Ήρθε εκείνη η ώρα που επιτέλους προχώρησες, σκούπισες από πάνω σου κάθε ίχνος δράματος και πένθους, κλείδωσες τις αναμνήσεις σου σε μια γωνιά του μυαλού σου –όπου ξέρεις ότι δε θα πατήσεις ποτέ– και με αποφασιστικότητα βγήκες ξανά στον λατρεμένο κόσμο του φλερτ. Μέτα από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες κι ανιαρές περιπετειούλες, βρήκες ένα σύντροφο ικανό να σου ξυπνήσει συναισθήματα, κάποιον που μαζί του περνάς καλά χωρίς προσπάθεια κι αγκυροβόλησες. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι…
Ο νυν άνθρωπός σου φοράει ίδια κολόνια με τον πρώην σου. «Σιγά το σπουδαίο» σκέφτεσαι στην αρχή. Σου έχει, συμβεί, όμως ποτέ να σε πειράξει κάτι που έφαγες τόσο πολύ που από τότε, μόνο στη μυρωδιά του, σου έρχεται εκείνη η αναγούλα πάλι; Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σ’ αυτήν την περίπτωση. Φυσικά, δε σου προξενεί τόσο ακραία συμπτώματα, σίγουρα όμως δεν είναι κι ευχάριστες οι αντιδράσεις. Εκεί που πίστευες πως έχεις ξεφύγει απ’ το παρελθόν σου, αυτό το άτιμο βρίσκει πάντα τον τρόπο να τρυπώνει τόσο ύπουλα στο παρόν σου. Ακόμα και σε ένα γυάλινο μπουκαλάκι 100 ml κρύβονται σαν χαμαιλέοντες τόσες αναμνήσεις.
Και τώρα πώς το διαχειρίζεσαι; Παίρνεις σερί σε όλες τις γιορτές, επετείους, και γενικά κάθε περίσταση που επιβάλλει εορτασμό, από ένα μπουκαλάκι κολόνιας, μπας και γίνει το θαύμα και φιλοτιμηθεί να αλλάξει, χωρίς να αναφέρεις κάτι; Ή λες σταράτα τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει με ύφος τελεσίγραφου; Ακραίες κι οι δύο περιπτώσεις.
Αν πεις πως σε ενοχλεί κι επιθυμείς να φοράει κάποια άλλη, του επιβάλεις ουσιαστικά να αλλάξει κάτι στον εαυτό του (που αντικειμενικά δεν ευθύνεται καν ο ίδιος) κι έτσι, τέτοιου είδους πρακτικές δε δημιουργούν ισορροπία κι ούτε έχουν την καλύτερη κατάληξη σε μια σχέση. Κι ας είναι κάτι τόσο μικρό κι απλό, όπως μια κολόνια.
Απ’ την άλλη, δεν το αντέχεις, σε βασανίζει και σε τσιγκλάει να σκαλίζεις στιγμές απ’ το παρελθόν. Στιγμές όπου το ίδιο άρωμα κάλυπτε διαφορετική σάρκα κι όπου μετά από κάθε σας συνάντηση έβρισκες απομεινάρια αυτής της ύπαρξης σκόρπια στα ρούχα σου, στο σώμα σου, στη ζωή σου. Συνεπώς, αναπόφευκτα, ξεκινάς τις συγκρίσεις κι ένα κύμα νοσταλγίας για τα παλιά σε ταλαιπωρεί. Άρα, η ομοιότητα της κολόνιας του πρώην και του νυν συντρόφου μπορεί τελικά να γίνει κάτι σχετικά σπουδαίο.
Η μυρωδιά του άλλου, κι επομένως κι η κολόνια του, είναι ένα απ’ τα βασικά κριτήρια της έλξης. Ενεργοποιεί τις αισθήσεις, σκορπά τις άμυνές σου στην άκρη και σε ωθεί σε φαντασιώσεις -ενώ με διαφορετικό άρωμα μπορεί να μην είχε προκληθεί τίποτα από αυτά. Επίσης, είναι το σήμα κατατεθέν ενός ανθρώπου, δηλώνει ταυτότητα και μπορεί να φανερώσει πολλά για την προσωπικότητά του. Έχει τη δύναμη να κατακτά σώματα, να αιχμαλωτίζει σκέψεις, να μένει ανεξίτηλη σε χώρους κι αντικείμενα, ακόμα και χωρίς τη φυσική παρουσία του ατόμου που τη φορά.
Έχει, επίσης, και μια ακόμη μαγική ιδιότητα. Δεν έχει την ίδια μυρωδιά και τον ίδιο αντίκτυπο σε κάθε άτομο. Σαν να ψυχολογεί την προσωπικότητά του και στην προσπάθειά της να τη σκιαγραφήσει προς τον εξωτερικό κόσμο, αλλάζει τα χαρακτηριστικά της κι αναπροσαρμόζεται. Μπορεί να μυρίσουμε το ίδιο άρωμα, όμως θα μας προξενήσει διαφορετικά συναισθήματα κι αντιδράσεις ανάλογα με το ποιος το φοράει. Σ’ αυτό οφείλεται η αντίληψή μας. Ναι, μεν, οι αισθήσεις μας λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, η αντίληψή μας όμως γι’ αυτές και το πώς τις ερμηνεύουμε διαφέρει.
Επομένως, ας φοράει ο νυν σου την ίδια κολόνια με τον πρώην σύντροφό σου, ας βάζει ακόμη και το ίδιο μαλακτικό στα ρούχα, μπορεί στην αρχή να σου επαναφέρει αναμνήσεις και συναισθήματα, παρ’ όλα αυτά πότε δε θα τους ταυτίσεις και ποτέ δε θα σε επηρεάσει σε σημείο να πρέπει να αποφασίσεις αν θες να την αλλάξει ή όχι, γιατί ο καθένας έχει πληθώρα διαφορετικών χαρακτηριστικών και μοναδική προσωπικότητα που ακόμα και το ίδιο άρωμα μυρίζει αλλιώτικα πάνω του.
Μην ξεχνάς ότι μπορεί το άρωμα να ‘ναι η κινητήριος δύναμη της έλξης, δεν είναι όμως και του έρωτα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη