Περνάς και μόνος σου καλά, τα καταφέρνεις μια χαρά!

Πόσες διαφορετικές προσωπικότητες βρίσκονται γύρω μας και πόσο διαφορετικές συνήθειες έχουν από τις δικές μας; Συναντούμε ανθρώπους κοινωνικούς, ανθρώπους που το κινητό τους χτυπάει όλη την ημέρα, ανθρώπους που το φιλικό τους περιβάλλον είναι περιορισμένο κι εκείνους που απολαμβάνουν την ησυχία τους. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκει κανείς, το σημαντικότερο είναι να έχει μια όμορφη σχέση με τον εαυτό του. Και πώς θα την αποκτήσει, εάν δεν περάσει χρόνο μαζί του; Πώς θα γνωρίσει καλύτερα τι ζητάει από τη ζωή του, εάν δεν το συζητήσει με το δικό του μέσα;

Βλέπουμε, λοιπόν, άτομα να πηγαίνουν μόνα τους για καφέ ή σινεμά και η πρώτη μας σκέψη είναι ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι έφαγε στήσιμο, ότι είναι λυπημένος, γενικότερα ότι τον διακατέχει μια μαύρη μοίρα κι ένα κακό ριζικό ένα πράγμα. Και κάπου εκεί έρχεται μία άλλη φωνή και σου λέει « Ποιος σου είπε ότι δε βγήκε έξω μόνος από επιλογή;» Μόνος από επιλογή; Φυσικά!.

Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχουν καμία ανασφάλεια και κανένα κόμπλεξ για το τι θα πει ο κόσμος, απολαμβάνουν τη συντροφιά του εαυτού τους και δεν κάθονται να σκεφτούν πώς φαίνονται στους γύρω τους, όταν πίνουν καφέ μόνοι τους. Περνούν όμορφα, βάζουν τ’ ακουστικά στ’ αυτιά και περνάνε καλά με την πάρτη τους. Κάθονται σε παγκάκια κι απολαμβάνουν τον ήλιο, τον  αέρα ακόμα και τη βροχή. Για εκείνους που ζουν σε παραθαλάσσιες περιοχές, η θάλασσα είναι η τέλεια συντροφιά για μοναχικές διαδρομές που δεν έχουν τίποτα από μοναξιά όμως. Απολαμβάνουν τη μυρωδιά της αλμύρας, την ησυχία και τη γαλήνη που τους προσφέρει και ταξιδεύουν, κάνοντας το μυαλό τους την καλύτερη βάρκα, στα πιο όμορφα μέρη.

Δεν είναι συνήθεια που έχουν πολλοί, διότι θέλουν -οι περισσότεροι- να αποφύγουν το σχολιασμό ή, αν το πάμε πιο βαθιά, δεν είναι πολλοί εκείνοι που γουστάρουν την παρέα του εαυτού τους και μόνο. Είναι όμως μια εσωτερική αναζήτηση, η οποία βοηθάει πολύ τον καθένα μας, ώστε να έρθουμε κοντά στον εσωτερικό μας κόσμο. Να μιλήσουμε μαζί του, να δούμε τι θέλει από μας και πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε αρμονικά μαζί του, γιατί είναι ο μόνος που θα είναι πάντα για μας.

Η επιλογή της εξόδου χωρίς παρέα, αλλά με μόνη συντροφιά τον εαυτό σου, δείχνει την ανάγκη για ηρεμία. Είναι μια ώρα αφιερωμένη σε σένα. Δεν έχεις την ανάγκη να εξαρτάσαι από την όρεξη και τη διάθεση κάποιου άλλου. Επιλέγεις να πιεις έναν καφέ στην καφετέρια που σου αρέσει, χαζεύοντας τους περαστικούς ή διαβάζοντας το βιβλίο, την εφημερίδα σου ή τις σημειώσεις σου για τη δουλειά. Αποφασίσεις  να πας μόνος σου να δεις μια ταινία, χωρίς να περιμένεις πότε θα βολέψει το πρόγραμμα του καθενός. Κάνεις μόνος πράγματα τα οποία σ’ ευχαριστούν, σου φτιάχνουν τη διάθεση, σε αποφορτίσουν από την καθημερινότητα και το άγχος και γεμίζουν τις μπαταρίες σου για τις ημέρες που έρχονται.

Είναι, θα μπορούσε να πει κανείς, μία ευεργετική διαδικασία, η οποία χαλαρώνει το μυαλό και βοηθάει τις σκέψεις να μπουν σε μια τάξη. Είναι ευκαιρία για λήψη αποφάσεων και μπορεί να οδηγήσει σε μια ψυχική ηρεμία που ούτε περίμενε κανείς. Οπότε, ας σκεφτούμε πόσο ακομπλεξάριστο είναι το να περνάς καλά με την πάρτη σου και πόσο όμορφη σχέση έχουν με τον εαυτό τους τα άτομα αυτά που απολαμβάνουν την ίδια τους την παρέα. Δεν έχουν ανάγκη άλλους πάντα για να είναι καλά, καθώς τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Άλλωστε, με ποιον θα βρεις περισσότερα κοινά, αν όχι μ’ αυτόν;