We will rock you· η ιστορία πίσω απ' το θρυλικό τραγούδι των Queen

Δύο χτυπήματα στα πόδια, ένα παλαμάκι. Και ξανά στην επανάληψη. Δεν υπάρχει περίπτωση ν’ ακούσεις την εισαγωγή και να μη νιώσεις την επιθυμία να συμμετέχεις αμέσως. Τα χέρια σου είναι λες κι οδηγούνται μόνα τους στο ρυθμό. Το έχεις ακούσει σε αθλητικές διοργανώσεις, το έχεις τραγουδήσει σε νυχτερινά μαγαζιά, έχει πρωταγωνιστήσει σε σειρές και ταινίες. Το τραγούδι εκείνο που κάνει την κίνηση του σώματος να προηγείται του στίχου, που η φήμη του προηγείται του ονόματός του. Κι ενώ ο Freddie Mercury υπήρξε η κεντρική περσόνα του συγκροτήματος Queen, εξαιτίας της παραμυθένιας του φωνής αλλά και της εκκεντρικής του εμφάνισης, δεν ήταν παρ’ όλ’ αυτά, ο ηθικός αυτουργός του συγκεκριμένου τραγουδιού.

Μετά από την ιστορία που έγραψε το Bohemian Rhapsody το 1975, οι Queen έδωσαν μια ζωντανή εμφάνιση το 1976 όπου στο τέλος το κοινό ξεκίνησε από μόνο του να τραγουδάει τον ποδοσφαιρικό ύμνο “You will never walk alone”. Τα μέλη του συγκροτήματος εντυπωσιάστηκαν από τον κόσμο που συγχρονίστηκε τόσο αυθόρμητα σε μια παράσταση κοινού προς καλλιτέχνη. Έτσι, το 1977 κι αφού ο κιθαρίστας Brian May κι ο κεντρικός τραγουδιστής Freddie Mercury, είχαν ήδη κυκλοφορήσει τα δικά τους ξεχωριστά τραγούδια, σκέφτηκαν πως ήθελαν ως Queen να γράψουν ένα τραγούδι στο οποίο θα συμμετείχε το κοινό. Ο May συγκεκριμένα, είπε σε συνέντευξή του πως η ιδέα γεννήθηκε σ’ ένα όνειρό του.

Κύριο χαρακτηριστικό των συναυλιών είναι το πλήθος κόσμου στριμωγμένο μέσα σ’ ένα στάδιο που προσπαθεί ν’ απολαύσει τους καλλιτέχνες. Παρ’ όλο το ζούληγμα όμως, εξακολουθούν να μπορούν να χτυπήσουν παλαμάκια, αλλά και τα πόδια τους. Μ’ αυτή την ιδέα στο μυαλό είναι που ο May δημιούργησε ένα τραγούδι που έχει γίνει ύμνος για πολύ κόσμο και ακούγεται συχνά σε διαφορετικές περιπτώσεις. Ταυτόχρονα, ο Mercury, δημιουργούσε τη δική του εκδοχή ενός τραγουδιού στο οποίο θα μπορούσε να συμμετέχει το κοινό. Το ένα δεν πέτυχε περισσότερο απ’ το άλλο, ήταν και είναι και τα δύο ιστορικά πια τραγούδια, με το δεύτερο να είναι το “We are the Champions”. Τα δύο τραγούδια δημιουργήθηκαν για να είναι ζευγάρι κι έτσι πάντα παίζονται το ένα μετά το άλλο στις αθλητικές διοργανώσεις τις οποίες αντιπροσωπεύουν, αλλά και σε μαγαζιά στα οποία παίζονται.

Ο πασίγνωστος ρυθμός έχει συνοδεύσει επεισόδια σειρών κι έχει ενταχθεί σε σκηνές με χιουμοριστικό τρόπο. Πρωταγωνιστές χτυπάνε ποτήρια στο γνωστό μπιτ, εγκυμονούσες κάνουν ασκήσεις αναπνοής κατά τη διάρκεια του τοκετού ακολουθώντας τους Queen και στη σειρά Friends, ο Ross ηχογραφεί ένα γνώριμο μήνυμα στον τηλεφωνητή: «We will, we will…call you back»! Το τραγούδι έχει επίσης πρωταγωνιστήσει σε ταινίες, αφού όντας ένας τόσο γνωστός ρυθμός, συμβάλλει στη διατήρηση του ενδιαφέροντος των θεατών και σχηματίζει τι χαμόγελο του «κάπου το ‘χω ξανακούσει» στα χείλη.

