Συμμαθητές από το σχολειό.
Ο Νικήτας ήταν πάντοτε στο επίκεντρο.
Δυναμική προσωπικότητα με καυστικό χιούμορ.
Ξεχώριζε για τις γνώσεις και τον κυνισμό του.
Λίγο περισσότερο κουλτουριάρης, ψώνιο για ορισμένους.
Τα χρόνια πέρασαν και βρεθήκαμε φοιτητές στην Θεσσαλονίκη, η παλιά φιλία αναθερμάνθηκε και στήσαμε το παρεάκι.
Αχώριστοι, μοιραζόμασταν τις ανησυχίες, τα σπίτια, τις ζωές μας.
Οι περισσότερες στην παρέα ήμασταν κορίτσια. Ατέλειωτες συζητήσεις για τους έρωτες μας.
Ο Νικήτας είχε πολλά να πει, κοπέλες που ερωτεύτηκε, που ήταν μαζί.
Άλλες ιστορίες πιο σημαδιακές και άλλες της μιας βραδιάς.
Καμιά από αυτές δεν γνωρίσαμε ,καμιά δεν είδαμε να τον συνοδεύει.
Ο Νικήτας ό,τι και αν έλεγε, όσες φωτογραφίες και ναν έδειχνε, οσο παραστατικός και αν γινόταν δεν μας έπειθε για την ύπαρξή τους.
Ερωτικός, ελκυστικός και γοητευτικός καθώς ήταν, αποτελούσε συχνά αιτία καβγά για τους δεσμούς μας.
Σαν να το επιδίωκε μόλις συνοδευόμασταν, γινόταν περισσότερο διαχυτικός και τα σεξιστικά πειράγματά του ξεπερνούσαν τα όρια.
Στην παρέα συχνά έφερνε φίλους του.
Δεν ξέραμε από πού γνωρίζονται ,πως προέκυπταν στη ζωή του.
Οι φίλοι του κατά πλειοψηφία ήταν ομοφυλόφιλοι.
Βέβαια από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις ήταν και δικοί μας φίλοι.
Άλλοι το έλεγαν ,άλλοι δεν μπορούσαν να το κρύψουν και κάποιοι το άφηναν να πλανάται.
Ούτε που μας ενδιέφεραν οι προτιμήσεις τους, να πω την αλήθεια.
Το περίεργο ήταν, εκείνη η κακιά συνήθεια, πριν προλάβουν να βγουν από την πόρτα να αρχίζει τα σχόλια.
Σκέτος μισάνθρωπος γινόταν.
Όση κακία και χολή μπορούσε να βγάλει άνθρωπος, όσο κακόγουστο χιούμορ το εξαντλούσε στις σεξουαλικές προτιμήσεις των φίλων του. Εκείνων που σημειωτέον αυτός επέλεξε.
Η έκπληξη όλων μας ήταν μεγάλη.
Εφόσον έχει πρόβλημα, αφού γι’αυτόν αποτελεί ταμπού το να συναναστρέφεται ομοφυλόφιλους, πώς είναι δυνατόν να είναι ο κολλητός του;
Πώς τον φιλοξενεί στο σπίτι, στο κρεβάτι, στον καναπέ του;
Tα χρόνια περνούσαν και το ίδιο μοτίβο.
Ο Νικήτας ελεύθερος ,οι φίλοι ομοφυλόφιλοι, κακόγουστο χιούμορ, gay bar για χάρη τους.
Είχε γίνει σούσουρο πια. Κάποια μέρα ένας από τους φίλους, το ξεστόμισε «ο Νικήτας είναι gay».
Να πω ότι σήμαινε κάτι για εμάς; ‘Όχι φυσικά.
Είναι νομίζω πρωτόγονο να κρίνεις τους ανθρώπους για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις.
Δε θυμάμαι να ζήτησε κανείς από κάποιον straight να δηλώσει την προτίμηση του δια χειραψίας, σαν χαρακτηριστικό που τον καθορίζει.
Για φανταστείτε πόσο γελοίο θα ακουγόταν, «Γεια σας, είμαι η Αλεξάνδρα και είμαι straight».
Με την ίδια λογική κανείς νοήμον δεν θα ζητούσε κάτι ανάλογο από κάποιον ομοφυλόφιλο.
Αναρωτιέμαι πώς απαιτούμε όμως από την οπισθοδρομική και θρησκόληπτη σε πολλά κοινωνία μας να αποδεχθεί την διαφορετικότητα, όταν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχόμαστε τις επιλογές μας.
Όταν φοράμε την μάσκα και κρυβόμαστε πίσω από παραβάν, για να κρύψουμε την αποκλίνουσα κατ’εμας προτίμησή μας.
Οι ομοφυλόφιλοι φίλοι μου είναι πολλοί.
Άλλοι μου το εκμυστηρεύτηκαν, με άλλους δε χρειάστηκε καν να το θίξω.
Με κάποιους μάλωσα γιατί μας άρεσε ο ίδιος τύπος στο μπαρ.
Εσάς όμως που τιμάτε τις επιλογές σας ,δεν ντρέπεστε για αυτές, δεν κομπλεξαρίζεστε από μόνοι σας, σας αγαπώ λιγάκι παραπάνω.
Γιατί αγαπάτε εσείς τους εαυτούς σας περισσότερο.
Συντάκτης: Βάγια Τοπάλη
