Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Στεφανία Σαρφίση.
«Όλοι θα έχετε ακούσει τη φράση «από εκεί που δεν το περιμένεις έρχονται αυτά». Και ΄γω… Πολλές φορές! Δεν είχα μέχρι τώρα πολλή τύχη στα ερωτικά. Είμαι η περίπτωση που δίνει συμβουλές επιπέδου ψυχολόγου στους άλλους, αλλά με τη δική μου ζωή τα έκανα θάλασσα. Τι να κάνουμε βρε παιδί μου; Υπάρχουμε και εμείς που αν δεν μας κάνει ο άλλος όχι απλά ένα κλικ, αλλά κλικ κλακ κλουκ… δε βγαίνουμε ούτε ένα πρώτο ραντεβού.
Όπως ήταν φυσικό, τα παράτησα και ‘γω και το περσινό καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, έπιασα την πρώτη μου δουλειά σ’ ένα θέρετρο στην Χαλκιδική. Σύντομα άρχισα να νιώθω σα να είχα μεταβεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν. Χλιδή που δε συναντάς εύκολα στην Ελλάδα, ξένοι πελάτες και προσωπικό. Το πρώτο μου ρεπό το πέρασα απίστευτα κουρασμένη και άρρωστη, μα ο manager του εστιατορίου που δούλευα μου φύλαγε μια έκπληξη. Μια τηλεφωνική κλήση που μου ανακοίνωνε ότι δε θα συνεχίσουμε μαζί! Το αίσθημα της αποτυχίας άρχισε να με κατακλύζει.
Για καλή μου τύχη, την επόμενη μέρα κατάφερα να πιάσω δουλειά σε ένα από τα υπόλοιπα ξενοδοχεία του θέρετρου. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι θα ταίριαζα καλύτερα! Το πρώτο βράδυ κύλησε ήσυχα. Το επόμενο πρωί όμως δε θα μπορούσα να είχα προβλέψει πως ανάμεσα στις πολυάριθμες συστάσεις με το προσωπικό θα ήταν μια που θα ξεχώριζε! Εγώ, φορώντας τη νέα μου στολή, γυάλιζα μαχαιροπίρουνα (πόσο σέξι). Εκείνος μπαίνει, κατευθείαν με κοιτάει ξαφνιασμένος και ρωτάει τον συνάδελφό του:
-Από πού είναι;
-Σκάσε ρε μ…κα! Ελληνίδα είναι!
Βλέπετε, την ημέρα που ξεκίνησα (1η Αυγούστου) εκείνος είχε ρεπό και με την πρώτη εντύπωση με πέρασε για Σουηδέζα. Έρχεται λοιπόν, μου συστήνεται και από τότε κάθε μέρα καθόταν για λίγα λεπτά μαζί μου να γυαλίσει παρόλο που δεν ήταν στα καθήκοντα του, επειδή τις υπόλοιπες ώρες ήμασταν και οι δυο έξω στο εστιατόριο εξυπηρετώντας πελάτες. Φαινόταν ότι προσπαθούσε να μάθει κάτι παραπάνω για μένα. Μόνο που εγώ, ως ντροπαλό άτομο, δεν έδινα και τις πιο ενθαρρυντικές απαντήσεις. Όμως, εκείνος επέμεινε. Μέρα με τη μέρα.
Όλα ξεκίνησαν την άνοιξη του 2015, όπου και πήρα την απόφαση πως θα πήγαινα για δουλειά στη Χαλκιδική χωρίς να έχω οτιδήποτε στο μυαλό μου πέρα της απόκτησης χρημάτων. Οι πρώτοι τρεις μήνες κύλησαν ομαλά, χωρίς ιδιαίτερες περιπέτειες. Δε μου περνούσε από το μυαλό πως μπαίνοντας στον τελευταίο μήνα της σύμβασής μου το καλοκαίρι μου θα μετατρεπόταν στο πιο ερωτικό της μέχρι τώρα ζωής μου.»
«Ερχόμενος από το ρεπό μου στη 1 Αυγούστου και μπαίνοντας μέσα στο εστιατόριο, αντίκρισα μια ξανθιά κοπέλα. Ήταν η ομορφότερη που είχα συναντήσει. Ρώτησα τον συνάδελφό μου ποια είναι αυτή η καινούργια που στην πρώτη όψη μου έκανε περισσότερο για κοπέλα από τις σκανδιναβικές χώρες. Έσπευσα να τη γνωρίσω. Την ρώτησα το όνομά της και εκείνη μου απάντησε γλυκά. Η φωνή της έκρυβε μια επιφυλακτικότητα μα κι ένα μυστήριο που σε συνδυασμό με τα μυστηριώδη πράσινα μάτια της, μου προκαλούσε ρίγος και την επιθυμία να τη γνωρίσω καλύτερα. Από εκείνες τις πρώτες κουβέντες που ανταλλάξαμε κατάλαβα πως άξιζε τον κόπο να δοκιμάσω να έρθουμε πιο κοντά.»
