Τι θα συμβεί αν απενεργοποιήσεις για μία βδομάδα τα social;

Στην ψηφιακή εποχή που ζούμε, αν δεν έχεις λογαριασμό σε social media είναι σαν να μην υπάρχεις. Εξάλλου, οι hardcore fans θα υποστήριζαν πως μας προσφέρουν γέλιο, έμπνευση, επικοινωνία με αγαπημένα πρόσωπα, για κάποιους ακόμη κι εισόδημα. Θέλοντας να ψάξω λίγο πιο βαθιά το θέμα, ανακάλυψα πως, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσίευσε η Digital Information World, οι χρήστες του διαδικτύου δαπανούν τώρα κατά μέσο όρο 2 ώρες και 22 λεπτά την ημέρα σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και μηνυμάτων! Τα δεδομένα έδειξαν επίσης ότι μπορεί να υπάρχει κορεσμός στην κατανάλωση των κοινωνικών μέσων.

Ε, λοιπόν, σ’ αυτόν τον κορεσμό κατέληξα κι εγώ. Μια Παρασκευή, λίγο πριν πάω για ύπνο, αποφάσισα να απενεργοποιήσω τους λογαριασμούς μου σε Facebook και Instagram. Αξίζει να αναφέρω πως μερικά λεπτά πριν, είπα να ελέγξω –έτσι για την πλάκα, ρε παιδί μου– πόση ώρα ξοδεύω στο Instagram. Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε μπροστά μου και μου πήρε λίγα λεπτά να το συνειδητοποιήσω: 1 ώρα και 6 λεπτά μέσο όρο, κάθε μέρα! Περιττό να αναφέρω πως δεν μπήκα καν στον κόπο να ελέγξω τα στατιστικά απ’ το Facebook. Λίγο ή πολύ, 2 ώρες απ’ τη ζωή μου καθημερινά αφιερώνονται αποκλειστικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κατά τη διάρκεια αυτής της ψηφιακής αποτοξίνωσης συνειδητοποίησα τα εξής:

1.

Οι αντιδράσεις του σώματος και του μυαλού τις πρώτες δύο μέρες μοιάζουν με αυτές ενός καπνιστή που κόβει το τσιγάρο. Δυσκολία συγκέντρωσης: παίρνεις συνέχεια το κινητό στα χέρια σου και δεν ξέρεις τι να κάνεις (προσωπικά, έλεγχα τα email μου). Άγχος και στρες. «Συμβαίνει κάτι στον κόσμο κι εγώ δεν το γνωρίζω; Υπάρχει νέο διαδικτυακό trend/challenge; Πόσοι φίλοι μου θα παντρευτούν και πόσες θα εγκυμονούν μέχρι να ενεργοποιήσω ξανά τον λογαριασμό μου;» Όλα αυτά συνοδεύονται από μια αμηχανία των άκρων και μια γενικότερη ανησυχία.

2.

Όπου πάω κι ό,τι κάνω, είμαι 100% εκεί και ζω τη στιγμή. Αυτό είναι κάτι που παρατήρησαν κι εκτίμησαν οι άνθρωποι γύρω μου, προσπαθώντας κι οι ίδιοι να μη χρησιμοποιούν τόσο πολύ το κινητό τους στις κοινές εξόδους μας. Δε με ενδιέφερε αν θα ανεβάσω story ή αν θα δημοσιεύσω φωτογραφία απ’ τους χώρους που επισκέπτομαι για να δείξω πόσο καλά περνάω με την παρέα μου. Έχω μία λέξη για αυτό το συναίσθημα: απελευθέρωση.

3.

Είχα περισσότερο χρόνο (περίπου δύο επιπλέον ώρες την ημέρα) για να κάνω πράγματα που απολαμβάνω και να διευθετήσω εκκρεμότητες: να πάω για περπάτημα, να βρω ξανά τη σύνδεσή μου με τη φύση, να παρακολουθήσω την αγαπημένη μου σειρά, να ξεκινήσω να διαβάζω ένα βιβλίο, να κάνω επιτέλους εκείνη την εκκαθάριση στα ρούχα που δε φόραγα πλέον. Έτσι, για τα στατιστικά, ο απολογισμός ήταν τρεις μεγάλες σακούλες ρούχα και δύο καρέκλες με βουναλάκι από ασιδέρωτα, που δεν υπάρχουν πια.

4.

Back to basics. Αυτό το πείραμα αποχής απ’ τα social media μου υπενθύμισε πως παλαιότερα ίσως να περνούσαμε καλύτερα! Γιατί; Εδώ θα χρησιμοποιήσω ένα απόφθεγμα του Νίκου Ξυλούρη: «Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά για να ’ναι ευτυχισμένος. Φτάνει να ’χει δυο-τρεις φίλους να τον αγαπούνε πραγματικά, και χρήματα τόσα για να μπορεί να τους κερνά». Η ευτυχία μας δε θα πρέπει να εξαρτάται απ’ τον αριθμό των likes που παίρνουμε στις αναρτήσεις μας. Έχουμε δει άπειρα παραδείγματα ανθρώπων με χιλιάδες φίλους κι ακόλουθους σε Facebook κι Instagram που νιώθουν μοναξιά και μιζέρια αντί ευτυχία. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να ανακαλύψετε κι εσείς αυτά τα μικρά, καθημερινά πράγματα που σας φέρνουν χαμόγελο. Είτε πρόκειται για μια κούπα απ’ τον αγαπημένο σας καφέ, μια βόλτα ή ολιγόλεπτο παιχνίδι με το κατοικίδιό σας, ένα γεύμα με την οικογένειά σας, που είχατε παραμελήσει. Αυτό έκανα κι εγώ: I went back to basics.

5.

Καταλήγοντας στο πέμπτο σημείο και το καλύτερο: λιγότερο άγχος, καμιά ανησυχία. Στην αρχή είχα αναφερθεί πως οι πρώτες δύο μέρες είναι αυτές που φέρνουν περίεργα συμπτώματα και δυσφορία. Τώρα θα σας αναφέρω αυτά που ένιωσα απ’ την 3η ημέρα απουσίας απ’ τα social media και μετά: Πιο χαλαρή καθημερινότητα, ευφορία, ξεγνοιασιά. Social media who? Έφτασα με επιτυχία στο σημείο να μη νιώθω ότι μου λείπει κάτι και να μην επιθυμώ την παρουσία τους στη ζωή μου. Είναι ένα ανάλαφρο συναίσθημα το οποίο δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια, παρ’ όλα αυτά εύχομαι σε όλους να το βιώσουν.

Αν τα κατάφερα εγώ, μια φανατική χρήστης των social media, να περάσω με επιτυχία αυτή τη «δοκιμασία», τότε μπορείς κι εσύ! Good luck!