Ίσως έχει τύχει σε πολλούς από εσάς, κάποια στιγμή στη ζωή σας, να δηλώσετε ερωτευμένοι με δύο άτομα ταυτόχρονα.
Για την ακρίβεια, ενώ βιώνατε τη ζεστασιά της συνήθειας και της καθημερινότητας, με το μέχρι τότε έτερον ήμισυ, ήρθε να ταράξει τα νερά σας ένα δεύτερο υποψήφιο έτερον ήμισυ.
Κάπου εκεί βρεθήκατε ερωτευμένοι και με τα δύο μισά.
Προσωπικά, κάτι τέτοιο το θεωρώ αδύνατο να συμβεί στην πραγματικότητα. Ηχεί σα μια γελοία δικαιολογία, ανθρώπων ανίκανων να αντικρύσουν και να διαχειριστούν ρεαλιστικά την υπάρχουσα κατάσταση.
Ο λόγος απλός και εντοπίζεται στον ορισμό του έρωτα.
Ο έρωτας, ο αυθεντικός, ο παθιασμένος, εκείνος που τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του, που δε γνωρίζει όρια, επιτρέπει μόνο δύο παίκτες να εμπλακούν στο παιχνίδι του.
Τον ασυγκράτητο και θυελλώδη έρωτα που νιώθεις, θες να τον προσφέρεις απλόχερα στη μία και μοναδική πηγή που τον προκάλεσε. Δε γίνεται, αυτός ο έρωτας να κοπεί σε κομμάτια και να μοιραστεί σε πολλά σώματα και ψυχές.
Πώς γίνεται να μοιράσεις εσύ ο ίδιος το σώμα και την ψυχή σου στα δύο; Θα είναι ποτέ δίκαιη η μοιρασιά; Θα είναι ίσα και όμοια τα δυο κομμάτια σου;
Πρέπει, να είναι πάντοτε μια αυστηρά αδιάσπαστη ποσότητα, που προορίζεται για ένα και μόνο άτομο. Όταν λοιπόν, βρεθεί κανείς στη μέση δύο ανθρώπων και δεν μπορεί να αποφασίσει πώς να μοιράσει τον έρωτά του, ας σκεφτεί πολύ απλά, ότι ο έρωτας δε διαιρείται με αριθμούς μεγαλύτερους του δύο.
Δηλώνοντας κανείς αληθινά ερωτευμένος με κάποιον, εξ’ ορισμού, δεν υπάρχει χώρος για κανέναν άλλον πουθενά στην ύπαρξή του.
Έτσι, όταν εσύ θα ζητήσεις τη βοήθειά μου, γιατί ερωτεύτηκες τον Κώστα, ενώ τα έχεις με το Βασίλη και είσαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του, να μπορέσεις να δεχτείς και την απάντησή μου.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, πρέπει να διαλέξεις τον Κώστα. Γιατί, αν ήσουν ολοκληρωτικά ερωτευμένη με το Βασίλη, δε θα άφηνες να μπει στη ζωή σου ο Κώστας και μάλιστα να επιτρέψεις στον εαυτό σου να τον ερωτευτεί.
Ο έρωτας, με τον κάθε Βασίλη εκεί έξω, έχει χάσει τα χρώματά του εδώ και καιρό, αλλά σας ενώνει και μια ρουτίνα, καλές στιγμές απ’ το παρελθόν, μια συντροφικότητα, όλα εκείνα που αγοράσατε μαζί για το καινούριο σας σπίτι.
Με τον έρωτα να ξεθωριάζει λοιπόν, βρίσκει ευκαιρία ο κάθε Κώστας, να τρυπώσει στη ζωή σου και να διεκδικήσει μερίδιο στο μυαλό και το κρεβάτι σου.
Και του το δίνεις. Τον αφήνεις να μείνει και να βολευτεί σε μια γωνιά της ύπαρξής σου, γιατί έχεις ανάγκη τη φλόγα και την ένταση ενός καινούριου έρωτα.
Κρατάς όμως και τον παλιό, τον αποδυναμωμένο έρωτα, από φόβο μη χάσεις τις καλά στερεωμένες συνήθειες. Συνεχίζεις με την αυταπάτη, ότι δε γίνεται να αφήσεις κανέναν, γιατί είσαι το ίδιο ερωτευμένη και με τους δύο.
Όσο πιο γρήγορα αντιληφθείς, πως δεν είσαι πραγματικά ερωτευμένη με τον μέχρι τότε «έρωτα της ζωή σου», τόσο πιο γρήγορα θα ευτυχίσετε και οι δύο, μπορεί και οι τρεις.
Διάλεξε τον άνθρωπο, που επέτρεψες να μπει σφήνα στη ζωή σου. Μπορεί να είναι μια φούσκα, που μέχρι να έρθει η επόμενη μέρα, να σκάσει. Δεν πειράζει. Μπορεί να είναι και ο άνθρωπος, που θα γεράσετε μαζί.
Εσύ όμως, θα έχεις λύσει τα δεσμά ενός έρωτα. Εκείνου, που υστερούσε σε πάθος, ένταση και φαντασία. Και κρατούσε άσκοπα αιχμάλωτους δυο ανθρώπους, που ίσως κάποτε τον έζησαν, όπως του αρμόζει, φτάσανε όμως πια, στην ημερομηνία λήξης του.
Όλες οι απαντήσεις και οι λύσεις βρίσκονται λοιπόν, ξανά, στον ορισμό του έρωτα.
Δυο μισά ενώνονται και γεννούν τον απόλυτο έρωτα. Δε γίνεται αυτόν τον έρωτα να το μοιράσεις. Η φωτιά του καίει μόνο δύο. Είναι φτιαγμένος να ζει και να παλεύει μόνο γι’ αυτόν τον αριθμό.
Όταν το δύο γίνει τρία, είναι η ώρα της αφαίρεσης. Και πάντα πρέπει να φεύγει ο πιο παλιός. Γιατί, με εκείνον δεν μπόρεσες να κρατήσετε τον έρωτα ζωντανό και κάπου στην πορεία χάσατε ό, τι σας ένωσε στην αρχή. Γι’ αυτό, προέκυψε και το νούμερο τρία.
Απλά μαθηματικά. Τα μαθηματικά του έρωτα.
Συντάκτης: Μαρία Αγγελακοπούλου
