Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Έλενα Πολύζου.
– Είσαι καλά που δε θα έρθεις; Η πρώτη ανοιξιάτικη πανσέληνος και θα μείνεις μέσα; Πάμε κούκλα μου να πιούμε τα ποτά μας, άντε κουνήσου..
– Μωρέ δεν ξέρω, όλη μέρα τρέχω στο γραφείο, έχω και να παραδώσω μία προσφορά…
– Δεν ακούω τίποτα, στις 22.00 σου κάνω αναπάντητη και κατεβαίνεις.
– Να μη το κάνουμε για το σουκου;
– Προλαβαίνεις τρεις ωρίτσες να ξεκουραστείς, έλα μη με καθυστερείς έχω και άλλα τηλέφωνα να κάνω, φάε, ξάπλωσε και το βράδυ γίνε μία κούκλα. Ε και τακούνια αν δε σε πειράζει, έτσι; Μη μου βάλεις πάλι το τζιν, για όνομα του Θεού, γυναίκα είσαι, έλα γεια…
Φυσικά και δεν είχε πρόβλημα με την προσφορά της δουλειάς, ούτε καν με το τρέξιμο στο γραφείο. Με τις άλλες είχε το θέμα. Πώς γίνεται στην αρχή κάθε άνοιξης οι συναντήσεις τους να συνοδεύονται από πολύχρωμα κοκτέιλς -αυστηρά και μόνο στα μπαράκια του κέντρου- με συζητήσεις για το καλοκαίρι που έρχεται, αναλύοντας από το χρώμα των μανό ως και τους μελλοντικούς ερωτικούς συντρόφους, δεν το καταλάβαινε και το έβρισκε άκρως βαρετό.
Η αλήθεια; Όχι βαρετό, πιεστικό. Τις αγαπούσε εννοείται, τόσα χρόνια κολλητές, αλλά να… δεν την ενδιέφεραν τα μανό, ούτε η μόδα, ούτε οτιδήποτε «γυναικείο» τέλος πάντων. Δεν είχε χρόνο γι αυτά. Ξεχασμένη σε όγκο χαρτιών καθημερινά, να τρέχει να προλάβει μια ζωή που γέμιζε από αποσιωπητικά και η μόνη ψυχαγωγία για τα βράδια της ήταν οι ταινίες της Μπάρμπρα Στρέιζαντ και τα τραγούδια της Μπίλυ Χόλιντεη και της Έλα Φιτζέραλντ με λίτρα σαγρίας και ποπ κορν.
Της έφερνε αμηχανία κι εκνευρισμό η κριτική τους για την προσωπική της ζωή. Δεν τις αφορούσε. Εντάξει, ίσως λίγο λάθος αυτό. Φρόντιζε όμως γι΄αυτό να μην τους κλαίγεται. Και το κατάφερε βεβαίως βεβαίως! Γι αυτό το ραντεβού με τον ψυχολόγο κάθε Τρίτη το τελευταίο εξάμηνο, φάνταζε λυτρωτικό, σε κάποιον έπρεπε να μιλήσει!
Πωπω 8 παρά 10 κι ούτε μπάνιο δεν είχε κάνει ακόμα. Μία γρήγορη σαλάτα μέχρι να ζεσταθεί το νερό είναι η καλύτερη επιλογή, έτσι κι αλλιώς το ψυγείο εκτός από τα γιαούρτια, τις πρασινάδες και το νερό δε συντηρεί και τίποτα άλλο.
Η ώρα πήγε 9 ακριβώς και μπροστά στις επιλογές της ντουλάπας της, θυμάται πάντα τις υποδείξεις της Αντωνίας και κοιτάζει τα φλοράλ φορέματα. Είναι περίεργο πώς επιβιώνουν ανάμεσα στην τόση μαυρίλα που υπάρχει εκεί μέσα και επιμένουν να ξεχωρίζουν. Το προηγούμενο καλοκαίρι είχαν την τιμητική τους, βλέπεις του Άρη του άρεσαν τα ζωντανά χρώματα. Χμμ, του Άρη!
Τι να κάνει άραγε; Πάει καιρός. Όπως απόψε, έτσι η ίδια βαρεμάρα και άρνηση να βγει και το αυτοκίνητο της Μαρίας –που αν είχε στόμα θα την έβριζε με τον τρόπο που του φέρεται– αποφάσισε ότι δε θα την εξυπηρετούσε εκείνο το βράδυ, γι΄αυτό κι έστειλε τον ξάδερφό της στη θέση του σοφέρ αντ΄αυτής. Ή αλλιώς το κάρμα της όπως πίστευε, γιατί γνωριμίες τυχαία δεν έκανε και το ήξερε καλά.
