Ώρα να μάθεις στους γονείς «τεχνολογία»

Αν νομίζεις πως όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις έχουν ήδη γίνει και πως τα σπουδαιότερα νόμπελ θετικών επιστημών δόθηκαν τον προηγούμενο αιώνα, πλανάσαι πλάνην οικτρά. Είναι γεγονός πως όσο τα χρόνια περνάνε κι εμείς μεγαλώνουμε, μαζί μας «μεγαλώνει» κι η τεχνολογία. Με τέτοια ραγδαία εξέλιξη μέχρι σήμερα, φανταστείτε τι έχει να γίνει στο μέλλον…

Μιλώντας για μέλλον μη βάλετε με το μυαλό σας ότι θα πρέπει να περάσουν εκατό χρόνια και πιθανόν να μην το προλάβετε καν, μιας και πολύ πιο σύντομα θα δούμε αλλαγές και καινοτομίες που θα μας εντυπωσιάσουν. Και για να μη νομίζετε πως υπερβάλλω, αναλογιστείτε τι συνέβη μέσα σε μία μόλις δεκαετία. Από το τίμιο “3310” με το ωραίο το φιδάκι του -ναι, αυτό με τους εξωγήινους- και την μπαταρία που κρατούσε μια εβδομάδα φτάσαμε σήμερα σε ό,τι έξυπνο μπορείτε να φανταστείτε – σκούπες, σίτες, κινητά. Μη μου πείτε πως εσείς το περιμένατε;

Η νέα γενιά καταφέρνει να συμβαδίζει με τις τρέχουσες εξελίξεις –μέχρι να έρθουν οι επόμενες που θα τη βρουν απροετοίμαστη-, τι γίνεται όμως με τους γονείς;  Κανονικά κάθε «νέα τεχνολογία» που κυκλοφορεί θα έπρεπε να συνοδεύεται κι από ένα ειδικό εγχειρίδιο που να απευθύνεται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, ώστε να εξοικειωθούν μαζί της μαθαίνοντας τα πάντα από το μηδέν, μιας και δε γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Δυστυχώς, όμως, τέτοια manual και μαθήματα δε διατίθενται δωρεάν κι άντε τώρα εσύ να βρεις το σωστό τρόπο να μάθεις στους γονείς σου πώς να χρησιμοποιούν όλα αυτά τα «έξυπνα». Και μάλιστα χωρίς να τους κάνεις τον έξυπνο…

«Τι είναι το email; Πώς μπαίνω εδώ; Πρέπει να κατεβάσω εφαρμογή; Τι είναι η εφαρμογή; Δηλαδή από δω θα μιλάμε και θα σε βλέπω ταυτόχρονα; Πώς γίνεται αυτό; Πάτησα καταλάθος ένα κουμπάκι –όχι, όχι, δεν ήταν αυτό που μου είχες πει ότι έπρεπε να πατάω- και μου έβγαλε στην οθόνη ένα μήνυμα που δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει. Ξέρεις πώς φεύγει;»

Τέτοιες και άλλες πολλές απορίες έχουν οι γονείς κι όταν τις εκφράζουν εσύ είσαι υποχρεωμένος να δώσεις μια απάντηση αναλυτική και να τους εξηγήσεις, ενώ παράλληλα αγανακτείς, θεωρώντας πως όσα σε ρωτάνε είναι πολύ εύκολα και δε γίνεται να μην τα βρίσκουν μόνοι τους. Νιώθεις σαν να προσπαθείς να μάθεις στη γιαγιά σου να τρώει με chopsticks. Ακατόρθωτο. Ή μήπως όχι;

Στην αρχή απαντάς με υπομονή, εξάλλου είναι μεγάλη αρετή. Σκέφτεσαι ότι ο γονιός δεν ξέρει, δεν του έμαθε ποτέ κανείς και είναι υποχρέωσή σου να τον βοηθήσεις. Εξάλλου τόσα δεν έχει κάνει κι αυτός για σένα; Κι ενώ διατηρείς την ψυχραιμία σου με πρόθεση να λύσεις κάθε απορία, έρχεται να σε ταράξει η εξής ερώτηση: «Μπορείς να μου το δείξεις άλλη μια; Ποιο είπαμε ότι πατάς;».

