Ψυχαναγκαστικοί με το «μαζί»

Ψυχαναγκασμός και σχέση; Πάει; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να γίνεται εμμονικός και να καταφέρει να διατηρήσει τη σχέση του ή τον γάμο του; Δε μιλάμε για απλό ψυχαναγκασμό που όλοι μας, πάνω-κάτω, έχουμε κάποιον (βλέπε να απλώνεις να ρούχα κατά χρώμα και να υπάρχει μια τάξη στο ντουλάπι με τα τάπερ κατά ύψος). Όχι.

Όλοι θέλουμε, αν μη τι άλλο, να χτίσουμε μία σχέση υγιή, με επικοινωνία, να κατακτήσουμε την εμπιστοσύνη του εν δυνάμει συντρόφου, να υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα των ορίων μας, καλό και συχνό σεξ. Ξεκινώντας, λοιπόν, για τίποτα από όλα αυτά δεν μπορείς να ‘σαι σίγουρος. Ούτε ότι θα πετύχει η σχέση, ούτε για τον άνθρωπο που επέλεξες να επενδύσεις. Πότε, όμως, σταμάτα αυτή αμφισβήτηση;

Για κάποιους ανθρώπους δε σταματά ποτέ. Από απλά ερωτήματα γίνονται ψυχαναγκασμοί κι εμμονές. Είναι μια πάθηση και χρήζει αντιμετώπισης καθώς και θεραπείας, όσο σκληρό και να ακούγεται. Στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι τραγικό, αντιμετωπίζεται με θέληση και χρόνο και συγκεκριμένα ονομάζεται “ROCD” (Relationship Obsessive-Compulsive Disorder).

Για να θεραπευτεί, όμως, πρέπει αρχικά να εντοπιστεί. Πώς; Αναγνωρίζοντας τα δείγματα. Ξυπνάς με τον σύντροφό σου, η συμπεριφορά του είναι σχεδόν άψογη κι εσύ αυτό που σκέπτεσαι συνέχεια είναι αν είναι ο κατάλληλος. Αμφιβάλλεις για ‘κείνον αλλά και για ‘σένα. Σκέπτεσαι: «Μήπως δεν τον αγαπάω αρκετά;», «Μήπως μπορώ να βρω κάποιον καλύτερο;» Μπορεί να ‘χει περάσει καιρός και το ταίρι σου να θέλει να προχωρήσετε σε επισημοποίηση της σχέσης σας. Ακόμη και σε αυτό το στάδιο παίζει στο μυαλό η ερώτηση: «Λες να μου κάνει χάρη;».

Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί ακολουθούνται από συνεχείς ανησυχίες κι αμφιβολίες για τη σχέση τους, για την αγάπη που έχουν για το αμόρε και το αμόρε σε εκείνους, για την έλξη που νιώθουν, ακόμη και για τη συμβατότητά τους. Και μπορεί η αμφισβήτηση να ‘ναι εξέλιξη, αλλά όλες αυτές οι ερωτήσεις καθημερινά είναι καταστροφικές, χαοτικές και για τον ίδιο που δεν μπορεί στιγμή να αισθανθεί ασφαλής αλλά και για τη σχέση που δέχεται διαρκείς επιθέσεις εκ των έσω.

Ψυχαναγκαστικός με τη σχέση του γίνεται, επίσης, κάποιος  όταν συνεχώς φοβάται ότι δεν είσαι αρκετός για το αμόρε. Μπαίνει σε ακραίες συγκρίσεις. Αδυνατεί να πιστέψει πως κάνεις δεν είναι ανεπαρκής κι όλοι είμαστε υπέροχοι με τα ελαττώματά μας. Κρύβει επιφανειακά πολλές ανασφάλειες, και στην προσπάθεια να ‘ναι το ιδανικό ταίρι, χάνει τον εαυτό σου και σταδιακά τον άνθρωπό του, διότι τον επέλεξε και τον αγαπάει γι’ αυτό ακριβώς που είναι.

Ένας άνθρωπος, εμμονικός με τη σχέση του, ψάχνει την παραμικρή λεπτομέρεια για οτιδήποτε αφορά το «μαζί». Δηλαδή, μπορεί καθημερινά να γκουγκλάρει και να διαβάζει άρθρα του τύπου «Πώς να διατηρήσεις μια επιτυχημένη σχέση», να ρωτάει φίλους και γνωστούς για συμβουλές και συνεχώς να αναζητεί την τέλεια σχέση, την αψεγάδιαστη αγάπη και το υπέρτατο σεξ. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι το πάθος στο δε θα ‘ναι το ίδιο μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, γι’ αυτό κάθε φόρα πιέζεται, φέρνοντας συνήθως τα αντίθετα απ’ τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Το δυσάρεστο είναι ότι μέσα σε αυτό το συνεχές ψάξιμο χάνει τον υπέροχο έρωτα με τις τέλειες ατέλειες του σήμερα.

Ζει με πεποιθήσεις που πρεσβεύουν πως αν βρεις το άλλο σου μισό (ολόκληρο ψάχνουμε, παιδιά) δεν έχεις δικαίωμα να βρίσκεις ελκυστικό κανέναν άλλον άνθρωπο γύρω σου, καθώς επίσης με ότι υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος εκεί έξω για εκείνους, κι αυτός είναι τέλειος.

Θεραπεία φυσικά κι υπάρχει κι είναι για δύο, όπως το ταγκό, αναφέρει η πηγή. Συζητώντας με το ταίρι, με την καθοδήγηση ενός ειδικού, μοιραζόμενος τις σκέψεις και τις αβάσιμες υποψίες του ο θεραπευόμενος κι έχοντας την αντίστοιχη κατανόηση απ’ τη σχέση, διακωμωδώντας τις αμήχανες κατα-στάσεις στο σεξ, με γέλιο κι αγάπη, όλα λύνονται.

Όλοι μας έχουμε τις ανησυχίες μας για την προσωπική μας ζωή. Αλλά οι άνθρωποι με ROCD ζουν με το άγχος υπεραναλύοντας συνέχεια τους ίδιους και τους συντρόφους τους. Είναι λίγο πιο ξεχωριστοί, γιατί χρειάζεται να ‘χεις παραπάνω κότσια να παραδεχθείς, να αποδεχθείς και να προσπαθείς να λύσεις ένα τέτοιου είδους θεματάκι. Και μπράβο τους.

Πηγές: rocd.net, intrusivethoughts.org