Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Κωνσταντίνα Παπαθανασοπούλου.
Ήταν μια βραδινή συνηθισμένη βόλτα στην παραλία με την παρέα. Συντροφιά μας δυο κιθάρες και μπύρες. Θέλαμε να δούμε άλλο ένα ξημέρωμα, συζητώντας και αναλύοντας για τις παλιές αγάπες, όχι για αυτές που πάνε στον παράδεισο αλλά για τις άλλες που καταλήγουν στην κόλαση και καίγονται.
Σε φάση χαλαρή, σχεδόν ανέμελη, με μια δόση νιρβάνας στην ατμόσφαιρα. Όλα ήταν τακτοποιημένα και ξεκάθαρα στο μυαλό μου. Ήμουν καλά, σχεδόν δε σε σκεφτόμουν. Περνούσα όμορφα, δε με ένοιαζες, μέχρι που άκουσα ένα οικείο γέλιο. Ήταν το δικό σου. Αμέσως το εντόπισα.
Πανικοβλήθηκα, μα δεν το έδειξα. Προσποιούμουν την άνετη, καθώς ερχόσουν. Μάλιστα έκανα και πως ξαφνιάστηκα, όταν μας χαιρέτησες. Δε σε περίμενα απόψε. Ήσουν ακάλεστος. Γιατί ήρθες; Ήθελα να ξεφύγω, να διασκεδάσω και να περάσει μια ακόμη νύχτα χώρια σου, να μου λείπεις και να καμουφλάρω το προφίλ της χαρούμενης και της ξέγνοιαστης. Πάλι γύρισες να με αναστατώσεις. Σιγά σιγά εξαντλείς κάθε τρόπο.
Προσκαλούν οι φίλοι μου την παρέα σου να καθίσατε μαζί μας. Μέχρι και εκείνοι έχουν πειστεί πως δε μ’ ενδιαφέρεις πια. Εσύ άνετος έρχεσαι και κάθεσαι δίπλα μου. Τι μας το παίζεις τώρα; Πάρε την πανέμορφη φάτσα σου και φύγε! Δεν ανήκεις εδώ. Δεν ξέρω και αν ανήκες ποτέ.
Λέμε αστεία μεταξύ μας και εσκεμμένα παίρνω τα μάτια μου από το βλέμμα σου. Φοβάμαι μη με κοιτάξεις και καταλάβεις. Δε θέλω να ξέρεις, δε θέλω να καταλάβεις πως σε σκέφτομαι ακόμη, ότι η μπογιά σου περνά σε μένα ως σήμερα. Νιώθω πως δεν το αξίζεις. Προχώρησες, προχώρησα και αυτό ήταν.
Περνούν ώρες και εσύ εκεί, ανένδοτος, να δίνεις την παράστασή σου πως είμαστε μόνο φίλοι. Μέσα μου σε επικροτώ για αυτήν την υποκρισία, πρέπει να το εξασκείς για να πετύχει. Μα κατηγορώ εσένα, δίχως να σκέφτομαι ότι κάνω τα ίδια. Ο καθένας, μωρό μου, απόψε έχει έναν ρόλο. Μη λυγίσεις μονάχα, γιατί τότε δεν σου υπόσχομαι τίποτα. Ούτε άμυνες, ούτε τείχη, ούτε λογική θα κυριαρχήσει. Θα παραδοθώ και όσο ο χρόνος κυλά παρασύρομαι όλο και περισσότερο από τη μυρωδιά σου.
Προσπαθώ να με ελέγξω, μα είναι μάταιο. Το βλέμμα μου είναι καρφωμένο πάνω σου. Τρεμοπαίζει και η φωτιά στο πρόσωπό σου και είσαι πιο ερωτικός. Με το που με αντιλαμβάνεσαι κάνω πως ξεφεύγω, όμως κάτι μέσα μου χαίρεται που σου δίνω σημάδια πως είμαι ακόμη εδώ. Γιατί κακά τα ψέματα, ποιος δεν πόθησε παραπάνω το απαγορευμένο; Ποιος δε θέλησε να γευτεί τον καρπό της Εύας; Γι’ αυτό σου λέω, βάστα γερά για να αντέξω.
