Πολλές οι φορές που στη ζωή μας κάναμε και ένα και δυο και δέκα βήματα πίσω για να μη στεναχωρήσουμε ανθρώπους γύρω μας. Άλλες πόσες φορές γίναμε ο σάκος του μποξ για συναισθηματικά ξεσπάσματα ή κακές συμπεριφορές άλλων. Και πόσες ακόμα προτιμήσαμε να σφαλίσουμε το στόμα μας -παρ’ όλο που μας «έπνιγε» το δίκιο- για να μη χάσουμε ανθρώπους από τη ζωή μας. Κάναμε υπομονή και διατηρήσαμε μια παθητική στάση υποβιβάζοντας τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας, τις απόψεις και τις ανάγκες μας. Με τον τρόπο αυτό όμως βιώναμε μια μόνιμη συναισθηματική καταπίεση, με έντονο το αίσθημα του φόβου να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε.
Τα χρόνια περνάνε και μεγαλώνουμε, αναθεωρούμε, εξελισσόμαστε κι εκεί συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τον χαμένο χρόνο. Τον χρόνο που ξοδέψαμε για να ανεχόμαστε το οτιδήποτε προκειμένου να μη χάσουμε ανθρώπους από τη ζωή μας. Και κάπου εδώ παύουμε να χάνουμε τον χρόνο μας. Σε αυτό το μεταβατικό στάδιο αναρωτιέσαι πόσο πόνεσες μέσα σου για να φτάσεις στο σημείο «αδιαφορίας», πόσο «φώναξε» η ψυχή σου ότι ήρθε η ώρα να ανοίξεις ένα καινούριο κεφάλαιο από το οποίο θα απουσιάζει η δειλία.
Και νιώθεις να ψυχραίνεις συναισθηματικά και να απομακρύνεσαι από αυτά τα άτομα. Αποκτάς αυτοπεποίθηση και τη δύναμη να μπορείς να σταθείς απέναντί τους και να εκφραστείς με μια πρωτόγνωρη για σένα ευθύτητα. Να σου είναι αδιάφορο εάν τους φέρνεις ή όχι σε δύσκολη θέση. Παρατηρείς τον εαυτό σου και μένεις άφωνος από τον τρόπο που εκφράζεις τη γνώμη σου με τόση ειλικρίνεια -κάποιες φορές ίσως και άκομψα.
Πέρασες από το ένα άκρο στο άλλο χωρίς να το καταλάβεις. Απορείς με τον εαυτό σου καθώς βλέπεις τη γέννηση ενός κυνικού ανθρώπου. Ένας κυνικός άνθρωπος με μια θετική πλευρά, καθώς τα λέει όλα στα ίσια χωρίς περιστροφές και σάλτσες. Διατηρείς τις ευαισθησίες σου, αλλά τις κρύβεις πίσω από τα ωμά σου λόγια. Δείχνεις ετοιμόλογος, ετοιμoπόλεμος, απαθής, αλλά καταβάθος είσαι μια πονεμένη ψυχή και αυτή είναι η άμυνά σου.
Ύψωσες τα τείχη σου για να προφυλάξεις την ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα σου, «πάγωσες» την ενσυναίσθηση που διέθετες για να μη δείχνεις ευάλωτος. Και τώρα, υπάρχει επιστροφή; Όχι! Δεν αναζητάς την επιστροφή στον παλιό σου εαυτό, απλώς ψάχνεις ισορροπίες. Ο καινούριος σου εαυτός σε κάνει να νιώθεις πολύ πιο χαρούμενος και σε γεμίζει αυτοπεποίθηση. Κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια δίχως να χαμηλώνεις το βλέμμα, προκαλώντας τους εσύ αμηχανία και αυτό σου δίνει μια μορφή ικανοποίησης. Οι απαντήσεις σου είναι ξεκάθαρες και τις χαρακτηρίζει μια ψυχρότητα. Η στάση σου δείχνει απόλυτη και εσύ καθόλου διαλλακτικός, στηρίζοντας με κάθε τρόπο εσένα -και αυτό δεν αρέσει σε πολλούς.
Το βλέπεις ξεκάθαρα πια πως η ειλικρίνειά σου μπορεί να διώξει ανθρώπους από τη ζωή σου. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα κρατήσει εκείνους που τους αρέσει το αληθινό σου πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό που δε φοβάται να εκφραστεί και να δείξει αυτά που νιώθει, είτε είναι καλά είτε όχι. Τον χαρακτήρα που δεν καταπιέζει τις απόψεις του για να μη στεναχωρήσει τους ανθρώπους που τον ήθελαν φοβισμένο και σιωπηλό. Τον άνθρωπο που έμαθε να λέει «όχι» και τα «ναι» του πήραν επιτέλους αξία.
Συντάκτης: Άννα Γιαννούλη