«Ώσπου ένα βράδυ, μου ανατέθηκε το στρώσιμο του εστιατορίου για την επόμενη μέρα. Τι σήμαινε αυτό; Εγώ και εκείνος μόνοι σε ένα άδειο εστιατόριο. Ιδανικό! Μιλούσαμε χαλαρά ασχολούμενοι και οι δυο με τις δουλειές μας, μάλιστα εκείνος σιγοτραγουδούσε μερικές στιγμές, και ξαφνικά μου προτείνει όταν τελειώσουμε να πάμε βόλτα στην μαρίνα του θερέτρου. Περιέργως (για τα ως τότε δεδομένα μου), δε δίστασα να του απαντήσω αμέσως θετικά. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη.
Ακολούθησε μια βόλτα σ’ ένα όμορφο μέρος πλάι από τη μια στα μπαρ και από την άλλη στα πολυτελή σκάφη. Μα ακόμα πιο όμορφη ήταν η συζήτηση που κάναμε. Δειλά δειλά… αφήναμε τους εαυτούς μας να αποκαλυφθούν, να γνωριστούν καλύτερα, να ξεχάσουν για λίγο ότι αύριο δουλεύουν. Θυμάμαι πως όταν του εξήγησα μάλιστα το πώς κατέληξα σ’ αυτό το ξενοδοχείο μου είπε πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Το επόμενο βράδυ που ξανακλείσαμε μαζί ξαναβγήκαμε, μα το παρεπόμενο όχι και του ακύρωσα και κάποιους καφέδες που μου είχε προτείνει και τότε ήξερα πως έπρεπε να κάνω και γω ένα βήμα. Χρειάστηκε ένα ποτό, μα το πήρα απόφαση και του έστειλα μήνυμα. Το αποτέλεσμα ευτυχώς ήταν θετικό και κάπως έτσι ήρθε το βράδυ της Τετάρτης.»
«Τη συναντούσα μονάχα τις ώρες εργασίας στο μαγαζί και ίσα που καταφέραμε να ανταλλάξουμε λίγες κουβέντες. Όμως δεν είχα σταματήσει να τη σκέφτομαι από τη στιγμή που την πρωτοείδα. Για καλή μου τύχη, το επόμενο βράδυ, θα κλείναμε μαζί το μαγαζί. Καθώς τελειώναμε, της πρότεινα αν ήθελε να πάμε μια βόλτα, υπολογίζοντας όμως και το άγχος που θα την διακατείχε λόγω της ευθύνης του μαγαζιού που της είχε ανατεθεί, δεν περίμενα πως θα έπαιρνα θετική απάντηση. Εκείνη όμως δέχτηκε και κάπου εδώ θα άρχιζαν όλα.
Περπατούσαμε δίπλα στη μαρίνα και ήθελα τόσα πολλά να τη ρωτήσω, μα δεν ήθελα να την κάνω να νιώσει περίεργα. Γυρνώντας σπίτι, ένιωσα πως όλα είχαν αλλάξει. Το καλοκαίρι είχε αποκτήσει ξαφνικά νόημα. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα ελάχιστα. Περίμενα πως και πως την επόμενη μέρα για να την ξαναδώ. Την επόμενη φορά που μείναμε οι δυο μας στο μαγαζί της πρότεινα να περπατήσουμε και πάλι δίπλα στην θάλασσα. Αυτή τη φορά ανοιχτήκαμε περισσότερο. Κι αυτές οι βόλτες ήταν τόσο ρομαντικές μα και τόσο ξεχωριστές. Χωρίς να μου φτάνει ο χρόνος που την έβλεπα στην δουλειά, άρχισα να της στέλνω τα πρώτα μηνύματα.
Με εκείνο τον ντροπαλό χαρακτήρα της όμως έδειχνε να μην έρχεται πιο κοντά μου. Εκείνος ο ξαφνικός ενθουσιασμός φαινόταν πως θα έσβηνε. Την τρίτη φορά που μείναμε οι δυο μας στο μαγαζί κανένας δεν έκανε κάποια κίνηση. Δεν μπορούσα να της ζητήσω πάλι να βγούμε. Χρειαζόμουν ένα σημάδι από μέρους της. Το ίδιο βράδυ, άκουσα τον ήχο ενός μηνύματος από το κινητό μου. Ήταν το πρώτο μήνυμα που είχε στείλει από δικιά της πρωτοβουλία. Άργησα λίγα λεπτά να το ανοίξω, καθώς ήμουν τόσο χαρούμενος που είχε έρθει εκείνο το σημάδι που περίμενα.»
