Το φύλο που τώρα σε γοητεύει μπορεί και να αλλάξει

Γύρω στην εφηβεία –ίσως και νωρίτερα– είναι που αρχίζω να νιώθω εκείνο το «τσίγκλισμα». Που το κοκτέιλ ορμονών ξεκινάει το μυαλό μου να παίρνει διαφορετικές διαστάσεις και να εξυπηρετεί μια ποικιλία λειτουργιών. Είναι εκεί που αντιλαμβάνομαι πως ένα σώμα κατακλύζει το μυαλό και τις αισθήσεις μου. Το ανδρικό ή το γυναικείο. Την περίοδο όπου αντιλαμβάνομαι ποιο απ’τα δύο μου κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον και τείνω να θέλω να το προσεγγίζω. Έτσι, συνήθως επιλέγω ένα απ’ τα δύο και το κάνω τρόπο ζωής μου, το βάζω μέσα στις προτεραιότητές μου, αφού η επαφή γίνεται μια από τις βασικότερες λειτουργίες, μια από τις απολαυστικότερες συνήθειες. Είναι επίσης περίπου σ’ εκείνη τη φάση, αλλά ίσως κι αργότερα που θα αναρωτηθώ, θα απορήσω, θα σκεφτώ «τι κι αν…»;

Και πες πως αποφασίζω ότι ενδιαφέρομαι για άντρες είτε για γυναίκες, όμως η περιέργεια μου χτυπάει την πόρτα μια φορά. Κι έτσι ενδίδω, όπως τυχαίνει σε πολλές περιπτώσεις και πειραματίζομαι με άτομο του αντίθετου φύλου από αυτό που γνωρίζω ότι με τραβάει. Τι σημαίνει τότε αυτή μου η πράξη; Όλα όσα πίστευα μέχρι στιγμής ήταν λάθος και δε με ψυχολόγησα σωστά; Ότι ίσως να ‘ναι αυτό το φύλο το οποίο με γοητεύει στην πραγματικότητα; Ίσως να μην είχα αντιληφθεί κάτι και να έκανα μια επιλογή με βάση το περιβάλλον μου; Μια επιλογή που στο μυαλό μου είχα ως δεδομένο και πορευόμουν μ’ αυτή μια ζωή; Κι αν αυτό μου το «πείραμα», η επαφή μου μ’ ένα άτομο του αντίθετου φύλου απ’αυτό που μ’ ενδιαφέρει, στεφθεί με επιτυχία, τότε ακόμα πιο έντονα γεννιούνται απορίες σαν τις παραπάνω.

Υπάρχει και η πιθανότητα του να με ενδιαφέρουν και τα δύο φύλα. Ο αμφί- προσανατολισμός εξάλλου, δε διαχωρίζει την απόλαυση με παράγοντα επιλογής το φύλο. Ίσως λοιπόν, η φορά που θα τύχει και θα τολμήσω να υπάρξω τρυφερά με το φύλο που ποτέ δε φανταζόμουν, να σημαίνει το άνοιγμα μιας ακόμη πόρτας την οποία θεωρούσα μακρινή και κλειστή για μένα; Πόσο μάλλον εάν συνεχίσω να απολαμβάνω την εν λόγω σύνδεση και μπω στη διαδικασία σύγκρισης, τότε είναι που μπαίνει στο μυαλό μου το σενάριο αυτό ως πιθανότητα. Γιατί ερωτισμός σημαίνει ενέργεια, σημαίνει μια αόρατη αύρα που με παρασύρει. Κι η ενέργεια δεν έρχεται ντυμένη γυναικεία ή ανδρικά. Δε φοράει την αμφίεση κάποιου συγκεκριμένου φύλου, κάποιας μίας και μόνο κατεύθυνσης. Έρχεται μπροστά μας απλή και σκέτη, ασχέτως απ’ το φύλο του ατόμου που την εκπέμπει και τη μεταδίδει σ’εμάς.

Τελειώνοντας με τους προβληματισμούς, είναι τελικά απαραίτητο αυτή μου η αλλαγή να σημαίνει σώνει και ντε κάτι; Όταν πρόκειται για πολύ νεαρά άτομα, οι έρευνες υποστηρίζουν ότι τείνουν μερικές φορές στη ζωή τους να πειραματίζονται με άτομα του αντίθετου φύλου απ’ αυτό το οποίο θεωρούν ότι προτιμούν. Ή ακόμη και στην προσπάθειά τους ν’ αναγνωρίσουν ποιο είναι το φύλο που τους θέλγει, δοκιμάζουν και τις δύο πιθανότητες για να καταλήξουν στο δικό τους προσωπικό συμπέρασμα. Μερικές φορές ίσως τους βοηθάει να ταυτοποιηθούν– κάποιες άλλες φορές όχι. Συχνά straight άτομα ίσως φασωθούν με άτομα του ίδιου φύλου κι αντιστοίχως, γκέι άτομα με ανθρώπους του αντίθετου φύλου. Ίσως γύρω στην εφηβεία, τέτοιοι πειραματισμοί ν’ αποδεικνύονται κατατοπιστικοί για το άτομο, ίσως όμως και να μη χρειάζεται τόση ανάλυση.

Αυτό που αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός όμως, είναι ότι ο έρωτας και η πράξη αυτού δεν έχουν φύλο. Άνθρωποι ερωτεύονται ανθρώπους και όχι γένη και φύλα. Η επιθυμία κι η συμπεριφορά δεν είναι συνώνυμα της ταυτότητας και σε καμία περίπτωση δε θα ‘πρεπε οι άνθρωποι να τα συγχέουμε και να τα θεωρούμε όμοια. Ο προσανατολισμός με βάση την έλξη έπαψε προ πολλού ν’ αποτελεί μια στάνταρ εξίσωση. Οι φραγμοί του παρελθόντος αλλά και τα απαρχαιωμένα συμπεράσματα που μας δημιουργούν ανησυχίες κι αμφιβολίες έχουν θαφτεί μαζί με το παρελθόν. Πρόκειται για ένα φάσμα το οποίο καλύπτει όλες τις ξεχωριστές περιπτώσεις, ένα φάσμα που περικλείεται από όρους όπως ρευστότητα φύλου κι όπου η εξερεύνηση και η προσπάθεια απάντησης εκείνης της «τι κι αν…» ερώτησης, δε θα ‘πρεπε να ήταν τόσο σπουδαίοι προβληματισμοί, αλλά ίσως μια ακόμη πιθανότητα.