Έλα και χτύπα το κουδούνι ένα βράδυ

Έχει περάσει πολύς καιρός, το ξέρω. Θα ήταν ψέμα, όμως, να πω πως δεν πετάγομαι κάθε που ακούω βήματα στον διάδρομο. Θα ήταν ψέμα να πω πως σταμάτησα να περιμένω να φανείς. Θα ήταν όλα ψέματα και παρ’ όλο που εσύ τα λατρεύεις, εγώ είμαι αλλεργική σ’ αυτά.

Δε σου ζήτησα ποτέ τίποτα κι αυτό είναι ένα λάθος που πληρώνω ακόμα ακριβά. Δε σου πήρα ποτέ κάτι κι ας μου άρπαξες εσύ τόσα. Σ’ άφησα να κλέψεις τις νύχτες μου, τον ύπνο μου, την ηρεμία μου και τέλος εμένα την ίδια. Και πάλι δε χόρτασες. Και πάλι δε γέμισες. Και πάλι δε σου ‘φτασαν. Δε φταις εσύ, όμως, για τη δική μου αφέλεια, για τα δικά μου σφάλματα. Δε θέλω να φορτώσω κι αυτά πάνω στα όσα ήδη κουβαλάς.

Σκοπός μου δεν είναι να σου πετάξω την ευθύνη, ούτε και να σε στολίσω με κατηγορίες. Μεγάλωσα πια κι έμαθα τα δικά μου λάθη να τα σηκώνω μόνη. Μεγάλωσα και δεν έχω ανάγκη κανέναν δανεικό φταίχτη, για τα όσα εγώ δεν κατάφερα. Να σου ζητήσω κάτι, έστω και αργά, θέλω. Να κερδίσω τα όσα μου στέρησες. Ή δες το αλλιώς. Ήρθα να πάρω ό,τι μου ανήκει.

Βρες μία απ΄τις τόσες ανούσιες νύχτες σου κι έλα να με βρεις. Έλα και χτύπησέ μου το κουδούνι. Άφησε για μία φορά την προβλεψιμότητα που σε χαρακτηρίζει. Για ένα βράδυ γίνε όπως θέλω εγώ κι αντιμετώπισέ με όπως στ’ αλήθεια μου αξίζει.

Σε προκαλώ. Κι αν υπάρχει μια στάλα εγωισμού σ’ αυτά που λέω, δεν πειράζει. Ο έρωτας ήταν πάντα εγωιστής, όμως, τώρα έχει έρθει η δική μου σειρά να κινήσω εγώ τα νήματα σ’ αυτή την ιστορία.

Πάρε για μια νύχτα το ρίσκο. Για μια φορά ξεβολέψου απ’ την πληκτική ρουτίνα σου και ξέφυγε απ’ το σίγουρο πρόγραμμά σου. Πήγαινε για μια φορά εκεί που τα χάνεις, εκεί που η ανάσα σου κόβεται. Μπορείς; Πείσε με πως όλο αυτό άξιζε έστω και λίγο. Για ένα γαμημένο βράδυ έλα να το ζήσουμε σωστά. Μόνο για μια νύχτα, διεκδίκησέ με, σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί αυτή τη φορά, όντως δε θα υπάρξει.

Έλα και φύγε μετά, όπως πάντα συνήθιζες να κάνεις. Εγώ για πρώτη φορά δε θα προσπαθήσω να σε κρατήσω. Δε θα σου ζητήσω να μείνεις, όπως πάντα έκανα. Γιατί για μια φορά θα πάρω αυτό που θέλω, όπως το θέλω.

Οι εξηγήσεις που μου χρωστάς θα είναι πια δικές μου. Ο έρωτας που δε μου έδωσες ή τουλάχιστον η ψευδαίσθησή του, θα είναι κι αυτός δικός μου. Για μια φορά όλα δικά μου. Ακόμα κι εσύ. Ίσα-ίσα για να μη μου μείνεις απωθημένο. Για να πω ότι πάλι το δικό μου έγινε. Και μετά θα σ’ αφήσω να φύγεις.

Μόνο έλα και χτύπα μου το κουδούνι ένα βράδυ, για να ξέρω πώς θα ήταν αν μ’ αγαπούσες. Αν είχαμε κάτι όμορφο αντί για την άρρωστη εξάρτησή μας. Έλα για να μη με βασανίζει άλλο αυτό το «αν».

Μόνο μην αργείς. Γιατί κουράστηκα να σε δικαιολογώ και να σε περιμένω. Γιατί έχουμε ένα «τέλος» να γράψουμε οι δυο μας πάνω στο «εμείς» που ακόμα μου χρωστάς. Μη φοβάσαι, δε θα λείπω. Αυτό ήταν ανέκαθεν δική σου δουλειά.

Χτυπάει το κουδούνι. Δεν είσαι εσύ. Πάλι σε πρόλαβαν. Ίσως καλύτερα που δεν ήρθες. Γιατί τον έρωτα όταν τον απαιτείς, τον προσβάλλεις. Καλά να περνάς.