Πώς γίνεται να λες πως δεν παίρνεις τίποτα από τη σχέση σας;

Ο εγωισμός ξέρεις, είναι πολύ μεγάλο κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης. Χαρακτηρίζει προσωπικότητες και καθορίζει στιγμές. Αυτό που ίσως δεν έχεις σκεφτεί ποτέ, είναι πως ο εγωισμός είναι έννοια πολυδιάστατη. Ίσως να σημαίνει πως «θέλω συνεχώς να λαμβάνω χωρίς να χρειάζεται να δώσω κάτι ως αντάλλαγμα». Άνθρωποι που χαρακτηρίζεις εγωιστές, είναι άνθρωποι σκληροί, αδιάλλακτοι. Έχεις όμως γνωρίσει κι εγωιστές-θύματα και πολύ πιθανό να έχεις υπάρξει κι εσύ ένας απ’αυτούς. Γιατί ο εγωισμός γεννά πολλά «κακά» κι ένα απ’αυτά είναι κι η θυματοποίηση. Δεν είναι μόνο λοιπόν το «εγώ θέλω μόνο να παίρνω χωρίς να μπαίνω στον κόπο να προσφέρω», αλλά και το «εγώ γιατί ποτέ δεν παίρνω αφού συνέχεια δίνω;»

Ξεκινώντας από τα βασικά, σχέσεις “for dummies”, πάμε να γράψουμε με μεγάλα, καθαρά κι ευανάγνωστα γράμματα πως απ’ όλες τις σχέσεις μας κάτι κερδίζουμε. Πετυχημένες ή μη, καμία σχέση δεν περνάει έτσι αθόρυβα απ’τη ζωή μας. Ξέχνα λοιπόν την καραμέλα του «εγώ γιατί» και «εγώ γιατί όχι». Κανείς δε σ’έχει καταστήσει υπεύθυνο να δημιουργήσεις όσες περισσότερες αχρείαστες ερωτήσεις μπορείς με την προσωπική αντωνυμία πρώτου προσώπου ενικού.

Ακόμα και η πιο αποτυχημένη σου σχέση, η πιο τραυματική, αυτή που δε θες με τίποτα ν’ανακαλείς, σου ‘χει δώσει τόσα πολλά. Μην εστιάζεις συνεχώς σ’αυτά που σου ‘χει στερήσει. Μπορεί να σου έκλεψε χρόνο, σου ‘μαθε όμως να διαλέγεις πού ν’αφιερώνεις το πολύτιμο αυτό αγαθό. Σε γέμισε καχυποψία και δυσπιστία, σε δίδαξε όμως να προσέχεις λίγο περισσότερο σε ποιον ανοίγεις τα χαρτιά σου. Κι ακόμα κι αν το τέλος γράφτηκε με μαύρα γράμματα, για όσο διάστημα παρέμενες εκεί, έπαιρνες πράγματα. Γι’ αυτό έμενες, εξάλλου. Κι αφού το ξεκαθαρίσαμε –θεωρώ– το κεφάλαιο «τι σου έδωσε η αποτυχημένη σου σχέση», προχωράμε στην «πετυχημένη», ή την «παρούσα», αν θες.

Όταν επιλέγεις λοιπόν να δημιουργήσεις και να διατηρήσεις μια ερωτική σχέση μ’ έναν άνθρωπο, τότε αυτόματα σημαίνει πως κάτι βλέπεις σ’ αυτόν. Κάτι σου προσφέρει που ίσως άλλοι δεν κατάφεραν. Γι’ αυτό ακριβώς ξεχώρισε και κατέκτησε αυτή τη θέση. Οπότε μη σκεφτείς να μπεις καν στο τριπάκι του ποιος δίνει περισσότερα μέσα σ’αυτή τη σχέση, πόσο μάλλον να πεις σε τρίτους ή και στον άμεσα ενδιαφερόμενο πως είτε εσύ προσφέρεις περισσότερα, είτε ότι δε σου προσφέρει απολύτως τίποτα. Δε θα προσβάλεις αυτό το άτομο, ούτε και θα το «αφυπνίσεις» για να ξεκινήσει να σε διεκδικεί εντονότερα. Παρά μόνο εσένα θα προσβάλεις που επιλέγεις να είσαι σε μια σχέση από την οποία, όπως λες, δεν κερδίζεις τίποτα ουσιαστικό.

Βγάλε λοιπόν από πάνω σου τη στολή της μητέρας Τερέζας. Προφανώς και παίρνεις πράγματα από τον άνθρωπο αυτό. Από τα απλά μέχρι τα σύνθετα. Από το βράδυ που θα σου μαγειρέψει γιατί κουράστηκες στη δουλειά και θα σου προσφέρει τρυφερότητα και κατανόηση όταν θα ακούσει την γκρίνια σου, μέχρι στο ότι ίσως σταθεί στο πλάι σου στις δύσκολες στιγμές σου. Για να σε συμβουλεύσει και να σε στηρίξει. Ακόμα και στους καβγάδες σας, σου μαθαίνει να μην αντιδράς υπερβολικά, να παίρνεις χρόνο με τον εαυτό σου για τον εαυτό σου πριν μιλήσεις. Μ’ αυτόν τον άνθρωπο εξελίσσεσαι και μεγαλώνεις, άσχετα απ’ τη διάρκεια της μεταξύ σας σχέσης.

Τελειώνοντας, θα σου μιλήσω και για εκείνη την περίπτωση που ίσως πράγματι η σχέση σου να είναι μονόπλευρη συναλλαγή. Όχι, όμως, το γεγονός αυτό δε σε κάνει άξιο λύπησης και συμπαράστασης.  Κι ούτε νομίζω ν’αποζητάς κάτι τέτοιο. Μια ερώτηση σου θέτω μόνο και τα υπόλοιπα είναι στο δικό σου χέρι για να τα χειριστείς. Γιατί μένεις σε μια τέτοια σχέση και δε χωρίζεις; Αρέσκεσαι στο να παρουσιάζεσαι ως το «θύμα»; Έτσι για να ‘χουμε συνεχώς κάτι να λέμε; Κι αφού δε σε πληροί και δε σ’ευχαριστεί αυτό το άτομο, τότε γιατί συνεχίζεις να ψάχνεις στο ίδιο μέρος, χωρίς να ΄χεις κανένα στοιχείο πως η πληρότητα κατοικεί εκεί; Ναι, είπα πως θα θέσω μία μόνο ερώτηση. Είπες κι εσύ όμως πως βρίσκεσαι σε μια ώριμη σχέση. Ποιος απ’τους δυο μας κρύβεται πίσω απ’ το δάκτυλό του, λοιπόν;