Αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα, λέει ο σοφός λαός και θα συμφωνήσουμε μαζί του. Οι αντιπαραθέσεις, λίγες γκρίνιες, οι διαφωνίες, οι ζήλιες είναι καμώματα του έρωτα, απαραίτητα, σαν το αλατοπίπερο στο φαγητό. Υπάρχουν, όμως, κάποιες νοητές γραμμές που ξεχωρίζουν τα νάζια του έρωτα από πράξεις που μπορούν να πληγώσουν και να κάνουν τον σύντροφό μας να νιώσει ψυχικό πόνο.
Όλες οι μικροπαρεξηγήσεις πρέπει να συζητιούνται και να προσπερνιούνται άμεσα για να θεωρήσουμε ότι βρισκόμαστε σε μια υγιή σχέση. Η αγαπημένη μου γιαγιά, απ’ όταν ήμουν μικρή με συμβούλευε για πολλά πράγματα σχετικά με τη ζωή. Μια ηχηρή της φράση ήταν «αν ο άνθρωπος σου μπορεί να κοιμηθεί γνωρίζοντας πως σε πόνεσε, μάλλον δεν είναι ο άνθρωπός σου». Μια τόση απλή αλλά τόσο σημαντική πρόταση που αξίζει να εμβαθύνουμε στο νόημά της.
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που σ’ αγαπάει κι ενώ γνωρίζει πως με τις πράξεις του ή με τα λόγια του σε έχει πληγώσει, να πλαγιάσει και να κοιμάται ανάλαφρος; Εσύ να κλαις και να ξαπλώνει, να γυρίζει πλευρό και να μην του καίγεται καρφί. Κι ο λόγος που μια τέτοια κίνηση σε παραλύει, είναι γιατί σε κάνει να νιώθεις απόρριψη και κυρίως, εγκατάλειψη. Μηδενίζει τα αρνητικά συναισθήματα που σου προκάλεσε, σε εγκαταλείπει σε μια στιγμή που έχεις ανάγκη να επικοινωνήσετε, ενώ σε αφήνει με την αίσθηση πως η υπερβολή σου δε σε αφήνει να ηρεμήσει. Κι ενώ μπορεί να νοιάζεται ακραία πολύ, το γεγονός ότι έχει την ικανότητα να αφήσει στην άκρη το ότι βρίσκεστε εν μέσω μιας ρήξης και να έχει την ψυχραιμία που απαιτεί ο ύπνος, μπορούν πολύ εύκολα να θεωρηθεί πως αδιαφορεί.
Μπαίνεις για λίγο στη θέση του να το δεις από τη μεριά του. Εσύ, λες, δε θα μπορούσες να κοιμηθείς γνωρίζοντας ότι έχεις πληγώσει τον άνθρωπό σου και ξέρεις πως πονά. Δεν μπορείς να γυρίσεις την πλάτη σου, αρχίζοντας να ροχαλίζεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Βέβαια, υπάρχει και η πλευρά της ναρκισσιστικής διαταραχής, εκείνης που ένα από τα όπλα του Ναρκίσσου, είναι να σε κρατάει ξύπνιο με μούτρα, υστερίες και καβγάδες, για να έχει την προσοχή σου έστω κι έτσι. Είδες πόσο διαφορετικά μπορεί να μεταφραστεί μια αντίδραση; Καταλήγεις στο συμπέρασμα πως δε γίνεται να περιμένεις από έναν άνθρωπο να αντιδράει με τα ακριβώς ίδια επίπεδα ενσυναίσθησης με τα δικά σου και σκέφτεσαι πως μια βουτιά στην ψυχική κατάσταση του άλλου, μαζί με την κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του, είναι εξίσου σημαντικός παράγοντας και για τις δυο πλευρές.
Οπότε ναι, το να βλέπεις τον σύντροφό σου να γυρίζει την πλάτη στο πρόβλημα κι εσύ να μένεις μόνος με τις σκέψεις σου να θεριεύουν στο σκοτάδι, έχει διαβαθμίσεις. Συνέβη μια φορά; Είναι τακτική; Και τι γίνεται την επόμενη μέρα; Αυτό το αίσθημα της μοναξιάς πόσο καιρό καλλιεργείται μέσα σου; Μια διαφωνία, μια διαμάχη ακόμα κι ένας ολόκληρος πόλεμος χρειάζεται τουλάχιστον δυο μέτωπα για να πραγματοποιηθεί και σίγουρα χρόνο. Το ίδιο ισχύει και για μια σχέση, σε κάθε στάδιο αυτής. Οι χαρές, οι λύπες, οι επιτυχίες, το πάθος, το νοιάξιμο, οι γκρίνιες, όλα χρίζονται.
Η αλήθεια είναι πως όπως δεν μπορείς να απαιτείς να λάβεις προσοχή, το ίδιο απαγορευτικό είναι και να παρακαλάς για την προσοχή κάποιου, οποίος κι αν είναι αυτός. Αυτός που θα καταλάβει πόσο πολύ αξίζει να σε έχει στη ζωή του, θα ξέρει να προσπερνάει τα πείσματα και να μένει στην ουσία, που είναι πάντα η λύση, το παρακάτω, η εξέλιξη. Έχε στον νου σου να ακολουθείς κι εσύ αυτόν τον δρόμο. Κι έτσι, οι υπόλοιποι όχι απλά δε θα αξίζουν την προσοχή σου, αλλά δε θα καταφέρουν ούτε λίγο να σε κάνουν να χάσεις τον ύπνο σου.
Συντάκτης: Άννα Γιαννούλη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
