποια διέξοδος, έτσι ώστε να αποτραπεί η ολοκληρωτική κατρακύλα.

Τα παραπάνω αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα των δεξιοτήτων που χρειάζονται έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να ονομαστεί ικανός τζογαδόρος. Είναι η στιγμή που η υπομονή της πρέφας δίνει τη θέση της στη στρατηγική κι η τέχνη του σκαμπιλιού πάει χέρι με χέρι με μελετημένες τεχνικές. Εξάλλου, ο τζόγος θεωρείται πρόβλημα, κυρίως όταν χάνεις! Εις το επανιδείν, big spenders!