Σκέφτεσαι πως μόλις τώρα τους το έδειξες και σίγουρα άμα ήσουν καρτούν θα έβγαζες καπνούς από τ’ αφτιά. Πόσο χρόνο χρειάζονται τέλος πάντων μέχρι να αφομοιώσουν τις βασικές πληροφορίες για να προχωρήσετε σε πιο εξειδικευμένες γνώσεις; Κι όλα αυτά ενώ σε σένα δεν τα έδειξε κανείς, τα έμαθες μόνος σου και τα ανακάλυψες ψάχνοντας.

Τις προάλλες που ήθελα κάτι αρχεία από ένα στικάκι το οποίο ξέχασα στο πατρικό μου, πήρα τη μανούλα τηλέφωνο πεπεισμένη πως θα καταφέρει να με βοηθήσει. Μη σας τα πολυλογώ, δυο ώρες μετά η μόνη λύση που βρήκαμε ήταν να στείλει το στικάκι με κούριερ, μήπως και κάνω τη δουλειά μου…

Είναι δύσκολο να εκπαιδεύεις γονείς. Δεν είναι όμως ακατόρθωτο. Θέλουν να μάθουν, έχουν τη διάθεση και την πρόθεση, θα αφιερώσουν χρόνο και θα ασχοληθούν. Και κάποια στιγμή μετά από εντατικά μαθήματα να είσαι σίγουρος πως θα έρθει η ώρα που θα νιώθεις περήφανος και γι’ αυτούς και για τον εαυτό σου.

Επιτέλους τα καταφέραμε! Έμαθαν να ξεκλειδώνουν το κινητό, να βγάζουν φωτογραφίες, να χρησιμοποιούν τα social. Βρήκαν παλιούς συμμαθητές, οργανώθηκαν συναντήσεις, μίλησαν με την τρίτη ξαδέρφη του κουμπάρου στην Αυστραλία. Τίποτα από όλα αυτά δε θα είχε γίνει χωρίς τη δική μας καθοδήγηση. Γίναμε εκπαιδευτές τους με αντίτιμο να βλέπουμε τώρα σχόλια στις φωτογραφίες μας του στιλ: «Είσαι κουκλάκι ζωγραφιστό. Χαιρετισμούς από τη θεία και το θείο». Και σαν να μην έφτανε αυτό, από κάτω βλέπεις και μια καρδούλα της μαμάς που σχολιάζει όλο καμάρι.

Όσο ραγδαία είναι η εξέλιξη, άλλες τόσες και περισσότερες απορίες θα έχουν οι γονείς μας. Ας μη τους θυμώνουμε όμως. Ας επαναλαμβανόμαστε κι ας λέμε τα ίδια ξανά και ξανά, τι πειράζει; Ίσα-ίσα. Σκεφτείτε πόση υπομονή έκαναν οι ίδιοι και σε πόσες ερωτήσεις μας απάντησαν επαναλαμβανόμενα όταν ήμασταν μικροί. Με επιμονή, πολλή αγάπη και όρεξη μας έμαθαν ό,τι ήξεραν και ό,τι παραπάνω μπορούσαν. Ο λίγος χρόνος που θα αφιερώσουμε για να τους βοηθήσουμε να έρθουν σε επαφή με την τεχνολογία και να εξοικειωθούν, πραγματικά δεν είναι τίποτα μπροστά σε όλα όσα έχουν κάνει οι γονείς μας για εμάς.

Είναι ίσως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τους το ανταποδώσουμε. Σας ευχαριστούμε για όλα αγαπητοί γονείς! Και μην ανησυχείτε… Εμείς, τα παιδιά σας, θα σας κάνουμε και Instagram!