Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Κουκουβή Ιωάννα.
Τα καλοκαίρια λένε είναι σεισμοί και προσωπικά έχω περάσει ατελείωτες ώρες ακούγοντας καλοκαιρινές ιστορίες γεμάτες μεθυσμένα ξενύχτια και αλμυρά φιλιά, βλέποντας τους αφηγητές να αναψοκοκκινίζουν απλά και μόνο στη θύμησή τους. ‘Οποιον και να ρωτήσεις σίγουρα κάτι θα βρει να σου διηγηθεί, κάποια ιστορία που ξεκίνησε σε ένα καράβι, σε ένα μπαρ ή σε μια παραλία σε ένα μαγευτικό νησί, κάποιο μήνα καλοκαιρινό.
Έτσι ξεκίνησε και η δική μου ιστορία, μ’ ένα μεγάλο και κουραστικό ταξίδι, στην αποπνικτική ζέστη του Αυγούστου. Και πως κατέληξε; Με μια απρόσμενη γνωριμία και μία σχετικά σύντομη αλλά σίγουρα αξέχαστη καλοκαιρινή περιπέτεια. Μια περιπέτεια από αυτές που σε κάνουν να αναθεωρήσεις δεδομένα της ζωής σου και σε βοηθάνε να ανακαλύψεις έναν καινούργιο εαυτό σου.
Μια περιπέτεια που μου έδειξε πως ίσως να μην είναι και τόσο μεγάλη κουβέντα ο έρωτας. Ίσως τελικά να μπορείς να τον νιώσεις κεραυνοβόλα για κάποιον άγνωστο, και ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι μία στιγμή και ένα βλέμμα. Ένα άγγιγμα που θα σε κάνει να ξεχάσεις πού είσαι, πώς σε λένε, για ποιο λόγο βρέθηκες εκεί, και για χάρη του είσαι ικανός να ξεπεράσεις κάθε είδους κόλλημα που μπορεί να έχεις στο μυαλό σου.
Σε ένα πάρτι λοιπόν, και κάτω από την επήρεια μπόλικου αλκοόλ, όπως γίνεται πιο συχνά από ό,τι θέλουμε να παραδεχθούμε στον εαυτό μας, ξεκίνησε η ιστορία μου. Ήταν από εκείνες τις βραδιές που βγαίνεις αποφασισμένος να περάσεις καλά, χωρίς καμία έγνοια στο κεφάλι σου, με μια καλοκαιρινά θετική διάθεση. Εκεί τον είδα για πρώτη φορά, να κάθεται στο μπαρ και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ορκίζομαι πως η καρδιά μου ξέχασε να χτυπήσει, τα πνευμόνια μου να αναπνεύσουν και το μυαλό μου να σκεφτεί.
Ένα βλέμμα ήταν αρκετό για να πω ότι εγώ αυτόν τον άνθρωπο τον θέλω. Δεν αναρωτήθηκα αν με ήθελε και αυτός ούτε τι θα γίνει μετά. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν τόσο σίγουρη για το τι θέλω εγώ που τίποτα άλλο δεν είχε σημασία. Τον πλησίασα χωρίς να με νοιάζει τι και πώς. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Συστηθήκαμε και αφού βγάλαμε από τη μέση τα τυπικά με συνοπτικές διαδικασίες, το υπόλοιπο βράδυ μας βρήκε κολλημένους τον έναν με τον άλλο να μιλάμε για πράγματα που δεν έχουν σημασία και να χορεύουμε σε τραγούδια που δεν ακούγαμε απλά και μόνο για να νιώσουμε ο ένας τον άλλον. Δίπλα του ένιωσα ασφάλεια, ένιωσα πόθο, ένιωσα πως τον θέλω με όλο μου το είναι. Στο πρώτο μας φιλί αισθάνθηκα τα πόδια μου να κόβονται και το μόνο που με κρατούσε σταθερή ήταν η αγκαλιά του.
Η ζάλη που μου είχε προκαλέσει το ποτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στη ζάλη που μου προκαλούσαν τα φιλιά του, και η νύχτα είχε πολλά από αυτά. Ξαφνικά μετατράπηκε σε μία από εκείνες τις νύχτες που η μουσική, ο καπνός από τα τσιγάρα, το ποτό και η αγκαλιά του κουμπώνουν τόσο καλά που νομίζεις ότι ζεις την κάθε στιγμή αιώνια αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό. Ξημερώνει πριν να το καταλάβεις και εσύ απλά δε θες να ξεκολλήσεις αυτόν τον άνθρωπο από πάνω σου.