Πάλι σε σένα στηρίζομαι, πάλι από σε σένα εξαρτάται η μοίρα μου. Το σιχαίνομαι όμως αυτό. Κανονικά θα έπρεπε να σιχαινόμουν εσένα για όσα δεν έκανες. Καταφέρνω να πάρω λίγο τον έλεγχο της καρδιάς, εξισορροπώ με τη λογική και θολώνω τη μορφή σου, εστιάζοντας στους υπόλοιπους. Είδες πόσο καλή ηθοποιός μπορώ να γίνω;
Ξαφνικά παίρνω ανάποδη στροφή, αποκτώ διάθεση και εναρμονίζομαι στους ρυθμούς της ροκ μπαλάντας που ακούγεται. Αρχίζω να σιγοτραγουδώ κομμάτια που άκουγα και σκεφτόμουν εσένα, μα εσύ δεν το έμαθες ποτέ. Πίστευες πάντοτε πως ο τυχερός ήταν άλλος.
Ενώ σε αγνοώ και μπορώ να συνεχίσω το ψευτορομάντζο μου, βλέπω έναν από την παρέα σου να μου χαμογελάει. Φυσικά δεν έχασα την ευκαιρία να αφυπνίσω το πράσινο τερατάκι από μέσα σου, έτσι, γιατί πολλά μας τα’ κανες απόψε! Ανταποκρίνομαι στο φλερτ μόνο και μόνο για να σε δω έστω λίγο να τα χάνεις. Να δω τι γκριμάτσα παίρνει το πρόσωπό σου, όταν συνειδητοποιείς πως χάνεις το δεδομένο σου.
Εσύ χαραμίζεσαι. Τέτοιο ταλέντο να πηγαίνει στράφι; Πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επίδαυρο πρέπει να σου δώσουν! Πέρασε μισή ώρα και έδειχνες ανενόχλητος, ενώ μου κάνεις αντίποινα με την τουρίστρια από την δίπλα παρέα. Τα κόλπα που σου ‘μαθα, αγόρι μου, δεν πιάνουν σε μένα.
Έδινα χρόνο και χώρο στο φίλο σου, μιλώντας για τις εμπειρίες μας από τη ζωή, τα ενδιαφέροντα μας, τις ταινίες και τις μουσικές που μας αρέσουν, για τον έρωτα. Άρχισα να εξιτάρομαι με την νέα απρόσμενη γνωριμία και ίσως να είχαμε συνέχεια αν δεν μας διέκοπτε το άγγιγμα σου στον ώμο μου. «Θέλω να σου μιλήσω» μου είπες, τόσο ξαφνικά, τόσο απρόσμενα.
Δε μίλησα καθόλου. Με κράτησες από το χέρι και περπατήσαμε ίσα για να απομακρυνθούμε από τους άλλους. Ξαφνικά σταμάτησες. Η καρδιά μου χτυπούσε σα μικρού παιδιού, τα γόνατα έτρεμαν και η φωνή άρχισε να χάνεται. Σε κοιτάζω, μου χαμογελάς και με κοιτάς έντονα, σαν να θες να μου πεις κάτι. Πλησίασα αργά, κάτι με τρόμαζε και δείλιαζα, σκέφτηκα να φύγω κιόλας. Με πλησίασες κι εσύ. Μ΄ αγκάλιασες σφιχτά και μου ψιθύρισες ότι σου έλειψα. Δεν ήξερα τι να απαντήσω, καταλάβαινα μονάχα την καρδιά σου που χτυπούσε δυνατά στο στήθος μου.
Ήσουν πολύ κοντά μου, τα χείλη σου με προκαλούσαν. Οι ανάσες μας ήταν ζεστές και οι αναπνοές μας γρήγορες. Ήξερα πως κινδυνεύαμε. Μάτια μου, περίμενα χρόνια αυτή τη στιγμή. Με άρπαξες και με φίλησες! Η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου και ας μην ξέρω το πώς και το γιατί. Δε με ένοιαζε. Το μόνο που ήθελα ήταν αυτό το φιλί.
Το ένα σου χέρι μπλεγμένο στα μαλλιά μου και το άλλο γύρω από τη μέση μου να με κρατά πάνω στο κορμί σου σφιχτά. Ήταν τόσο σφιχτά, λες και φοβόσουν μη φύγω, μην με χάσεις. Ήθελα μόνο να σε έχω αγκαλιά και να σε νιώθω δικό μου.
Μετά τη σωματική εξομολόγηση, ακολούθησε και η λεκτική. Άρχισες να μου διηγείσαι όλες τις άσχημες στιγμές που πέρασες μακριά μου. Μετάνιωσες που δε μίλησες όταν έπρεπε, τότε που φοβήθηκες για αυτό που γεννήθηκε μέσα σου. Ποτέ δε σε συγχώρεσα. Αφήσαμε να φύγει από τα χέρια μας κάτι όμορφο και αληθινό. Μα τώρα είμαστε μαζί, σαν να μην πέρασε ούτε μέρα ούτε νύχτα μακριά ο ένας από τον άλλον. «Σ’ αγαπάω, ηλίθιε» σου είπα και εσύ χαμογέλασες, με πήρες αγκαλιά και είπες πως δε θα μ’ αφήσεις ξανά. Δεν είχα αντιληφθεί τι γινόταν.
