Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Σάσα Μαυρίδου.
Αφέσου, τόλμησέ το, μη φοβάσαι. Όλα όσα άκουγα συνέχεια και συνέχεια για την πορεία της ερωτικής μου ζωής. Φόβος για τα κομμάτια που θα μάζευα μετά. Όσο περνούσα καλά μόνη δε με ενδιέφερε το άγνωστο. Η μοναξιά γνωστή και πιστή σύντροφος στο πλάι μου. Όλα αυτά μέχρι που σε ξέβρασε το κύμα.
Διακοπές σε κάμπινγκ ήθελε η παρέα και ακολούθησα κι εγώ παρέα, εφοδιασμένη με βιβλιοθήκη αγκαζέ για την παραλία . Ήθελα ηρεμία και χαλάρωση , δεν αποζητούσα τίποτα περισσότερο. Περνούσε ωραία η ώρα χαζεύοντας την θάλασσα και το τοπίο παρέα με το βιβλίο. Ήσουν όμως και εσύ εκεί , τραβώντας όλα τα βλέμματα. Με το που περπατούσες αναστεναγμοί παντού. Ακόμα και εγώ δύσκολο να μη σε δω. Μιλούσες με τους πάντες από όλες τις παρέες με τέτοια άνεση και στιλ. Τίποτα δεν ήταν τίποτα προσποιητό. Αντιθέτως όλο έμοιαζε αληθινό. Σε παρατηρούσα και το ζήλευα το ανοιχτό που είχες με τον κόσμο αυτό. Εγώ πάλι κρυμμένη, κλειστή πίσω από τα βιβλία, ζούσα μια άλλη ιστορία. Κι όλως περιέργως με παρατήρησες κι εσύ , χωρίς να μου πεις ποτέ και το γιατί.
Η γνωριμία μας ήταν εντελώς απλή και αναπόφευκτη, καθώς οι παρέες μας γνωρίστηκαν και τα πηγαίναν καλά μεταξύ τους. Συστηθήκαμε και δέσαμε όπως και οι υπόλοιποι στο ενωμένο παρεάκι μας. Είχα δίκιο για σένα, ανοιχτός σαν βιβλίο και όντως πολύ αληθινός. Ήταν τόσο εύκολο να μιλάει κανείς μαζί σου και ταυτόχρονα τόσο επιθυμητό. Μπήκες στο μυαλό μου σιγά σιγά χωρίς ούτε καν να το καταλάβω, γκρέμισες τους τοίχους που είχα γύρω από την καρδιά μου και θρονιάστηκες. Στα ξαφνικά μου έγινες απαραίτητος. Χωρίς να αναρωτηθώ καθόλου το γιατί.
Η παρέα ήταν χωρισμένη σε ίσα μέρη θα μπορούσε να πει κανείς, 4 εμείς 4 εσείς. Ανά πάσα στιγμή θα εμφανιζόταν και το πρώτο ζεύγος , αυτό ήταν το μόνο σίγουρο εξάλλου, καθώς λίγο ο ήλιος, λίγο η θάλασσα, λίγο η συνεχόμενη παρέα το πράγμα φώναζε από μόνο του. Ο αέναος κύκλος όλων αυτών λοιπόν αποτέλεσε καλή συνταγή για αναμείξεις. Εγώ ως παρατηρητική είχα ήδη ποντάρει στα πρώτα, χωρίς να βάζω εσένα στο μυαλό μου. Δεν είχα έρθει με αυτό το σκεπτικό και ούτε και εσύ μου το δημιουργούσες. Εξάλλου μιλούσες με όλους και με όλα, οπότε δύσκολο να θεωρήσω πως υπήρχε ερωτικό ενδιαφέρον.
