Ο πιο δυνατός έρωτας είναι εκείνος που έρχεται μέσα από την κουβέντα

Ίσως, η πιο δυνατή μορφή έρωτα να είναι ο εγκεφαλικός. Εάν κάποιος μπορεί να σε κάνει μέσα από τις κουβέντες σας να τον ερωτευτείς, φαντάσου πόσο επιδραστικά λειτουργεί πάνω σου. Μπορεί να είναι κάτι που να σου ακούγεται τρομακτικό αλλά ταυτόχρονα σε ιντριγκάρει, παραδέξου το. Ίσως, με αυτόν τον τρόπο να σε κάνει να θέλεις να μαθαίνεις όλο και περισσότερα. Να προσπαθείς να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω από τις λέξεις που διαβάζεις ή ακούς. Το μυαλό βρίσκεται σε μια εγρήγορση κι οι αισθήσεις σου διεγείρονται. Γοητεύεσαι από τον τρόπο που σου γράφει, από τον τρόπο που προσφωνεί το όνομά σου. Η φωνή πίσω από ένα τηλέφωνο σου ξυπνάει περίεργες αισθήσεις. Επιδρά στην καθημερινότητά σου σαρωτικά.

Αναζητάς την επαφή σαν εξαρτημένος κι απορείς γιατί σου συμβαίνει αυτό. Η διάθεσή σου έχει σκαμπανεβάσματα περίπλοκα που συνδέονται με τον τρόπο που σε αναζητά μέσα από ένα απλό μήνυμα. Στέκεσαι και περιμένεις κάποιες μέρες επίμονα και πεισματικά. Αυτή η αναμονή, όσο γλυκιά κι αν είναι, μετατρέπεται σε έναν περαστικό εκνευρισμό, μέχρι τη στιγμή που λαμβάνεις μήνυμα κι έπειτα, σκορπίζεσαι στις κουβέντες σας. Είναι τόσο ξεχωριστός ο τρόπος που επικοινωνείτε, τόσο ενδιαφέρουσες οι λέξεις σας.

Τρομάζεις στην ιδέα να το παραδεχτείς αλλά πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Έρωτας λέγεται αυτό που σου συμβαίνει. Ένας έρωτας αλλιώτικος, ανατρεπτικός, ίσως κι αλλοπρόσαλλος. Είναι να απορείς, πώς γίνεται να λαχταράς έναν άνθρωπο που δεν έχεις ανταλλάξει ούτε μια χειραψία μαζί του. Να θέλεις τόσο πολύ να αγγίξεις ένα πρόσωπο, δυο χέρια, ένα κορμί κι ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας ξένος, να τον νιώθεις τόσο γνώριμο, σαν να έχεις ήδη κοιμηθεί στην αγκαλιά του. Όλα ξένα στην πραγματικότητα, αλλά μέσα σου, δικά σου.

Εάν στα έλεγε κάποιος φίλος αυτά, ότι δήθεν του συνέβαιναν, το πιο πιθανό είναι να τον κορόιδευες. Όχι κακοπροαίρετα, αλλά θα τα έβρισκες κάπως αστεία και θα έκλεινες τη συζήτηση γελώντας, χτυπώντας του τον ώμο και λέγοντάς του «Δεν πας καλα! Μάλλον, πρέπει να σε κοιτάξει κανένας γιατρός!». Τα ίδια δηλαδή που λες στον εαυτό σου, όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη. Κοιτάζεις τα μούτρα σου, χαμογελάς και κουνάς το κεφάλι σου· αλλά πού μυαλό. Το μυαλό έχει σαλτάρει τώρα τελευταία.

Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, σοβαροί υποτίθεται, συνεσταλμένοι, προσγειωμένοι, πώς γίνεται να παρασύρεται έτσι το μυαλό μας; Είμαστε όμως άνθρωποι και ταυτόχρονα αφηνόμαστε, παρασυρόμαστε, ονειρευόμαστε, περιπλανιόμαστε, και παθιαζόμαστε. Ανακαλύπτουμε πτυχές του εαυτού μας που ούτε φανταζόμασταν ότι υπήρχαν μέσα μας. Ίσως, όμως, αυτή να είναι η ουσία του ταξιδιού. Του νοητού ταξιδιού, εκείνου που δεν μπορείς να τα κουμαντάρεις απόλυτα, ούτε να τα ελέγξεις. Αυτό όμως κρύβει τη μεγαλύτερη γοητεία.

Στην αρχή ενός τέτοιου ταξιδιού, οι συζητήσεις είναι απλές και κάπως ερευνητικές, με τον καιρό όμως γίνονται πιο ουσιαστικές, πιο προσωπικές, πιο οικίες. Έτσι, έρχονται και τα πολλά γέλια και μια αίσθηση ευεξίας έπειτα από κάθε τηλεφώνημα. Κάποιες άλλες μέρες, πάλι, στα σκάει ένας φόβος μήπως όλο αυτό ξεφουσκώσει και χαθεί. Ένα μήνυμα, όμως, είναι αρκετό για να σβήσει κάθε αμφιβολία και να σε συνεπάρει στο ταξίδι του έρωτα. Χαμογελάς μόνος σου και προσπαθείς να το κρύψεις. Παλεύεις να καταλάβεις τι σου συμβαίνει. Ανεξάρτητα από καταστάσεις, ανεξάρτητα από την απόσταση, ανεξάρτητα από οτιδήποτε, είσαι ο πιο κατάλληλος συνομιλητής για αυτόν τον άνθρωπο και μπορείς, χωρίς να το προκαλέσεις, να τον κάνεις να σε ερωτευτεί.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, μήπως τελικά η πιο ουσιαστική μορφή του έρωτα είναι η σωστή επικοινωνία; Που παραμένει πάντοτε ταυτόχρονα κι ένα παιχνίδι, γιατί σαν παιχνίδι ξεκινάει και γίνεται το πιο ηδονικό προκαταρκτικό. Εκείνο που δοκιμάζεις χωρίς να ακουμπήσεις καν τον άλλον και σου εξάπτει κάθε κύτταρο του μυαλού και του κορμιού σου. Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, πως αν μαγέψεις το μυαλό κάποιου, η καρδιά και το σώμα ακολουθούν σαν υπνωτισμένα. Κι αν αυτό δεν είναι η ισχυρότερη μορφή έρωτα, τότε τι είναι;