Το ξημέρωμα μας βρήκε αγκαλιά σε ένα παγκάκι και καθώς η μέθη ξεθύμαινε τα πράγματα γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρα. Όσο ήμουν δίπλα του, είχε τη μαγική εκείνη ιδιότητα να σβήνει το μυαλό μου και να σωπαίνει όλες εκείνες τις φωνούλες που με πονοκεφάλιαζαν στη καθημερινότητα μου. Μιλούσαμε για ώρες με την ελπίδα να μην τελειώσει αυτή η στιγμή που ζούμε αλλά για να είμαι ειλικρινής, τα λόγια εκείνη την ώρα ήταν περιττά. Το σώμα μου ζητούσε απεγνωσμένα να τον νιώσει αλλά το μυαλό μου αποτελούσε, στην αρχή τουλάχιστον, εμπόδιο.
Έδειξε μεγάλη υπομονή μαζί μου και με τους ενδοιασμούς μου. Όσες φορές και αν τον σταμάτησα παλεύοντας με τον εαυτό μου, το δέχθηκε μη θέλοντας να με πιέσει. Η γλώσσα του σώματός του όμως ήταν ξεκάθαρη και αυτός πολύ γλυκός. Η ασφάλεια που με έκανε να νιώθω η αγκαλιά του δε συγκρινόταν με τίποτα που είχα ξανανιώσει και ήταν πλέον ώρα για το μυαλό μου να σωπάσει. Γυρίσαμε στο σπίτι του και είχα πλέον παραδοθεί ολοκληρωτικά στο άγγιγμα και στα φιλιά του. Το είχα χάσει το παιχνίδι προ πολλού και αυτός έδειχνε εξίσου χαμένος με εμένα.
Το πάθος που μου προκαλούσε με έπνιγε. Δεν υπήρχαν άλλα όχι μέσα μου. Είχα στερέψει! Το μόνο που μπορούσα να πω ήταν ναι, αν και για να είμαι ειλικρινής ακόμη και αυτό ήταν περιττό! Έπρεπε να γίνει και το ξέραμε και οι δύο. Και ήταν υπέροχο. Δεν ήταν ρομαντικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν γλυκό. Ήταν όμως γεμάτο πάθος. Με ήθελε και τον ήθελα και αυτό ήταν αρκετό.
Τι και αν ήταν η πρώτη μου φορά; Όταν ήρθε αυτή η ώρα ήμουν τόσο σίγουρη γι’ αυτό που κανένα κοινωνικό στερεότυπο δε θα με σταματούσε. Όχι, η πρώτη μου φορά δεν ήταν καθόλου «όπως πρέπει», αλλά και ποιος θα πει τι είναι αυτό που πρέπει;. Ήταν αξέχαστη, και δε μετανιώνω στιγμή για αυτή. Δεν ήταν με κάποιον που είχα σχέση, ούτε με κάποιον που θα ήμουν μελλοντικά μαζί του. Ήταν όμως με έναν άνθρωπο που γούσταρα! Έναν άνθρωπο που έπρεπε να έχω, και που με έκανε να νιώσω μεγαλύτερη ασφάλεια από οποιονδήποτε άλλον γνώρισα μέχρι τότε. Ήταν όμορφη, όχι γιατί ήταν με τον έρωτα της ζωής μου, αλλά γιατί ήταν ακριβώς όπως ήθελα εγώ.
Εκείνη η νύχτα καθώς και οι υπόλοιπες που ακολούθησαν, έκαναν εκείνο το καλοκαίρι μια αξέχαστη ανάμνηση από εκείνες που σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση κάθε φορά που τις εξιστορείς. Με γέμισαν ωραία συναισθήματα και μου έφεραν έναν άνθρωπο που μπορεί να μην ξαναείδα από τότε, για τον οποίο όμως θα έχω πάντα μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου.
Ήταν σεισμός εκείνο το καλοκαίρι, και όλα όσα έχω να θυμάμαι οι ομορφότεροι μετασεισμοί του.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Ιωάννας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