Περπατούσαμε όλο το βράδυ αγκαλιασμένοι στα σοκάκια του νησιού και στην παραλία, να θυμίζουμε ο ένας στον άλλον πόσο τέλειοι είμαστε μαζί. Η βόλτα τελείωσε το ξημέρωμα. Επέστρεψα σπίτι και δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί. Λίγο πριν κοιμηθώ έλαβα μήνυμά σου «η μυρωδιά σου είναι κολλημένη πάνω μου, σ’αγαπώ». Ήθελα απλώς να περάσουν οι ώρες και να σε ξαναδώ. Η σκηνή του πρώτου μας φιλιού έπαιζε συνεχώς στο μυαλό μου, μέχρι να αποκοιμηθώ.
Η επόμενη νύχτα αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν βρεθήκαμε σπίτι σου. Από την πόρτα ως το σαλόνι να μετακινούμαστε αγκαλιασμένοι, φιλώντας ο ένας τον άλλον, και να καταλήγουμε στο δωμάτιο σου. Η πόρτα κλείνει και κάθε ενδοιασμός αποτελεί παρελθόν. Ήμασταν γυμνοί στο κρεβάτι, ήμασταν ένα, ήμασταν μαζί, ήμασταν τρελοί γενικά και πόσο μάλλον ο ένας για τον άλλον. Τα φιλιά μας έδιναν και έπαιρναν, καιγόμασταν στη φωτιά μας και να μας άρεσε. Ίδρωναν τα κορμιά και νιώθαμε πως πετάμε.
Έτσι είναι ο έρωτας μαζί σου: φωτιά και αέρας. Ό,τι μας χωρίζει ως ανθρώπους, μας δένει ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Τη στιγμή που είχαμε παραδοθεί και αφεθεί στο πάθος μας. Δε με ενδιέφερε αν καιγόμουν, αρκεί να καιγόμουν μαζί σου. Η νύχτα ήταν μεγάλη. Ένιωθα να σ’ αγαπώ περισσότερο. Ήξερες ότι ήμουν δική σου, το ένιωθες. Με ανατρίχιαζε κάθε άγγιγμά σου πάνω μου, κάθε ανάσα σου στο λαιμό μου. Ζαλιζόμουν με τη μυρωδιά σου και μεθούσα με τα μάτια σου. Καιγόμασταν, μωρό μου, και το αγαπήσαμε αυτό.
Ξημερώνει και η αυγή βρίσκει τα σώματά μας έτσι ακριβώς όπως τα άφησε η νύχτα. Η μυρωδιά του καφέ που μόλις μου σέρβιρες με ένα ζεστό φιλί με ξυπνάει. Εκείνο το ξημέρωμα ήταν το πιο καταλυτικό για εμάς. Ανταλλάξαμε τα πιο όμορφα λόγια, τα πιο γλυκά φιλιά, τα πιο τρυφερά χάδια, τις πιο ζεστές αγκαλιές. Υποσχεθήκαμε στους εαυτούς τους το «μαζί» και το «για πάντα» αυτής της σχέσης, γιατί της αξίζει. Γνωρίζαμε πλέον πως είχαμε βρει τον άνθρωπό μας.
Δεν είσαι ένας τυχαίος μέσα σε πολλούς. Δεν είσαι απλώς ένας έρωτας που κράτησε του μήνες του καλοκαιριού. Δεν είσαι μια τρέλα της στιγμής. Δεν είσαι εκείνος που θα περάσω απλά τον χρόνο μου. Μπορεί να αργήσαμε, μα τώρα είμαστε εδώ. Μπορεί να χάσαμε, μα θα τα βρούμε όλα. Μπορεί να πονέσαμε ο ένας τον άλλον, μα ενωθήκαμε για να γιατρέψουμε τις πληγές μας.
Το ταξίδι μόλις ξεκίνησε και είναι μακρύ. Θα δώσουμε στην ψυχή μας την ευκαιρία να ανθίσει με την αγάπη μας. Θα δώσουμε την ευκαιρία που έψαχνε για να ολοκληρωθεί. Θέλουμε να το ζήσουμε, θα πάμε εκεί που δεν έχουμε πάει. Τώρα πια μπορούμε. Κάψαμε κάθε μας φόβο χθες το βράδυ.
Τελικά η βόλτα μπορεί να μην ήταν συνηθισμένη. Μπορεί να ευχήθηκα να σε συναντήσω εκείνο το βράδυ.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Κωνσταντίνας και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