«Ένα βράδυ Τετάρτης λοιπόν, στις 12.08.2015, ξαναβγήκαμε και καθώς τελείωνε η βραδιά μου λέει:
– Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά μ’ αρέσεις πολύ!
– Και τι σκοπεύεις να κάνεις γι’ αυτό; τον ρωτάω με αυτοπεποίθηση (Ποια; Εγώ!)
– Εσύ τι θα έκανες στην θέση μου;
– Εγώ σε ρώτησα πρώτη! του λέω ανυπομονώντας για την απάντησή του.
– Θα σε αγκάλιαζα και θα σε φιλούσα, μου απάντησε και έκανε τα λόγια του πράξη!
Πώς να περιγράψω τώρα εγώ με λόγια πως ένιωσα στο πρώτο μας φιλί; Σίγουρα κάποιοι από εσάς θα ξέρουν πως είναι να έχεις γνωρίσει μόνο απογοήτευση και ξαφνικά να ζεις το όνειρο! Ήταν τόσο ανάμεικτα τα συναισθήματα… που με έπιασαν τα γέλια. Και άντε τώρα να του εξηγήσεις γιατί γελάς. Τον καθησύχασα όμως ελπίζοντας να μη με παρεξηγήσει.»
«Έτσι όπως είχαμε πει, βγήκαμε για τρίτη φορά. Μιλούσαμε πιο ανοιχτά από κάθε άλλη φορά. Όμως ένιωθα πως ήθελα να έρθω ακόμα πιο κοντά της, ένιωθα πως ήθελα να πάρω μια γεύση από τα χείλη της. Όπως πλησίαζε στο τέλος της η βόλτα μας, βρήκα το θάρρος και της είπα ότι μου αρέσει. Με ρώτησε τι σκόπευα να κάνω γι’ αυτό και εκεί βρήκα την ευκαιρία να τη φιλήσω. Ήταν διστακτική στο πρώτο μας φιλί και έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα… άρχισε να γελάει. Με καθησύχασε όμως, διότι μου αποκάλυψε πως γελούσε από χαρά. Νιώσαμε και οι δυο πολύ ευτυχισμένοι εκείνο το βράδυ της 12ης Αυγούστου του 2015.»
«Οι επόμενες εβδομάδες ήταν υπέροχες. Μα όσο περνούσε ο καιρός, είχα στο μυαλό μου ότι κόντευε το τέλος του συμβολαίου του με την εταιρεία… και ότι θα έφευγε, ενώ εγώ θα συνέχιζα εδώ για ακόμη ένα μήνα. Πίστευα ότι ίσως τελείωνε εκεί ως ένα καλοκαιρινό φλερτ. Από ότι φάνηκε, το σκεφτόταν και εκείνος και σε μια από τις τελευταίες εξόδους μας, ένα μεσημέρι στην παραλία, ανέφερε αυτό το θέμα. Είπαμε διάφορα, αλλά η τελευταία του φράση ήταν όλα όσα ήθελα να ξέρω. «Θα σε περιμένω». Τρεις λέξεις που άλλαξαν την ζωή και των δύο μας. Ευτυχώς, είμαστε από την ίδια πόλη. Κλείνουμε δέκα μήνες τώρα… και προχωράμε! Ένα καλοκαιρινό φλερτ εξελίχθηκε στον πιο μεγάλο έρωτα της μέχρι τώρα ζωής μας και άντεξε τις πιο κρύες μέρες για να επανέλθει δυναμικά αυτό το καλοκαίρι!»
«Από εκείνο το ραντεβού συνεχίσαμε να είμαστε μαζί. Μου έμοιαζε σαν όνειρο! Πρώτη φορά μια κοπέλα κατάφερε να μου δημιουργήσει τόσο έντονα συναισθήματα. Πλησίαζε όμως ο καιρός που έπρεπε να επιστρέψω πίσω στην Θεσσαλονίκη και το μόνο που με ενδιέφερε ήταν εκείνη. Τις τελευταίες μέρες, προσπαθούσαμε να χορτάσουμε ο ένας τον άλλον, αλλά δεν τα καταφέρναμε. Εκείνη είχε ένα μήνα ακόμη στη δουλειά. Καλούμουν λοιπόν να πάρω μια απόφαση. Με τρόμαζε λίγο η απόσταση, όμως δεν ήθελα να τελειώσει.
Ένα μεσημέρι, στις τελευταίες μέρες του Αυγούστου, της είπα πως θα την περιμένω, πως θέλω να αντέξουμε αυτό το μήνα και να είμαστε ακόμα μαζί όταν γυρίσει. Χάρηκε πολύ με αυτήν μου τη στάση, μα χάρηκα και γω που το ήθελε κι αυτή. Η ιστορία μας διαδραματίζεται μόνο έναν μήνα του καλοκαιριού όμως δε θα τον άλλαζα για όλα τα καλοκαίρια που έχω ζήσει!»
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Στεφανίας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