Τα ζευγάρια ανά τις μέρες ερχόντουσαν όλο και πιο κοντά, σκέψεις έμπαιναν πολλές και μείναμε στο τέλος εγώ και συ, παρέα με ένα φανάρι στο χέρι του ο καθένας. Θα μπορούσε κανείς να πει πως και οι ίδιοι μας μοιάζαμε σαν ζεύγος. Με κατάφερες και ήρθαμε πιο κοντά. Ήξερες για μένα υπερβολικά πολλά και χωρίς καμιά δυσκολία στα έδωσα απλόχερα όλα. Με έκανες να ανοιχτώ χωρίς καν να βλεφαρίσεις. Σε ένιωθα δικό μου άνθρωπο και κατέβασα τις άμυνες χωρίς να υποψιαστώ πως όλο αυτό ήταν θεμιτό από την πλευρά σου. Σε όλα είχες τον τρόπο σου, αθόρυβα και συνετά.
Εγώ ανίδεη χαιρόμουν τις διακοπές και περνούσα καλά, αλλά με φίλες λαγωνικά όλα μπήκαν σε μια σειρά. Η παρέα δεν έλεγε έτσι και έπρεπε λέει να έρθουμε πιο κοντά. Λόγια στα λόγια μου μπήκε η ιδέα και άρχισα να σε σκέφτομαι πιο ειδικά, πιο ιδιαίτερα. Οι φαντασιώσεις μου σε δευτερόλεπτα πήραν φωτιά, το ένα σενάριο μετά το άλλο, έπαιζαν μπροστά στα μάτια μου. Ξαφνικά αποφάσισα μέσα μου πως ήθελα να το ζήσω μέχρι τέλους. Σε είχα ερωτευτεί, ήθελα να γίνω κομμάτι της ζωής σου και της τρέλας σου. Από την αρχή εξάλλου ο χαρακτήρας σου ήταν που με κέντρισε πιο πολύ, ήσουν η έκδοση η ανδρική που θα ήθελα να ήμουν τόσο πολύ. Ότι ήταν δικό σου ήθελα να το ζήσω, να το νιώσω, να το κάνω και κομμάτι δικό μου. Έπρεπε πλέον να αφεθεί η λογική παρέα με τα βιβλία μου και τα ένστικτα να πάρουν τα ηνία.
Νύχτωνε οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία να μείνουμε οι δυο μας μόνοι και αντικριστά στα ανοιχτά της θάλασσας. Μου φαινόταν το τοπίο ιδανικό για να εξομολογηθώ όσα ήθελα να πω. Οι πράξεις μπροστά στο έντονο βλέμμα σου μοιάζανε ανέφικτες. Το ίδιο και τα λόγια. Δε μου έβγαιναν εύκολα γιατί ήξερα πως με περιεργαζόσουν. Δεν ήσουν χαζός, ήξερες τι ήθελα να πω και με βασάνιζες για να με καταφέρεις να το κάνω. Με ένα περίεργο τρόπο ήξερες τι χρειάζομαι εγώ πριν από μένα.
Με αμηχανία λόγω της σιωπής μου και ιδρώτα λόγω της ντροπής μου, κατάφερα να σου εξομολογηθώ τα συναισθήματά μου, που ούτε και η ίδια δεν είχα καταλάβει πότε δημιουργήθηκαν και κυριάρχησαν μέσα μου. Για καλή μου τύχη πριν σωριαστώ όλο μπροστά σου από το άγχος με τράβηξες με δεξιοτεχνία στο στέρνο σου και με τα μάτια σου με έστειλες σε άλλα τοπία και σκέψεις σκοτεινές. Το φιλί σου, που αποζητούσα με μυαλό τελείως δοσμένο και κορμί αλλοπαρμένο από παλμούς και ανυπομονησία δεν άργησε να έρθει και να με λυτρώσει. Η βραδιά μαζί σου κάτω από τα σιωπηλά αστέρια με μάρτυρα την θάλασσα και την αμμουδιά , ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να ζητήσω.
