Να ταξιδεύεις με ανθρώπους που γουστάρεις τις συζητήσεις σας

Ποιος δεν αγαπάει τα ταξίδια; Ποιος δεν τα ονειρεύεται; Ποιος δεν τα σχεδιάζει μήνες; Ποιος δεν τα περιμένει μια ζωή; Μεγάλη υπόθεση τα ταξίδια. Έχεις για λίγο την ψευδαίσθηση πως μπορείς να ξεφύγεις από ό,τι σε κυνηγάει, από ό,τι σε τρώει.

Καταλαβαίνεις το πόσο μικρός είσαι και για πρώτη φορά δε σε πειράζει. Τα ταξίδια σου επιτρέπουν να χαθείς. Είναι ελευθερία. Είναι έρωτας. Έρωτας για εκείνα τα μέρη που σε κράτησαν για λίγο στην αγκαλιά τους, έρωτας για τις πόλεις  εκείνες τις πανέμορφες που σου χαμογέλασαν.

Μεγαλύτερη υπόθεση, όμως, απ’ το ίδιο το ταξίδι είναι το με ποιον επιλέγεις να το κάνεις. Γιατί τα ταξίδια μας έχουν πρόσωπο. Δεν έχει σημασία ο προορισμός, μόνο η παρέα. Γιατί με καλή παρέα, ακόμα και στην κόλαση, καλά περνάς.

Πρέπει να ταξιδεύεις με κάποιον που μαζί του δε βαριέσαι ποτέ. Πρέπει να είναι κάποιος που θέλεις ν’ ανακαλύψετε τον κόσμο παρέα. Που γουστάρεις να φτιάχνεις αναμνήσεις μαζί του. Κάποιος που αν σου δώσει το χέρι του, μπορεί να σε πάει πιο μακριά από ένα αεροπλάνο.

Γιατί τα ταξίδια είναι δύο ειδών. Είναι αυτά που ακολουθούν το γνωστό τυπικό. Μια βαλίτσα στα ένα χέρι κι ένα εισιτήριο στο άλλο. Είναι εκείνα που μπαίνεις στο πρώτο τρένο ή καράβι κι εξαφανίζεσαι. Αυτά τα ταξίδια γίνονται με το σώμα. Υπάρχουν, όμως, και τ’ άλλα. Εκείνα τα ταξίδια που γίνονται με την ψυχή. Που έχουν την τάση να σταματούν τον χρόνο. Είναι στιγμές, είναι μεθύσια και ξημερώματα, είναι μουσικές και μυρωδιές. Είναι οι άνθρωποί μας. Μπορεί να μην κρατάς κάποιον χάρτη, αλλά έχεις μια ανάσα να σου γρατζουνάει το λαιμό και να σου δείχνει τον δρόμο.

Υπάρχουν ταξίδια που κάνεις με το σώμα και ταξίδια που κάνεις με την ψυχή. Δεν ξέρω ποια διαρκούν περισσότερο, ποια σε χαράζουν πιο βαθιά. Ξέρω, όμως, πως σχεδόν ποτέ δεν ταξιδεύεις μόνος. Είτε έχεις μια παρουσία να σου κρατάει το χέρι, είτε μια απουσία να γδέρνει το μέσα σου.

Όπως και ‘χει, εσύ να διαλέγεις πάντα να ταξιδεύεις μ’ αυτούς που αγαπάς. Με ανθρώπους που πάντα θα βρίσκεις κάτι να τους πεις, λίγες λέξεις ή μια σιωπή να τους χαρίσεις, είτε στέκονται δίπλα σου, είτε τους κουβαλάς μέσα σου. Να ταξιδεύεις μ’ αυτούς που μοιράζεστε την ίδια τρέλα.

Αλλά το πιο σημαντικό, είναι να κάνεις τα ταξίδια σου μ’ εκείνους που πρώτα ταξιδεύουν το είναι σου. Γιατί, μάτια μου, και στην άκρη του κόσμου να σε πάει ο άλλος αν δεν ταξιδεύει το μέσα σου, όσα χιλιόμετρα κι αν κάνετε πάντα θα μοιάζουν εκατοστά.

Έκανα πολλά ταξίδια στη ζωή μου. Έκανα χιλιόμετρα έχοντας στο πλάι μου πρόσωπα αγαπημένα. Ερωτεύτηκα πολλές και βούτηξα σε ακόμη περισσότερες θάλασσες. Τα καλύτερα ταξίδια, όμως, τα έκανα κάτι ώρες περίεργες, περασμένες, έναν χειμώνα βαρύ. Τα δικά μου καλύτερα ταξίδια ήταν μέσα σ’ ένα ζευγάρι μάτια.

Καλά τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα πλοία. Καλές οι θάλασσες κι οι ωκεανοί. Απλά σε παρακαλώ μην πεθάνεις προτού δοκιμάσεις την μαγεία του να ταξιδεύεις μέσα σε κάποιον άλλον άνθρωπο.