Αχ, ο Άρης. Ως θεός εμφανίστηκε εκείνο το βράδυ και έμεινε μέχρι τις 14 Σεπτέμβρη στο σκηνικό της. Η φωνή στο θυροτηλέφωνο, ακόμα και το κάλεσμα να κατέβει είχαν κάτι το ξεχωριστό. Όπως και οι μήνες που ακολούθησαν. Πρώτη φορά περίμενε με τόση αγωνία τις διακοπές, ξενύχταγε, έπινε κι έντυνε τον εαυτό της με λουλουδιαστά φορέματα και ένα μόνιμο ροζουλί χρώμα στα μάγουλα που για τα 30 της ομολογουμένως θα το έλεγες και υπερβολικό.
Οι εμπειρίες πού είχαν πάει; Μία απόσταση βρε αδερφέ, να προετοιμαζόμαστε για όλα τα σενάρια, μη φάμε και τα μούτρα μας. Τίποτα. Εδώ που τα λέμε, από άνθρωπο που έχει την Αφροδίτη στους Διδύμους δε περιμένεις να χρησιμοποιεί και πολύ τη λογική. Αρκείται στο να πρωταγωνιστεί στο «ένα αστείο κορίτσι». να ζει όλο το πάθος και στο τέλος να ευχαριστεί για το Όσκαρ.
Έτσι έγινε, η Ερμούπολη, οι βόλτες, οι φέτες του καρπουζιού και η φωνή της Μακένιτ που τους συνόδευε ένα μήνα ήταν αρκετά ώστε οι Τρίτες πλέον να αφιερώνονται σε ένα γραφείο-θεραπευτήριο του Κέντρου. Δεν είναι ότι δεν άντεξε τον έρωτα, το πάθος, το μοίρασμα, είναι ότι ο περί ου ο λόγος θεός ήταν του πολέμου τελικά. Όνομα και πράγμα. Σαρωτικός. Όταν έφυγε, πήρε μαζί του και την αισιοδοξία της και τη χαρά της, αφήνοντας πίσω μία γλυκόπικρη γεύση ότι τα ωραία δεν κρατούν και «μία φορά ζούμε τον έρωτα» όπως πάντα υποστήριζε και η Σοφία και τελικά είχε πιστέψει και η ίδια.
Ναι, το μαύρο φόρεμα με τα τρουακάρ μανίκια είναι ότι πρέπει. Επιτέλους θα νιώθει άνετα, λίγο κραγιόν και έτοιμη. Πώς πέρασε η ώρα; Πήγε 10 παρά 5 και όπου να΄ ναι θα κάνει αναπάντητη η Αντωνία.
«Μα καλά τι άλλα τηλέφωνα εννοούσε; Χριστέ μου, πόσους θα κουβαλήσει πάλι απόψε; Τι το΄θελα το αποψινό;»
Την Τρίτη στο ραντεβού να θυμηθεί να συζητήσει με τον Κυριάκο ένα όνειρο που την προβλημάτισε. Ήτανε λέει σε μία παραλία, με τον Άρη να στέκεται σε απόσταση, και ξαφνικά κολυμπούσε μόνη της, σε ήρεμη θάλασσα, με δροσερό νερό και ένιωθε πολύ ευτυχισμένη και πολύ ερωτευμένη, αλλά μετά από ώρα η στάθμη του νερού σιγά-σιγά κατέβαινε και βρέθηκε στην ακτή κοιτώντας πίσω της και σκεπτόμενη ότι ήταν το πιο ωραίο μπάνιο που είχε κάνει.
Ξαφνικά, ενώ ο Άρης έχει εξαφανιστεί από το πλάνο, εμφανίστηκε ένα αντρικό χέρι που την τράβηξε προς τη θάλασσα πάλι, αλλά αυτή τη φορά δεν κολυμπούσε μόνη της. Ο άγνωστος άντρας δίπλα της πρόλαβε μόνο να της πει «μη βάζεις τελείες, στο τέλος θα αποφασίσεις, έχεις δρόμο ακόμα μπροστά σου, άνοιξε την καρδιά σου και θα δεις ότι αυτό που ψάχνεις είναι αυτό που δεν έζησες ακόμα».
Μία ιδέα την έχει του τι μπορεί ο Κυριάκος να της πει και πώς να το εξηγήσει, αλλά προτιμά να το αφήσει στις επόμενες ημέρες που θα έρθουν.
10 και 5 χτυπάει μήνυμα στο κινητό: «Μπουμπούκα μου πρέπει να περάσω από Πετράλωνα να πάρω μία κοπέλα από τη δουλειά, σε περιμένει από κάτω όμως ο Σωτήρης, ο γείτονάς μου του τρίτου, κατέβα τώρα ναι; Στην είσοδο είναι».
Πλάκα μου κάνει, έτσι;
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Έλενας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