Ο ρυθμός αρχικά δημιουργήθηκε με αποκλειστικά φυσικά μέσα και χωρίς καμιά παρέμβαση του στούντιο. Ο May δήλωσε πως όταν 1000 άτομα χτυπούν τα χέρια τους στο συγκεκριμένο ρυθμό, τότε ακούγεται ένα εφέ, όχι ηχώ, αλλά μια απλή επανάληψη σε διαφορετικές αποστάσεις. Ένα εφέ το οποίο μετά ενδυναμώθηκε στο στούντιο, τόσο ώστε το πλήθος ν’ ακούγεται όλο και μεγαλύτερο. Σκοπός της δημιουργίας ενός τέτοιου τραγουδιού ήταν η αίσθηση πως όλο αυτό διαδραματίζεται σ’ ένα στάδιο κατάμεστο από κόσμο και το τελικό μπουστάρισμα από τεχνικά μέσα ήταν απλώς η τελευταία πινελιά σ’ ένα ήδη ολοκληρωμένο έργο τέχνης.

Όσο αφορά στην ιστορία που προσπαθεί να διηγηθεί το συγκρότημα μέσα απ’ τους στίχους πρόκειται για τον κύκλο της ζωής ενός αγοριού, από την παιδική ηλικία, στην ενηλικίωση και στα γηραιότερα χρόνια του. Ενώ ο πρωταγωνιστής είναι αισιόδοξος ότι η κατάκτηση μιας καλύτερης ζωής φαίνεται να πλησιάζει στο μέλλον, όταν πια μεγαλώνει εξακολουθεί να πασχίζει προς αναζήτηση της εσωτερικής του ηρεμίας. Εξακολουθεί να είναι ένα παράσιτο της κοινωνίας, φτωχός και παραπεταμένος. Έτσι το We will rock you γίνεται ένα τραγούδι αφιερωμένο στη ματαιότητα των αποτυχημένων φιλοδοξιών, γεννώντας την αντίθεση ανάμεσα στο χαρούμενο ρυθμό και τον απογοητευμένο στίχο.

Νεότερες εξηγήσεις των στίχων του τραγουδιού, το θέλουν να είναι σχετικό με το Pride, όπου ένα αγόρι το οποίο δεν μπαίνει στα καλούπια της κοινωνίας, εύχεται κι ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. Κι ενώ το κοινό διχάζεται ανάμεσα σ’ απόψεις, αφού το τραγούδι έχει γραφτεί από τον κιθαρίστα του συγκροτήματος και όχι από τον τραγουδιστή ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος, αυτοί που το ακούνε μέχρι σήμερα το λαμβάνουν ο καθένας ξεχωριστά, όπως το νιώθει. Το ρεφρέν είναι παρ’ όλ’ αυτά εμπνευσμένο από ένα Τσέχικο νανούρισμα, εξού και η μελωδικότητα που το χαρακτηρίζει.

Η ιστορία κάθε τραγουδιού μιλάει διαφορετικά στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Ο καθένας από μας έχει το δικαίωμα να το μεταφράζει όπως επιθυμεί και να το ακούει στις διαφορετικές στιγμές της ζωής του και να ταυτίζεται. Ένα πράγμα όμως είναι καθολικό όσον αφορά στο συγκεκριμένο τραγούδι. Όλοι θα απλώσουμε τα χέρια για παλαμάκια και θα χτυπήσουμε τα πόδια στο γνωστό αυτό ρυθμό. Ακόμα και οι νεότεροι, γνωρίζουν χωρίς να γνωρίζουν από πού, τι πρέπει να κάνουν όταν πέσει το “We will rock you”.