Αφέθηκα ολοκληρωτικά στα χέρια σου, χωρίς να με νοιάζει τίποτα πια και σου δόθηκα πέρα από νοητά και σωματικά. Γινόμασταν ένα μέχρι το ξημέρωμα και δε θα ήθελα να με βρει η ανατολή του ηλίου, πουθενά αλλού πέρα από την γυμνή αγκαλιά σου. Εκείνη τη στιγμή δεν είπαμε και πολλά, καθώς τα μάτια μαρτυρούσαν πολλά. Σηκωθήκαμε και κάναμε μπάνιο στην θάλασσα απλά και συνάμα ιδανικά, λες και είχα σταματήσει ο χρόνος. Αυτό μου άρεσε σε σένα, δε χρειαζόταν να μιλάμε και να τα εξηγούμε όλα. Οι πράξεις μας ήταν πολύ πιο εκκωφαντικές από τα λόγια, η σιωπή εκείνη την στιγμή ήταν παραπάνω από ουτοπική, παρέα με το γαλήνιο κύμα.
Τον πετύχαμε τον σκοπό μας. Ενώσαμε το παρεάκι εκείνη την βραδιά ολοκληρωτικά και από ζευγάρια τελικά. Δε δίστασα ούτε μια στιγμή πλάι σου, την έζησα και τη ρούφηξα την εμπειρία όσο μπορούσα κυριολεκτικά. Δε σκεφτόμουν το μετά, ήμουν εκεί όλη την ώρα. Στα ποτά που δίναν και παίρναν ασταμάτητα, στις συζητήσεις που μας εξίταραν, στους χορούς παρέα που με ανατριχιάζουν ακόμα στη σκέψη. Η ζέστη , η μουσική, ο ιδρώτας και το δικό σου κορμί κολλητά με το δικό μου. Μπορούσα να κουνιέμαι και να σε παιδεύω όλο το βράδυ γνωρίζοντας πως θα σε έχω συνέχεια υπνωτισμένο πάνω μου κάθε στιγμή. Κάτω υπό το βλέμμα σου γινόμουν άλλη. ‘Ενιωθα τολμηρή και ποθητή. Ούτε η ίδια με αναγνώριζα πλέον. Πίστευα πως για να ζήσω κάτι τόσο δυνατό έπρεπε να μάθω πρώτα εμένα καλά. Πώς θα μάθαινα κάποιον άλλο και θα του δινόμουν αν δεν ήξερα καλά καλά τον εαυτό μου; Κι όμως εσύ μου έμαθες πολλά για εμένα αλλά ταυτόχρονα μου δίδαξες και τα πάντα για εσένα.
Οι καλοκαιρινοί έρωτες είναι ανέμελοι λένε και εφήμεροι. Μπορεί ναι, ωστόσο μένουν ανεξίτηλοι. Είναι μαγεία τα όσα υπόσχεται ένα μόνο καλοκαίρι παρέα με τον ήλιο την θάλασσα και τη μουσική. Δε χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω, με τα λίγα αυτά αρκεί. Ξεκίνησα για διακοπές με σκέψεις χλιαρές και φεύγοντας μου τις έκανες θερμές. Σημασία δεν έχει αν μείναμε μαζί ή όχι , σημασία έχει πως το ζήσαμε και θα το θυμόμαστε πάντα με χαμόγελο. Εγώ τουλάχιστον σίγουρα. Άλλοι ζουν έρωτες και έρωτες με διάρκεια πολλών ετών, αλλά για εμάς 7 μέρες ήταν αρκετές και συνάμα δροσιστικές.
Δε μας έλειψε τίποτα παραπάνω, γιατί δεν αφήσαμε εμείς να μας λείψει. Ήμασταν εκεί και μόνο εκεί για όσο αυτό το καλοκαίρι θα υποσχόταν. Οι καλοκαιρινοί έρωτες αυτά έχουν, τα μισοχαμόγελα με το απλανές βλέμμα. Είναι έρωτες αληθινοί με νότα ανεμελιάς. Άτομα που περνάνε από τη ζωή σου για να σου βάλουν λίγο αλάτι πέρα από αυτό της θάλασσας. Μετά ξεφλουδίζουν σαν το μαύρισμά σου, αλλά περιμένεις με ανυπομονησία να έρθουν στο επόμενο καλοκαίρι πάλι.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Σάσας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
