Πρώην. Χρόνος: αόριστος. Τόπος: παρελθόν.
Τι δουλειά έχουν λοιπόν, στο παρόν σου; Στην καινούρια σου αρχή; Κάποιος τους κουβάλησε μαζί του και δεν είσαι εσύ.
Ας ορίσουμε τους πρώην, ως κάτι ουδέτερο, χωρίς πρόσωπο, χωρίς φυσική παρουσία, απλά μια κατάσταση. Άλλωστε, αυτή η παθολογική και ηλίθια κατάσταση, συμβαίνει καθημερινά, με θύματα τόσο τους άντρες, όσο και τις γυναίκες.
Βρίσκεσαι λοιπόν, στην αρχή μιας νέας σχέσης, τρισευτυχισμένος και ερωτευμένος με το έτερον ήμισυ, να ζείτε το απόλυτο. Τουλάχιστον, μέχρι και τη στιγμή, που κάνει την εμφάνισή ο πρώην έρωτας του.
Και όχι, δεν εμφανίζεται κυριολεκτικά μπροστά σου, με σκοπό να σου χαλάσει τη σχέση, αλλά νοητά.
Το έτερον ήμισυ λοιπόν, με την πρώτη ευκαιρία, αναφέρει τον/την πρώην, με τέτοια ευκολία και άνεση, περιμένοντας από σένα να κάτσεις, με ανωτερότητα και ψυχραιμία, ν’ ακούσεις, να συζητήσεις και γενικά να δεχτείς όλο αυτό το παιχνιδάκι.
Στην αρχή, μπορεί να νιώθεις άβολα, δε θες όμως και να μαλώσεις και έτσι το προσπερνάς, δε δίνεις και πολλή σημασία. Περιμένεις και απ’ τον άλλον, να καταλάβει και να το σταματήσει. Τι γίνεται όμως, όταν οι αναφορές στους πρώην, αντί να ελαττωθούν, γίνονται όλο και πιο συχνές;
Αφορούν τα πάντα. Μέρη που επισκέπτεστε, ταινίες, φαγητά, μουσική, συμπεριφορές, συνήθειες, τα πάντα, πολλές φορές, ακόμα και το σεξ. Φτάνεις σε σημείο, να νομίζεις, πως θα ξυπνήσεις και στο κρεβάτι θα είστε τρεις.
Έχεις μάθει πλέον, τα πάντα για κάποιο άγνωστο πρόσωπο, χωρίς να το ζητήσεις, χωρίς να σ’ ενδιαφέρει και χωρίς να σου έχουν μείνει άλλες αντοχές.
Μέσα απ’ όλο αυτό το θεατράκι του παραλόγου, συνειδητοποιείς ότι έχεις επίσης έναν άγνωστο δίπλα σου, ο οποίος μάλιστα, επέλεξε να χαραμίζει τις στιγμές μαζί σου, γεμίζοντάς τις, με κάποιο κατάλοιπο απ’ το παρελθόν του.
Τόσες αναφορές, στο παρελθόν δεν είναι τυχαίες. Ένα μεγάλο κομμάτι έχει μείνει εκεί. Αρνείται ν’ αποκοπεί, παρασύροντας και σένα σ’ όλο αυτό.
Μπορεί να έχει σταματήσει εδώ και καιρό κάθε επικοινωνία. Μπορεί να είναι το καλύτερο παιδί. Δεν παύει όμως, να ισχύει το γεγονός ότι, έμεινε στο παρελθόν, ακολούθησε ένας χωρισμός και υπάρχει λόγος για όλα αυτά.
Δεν σου αξίζει, να χαραμίζεσαι με έναν άνθρωπο, που είναι ανίκανος και ανώριμος να βάλει τα όρια, ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Δε σου αξίζει, να συγκρίνεσαι με έναν άνθρωπο, που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ, που μέχρι χθες αγνοούσες την ύπαρξή του. Και τώρα έχει εγκατασταθεί στο χώρο σου, στη ζωή σου, στην παραλίγο τέλεια σχέση σου.
Επέλεξες να είσαι με αυτόν, που φαινόταν έτοιμος να ζήσει το παρόν του μαζί σου, να χτίσει καινούρια θεμέλια, να γευτεί νέες εμπειρίες και στιγμές μαζί σου και μόνο μαζί σου.
Απ’ τη στιγμή, που έφερε ανάμεσά σας και το φάντασμα του/της πρώην, είναι ώρα ν’ αποχωρήσεις, με μηδενικό φταίξιμο και ένα γερό μάθημα.
Είναι τεχνικά αδύνατο, να δεχτείς το καινούριο και το άγνωστο στη ζωή σου, αν πρώτα δεν κλείσεις, τους λογαριασμούς με το παρελθόν. Και να μετά, την πόρτα κατάμουτρά του.
Αν δεν το κάνεις, σε κάθε νέα αρχή, θ’ αποζητάς, να ζήσεις μια συγκεκριμένη κατάσταση, που έζησες και ακόμα σε στοιχειώνει. Πράγμα που δε σου επιτρέπει να βάλεις πλώρη για νέες συναρπαστικές περιπέτειες.
Συντάκτης: Μαρία Αγγελακοπούλου
