Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Γράφει η Θεανώ Τάτση.
Ήταν Ιούνιος του 2013, είχα πιάσει πάτο και σε άλλη μια εξεταστική του Μαθηματικού τμήματος που φοιτούσα. Φορτωμένη τύψεις και κρίσεις εσωτερικής αναζήτησης μάζεψα τα μπαγκάζια μου, εγκατέλειψα την πόλη του Βαρδάρη και πήγα για δουλειά μέχρι το Σεπτέμβρη σε ένα άγνωστο μέρος μόνη μου για να νιώσω και κάπου χρήσιμη.
Ο προορισμός μου η Ελαφόνησος και ο τομέας εργασίας μου μπαρίστα στο κάμπινγκ γνωστής παραλίας- κοινώς μπουφετζού. Στο χάος και στη μανία που κατέκλυζαν τα 20 χρόνια μου δε χωρούσε φόβος, ανασφάλεια , ούτε άγχος για το τι θα αντιμετωπίσω. Αποκλειστικός μου στόχος, να κάνω μια υπέρβαση για να δοκιμάσω τα όρια μου. Το μέρος μαγευτικό, η δουλειά μου υποφερτή και μόνη μου παρέα οι συναδέλφισσες και οι αναγκαστικοί χαζοδιάλογοι με τους λουόμενους.
-Μια μπίρα μπουκάλι.
–Βεβαίως πάρτε και το ποτήρι σας.
–Και πληθυντικός και ποτήρι; Και νόμιζα ότι το πιο αστείο σε σένα είναι οι φακίδες σου.
Θα του έφερνα ευχαρίστως την μπίρα του στο κεφάλι αλλά είπαμε δοκιμάζω τα όριά μου.
«Κάτι άκουσα για λάιβ στην παραλία σήμερα ψήνεσαι;»διακόπτει τις σκέψεις μου η σερβιτόρα. Ας είναι λέω, σε αυτό το μέρος δεν έχεις και πολλές επιλογές ούτως ή άλλως.
Το βράδυ έφτασε, πίνω αχόρταγα ήδη την πέμπτη μπίρα και τα μάτια μου έχουν σκαλώσει άγρια στον τραγουδιστή που χτυπιέται ιδρωμένος πάνω σένα βάθρο που βαφτίστηκε σκηνή. Όσο χτυπάνε οι φλέβες του υπό τους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και των ντραμς, τόσο ανεβαίνουν οι παλμοί μου στους 100.
Οι παλάμες του να κρατιούνται γύρω απ’ το μικρόφωνο, τα μάτια του κλείνουν δυνατά και ερμητικά και η φωνή του να ακολουθεί το πάθος της ψυχής του παραδομένος στην πλάνη της μελωδίας. Τα χείλη μου ανοίγουν ,η ανάσα μου γίνεται κοφτή, γρήγορη, ένα μούδιασμα στα πόδια μου και το βλέμμα μου καθηλώνεται στην παρουσία του. Και αισθάνομαι λίγη και μικρή μπροστά στο μεγαλείο της. Αυτός είναι. Η αιτία της ταχυπαλμίας μου.
Απορώ πως αυτός ο ξενέρωτος τύπος που μου την είπε το πρωί κρύβει τόση ένταση και ενέργεια την ώρα που προσκυνά την τέχνη του, οι παλμοί μου γύρω στους 120. Το μικρόφωνο πετιέται από τα χέρια του και κατεβαίνει λαχανιασμένος ερχόμενος προς το μέρος μου, παλμοί υποθέτω 150. Αυθόρμητα πιάνω ένα κουτάκι απ το ψυγειάκι δίπλα μου και το ακουμπάω στο κούτελο του. Αυτός σηκώνει φρύδι και μου σπρώχνει ευγενικά το χέρι καθώς κατευθύνεται στη διπλανή παρέα. Ήθελα να κοπανήσω το κουτάκι στο δικό μου κεφάλι αυτή τη φορά. Αντί γι’ αυτό ήπια το περιεχόμενο του. Συν άλλα 5.
Το πρωί είμαι στο πόστο μου με χανγκόβερ και κάνω το ένα λάθος μετά το άλλο. Όπως είμαι σκυμμένη πάνω από μυρωδιές αλκοολούχων που μου προκαλούν ναυτία νιώθω μια κατευναστική παγωμένη μάζα στο μέτωπο μου. Κουτάκι μπύρας. Μου προ(σ)φέρει το όνομα του το οποίο είναι περίεργο σαν την ιδιοσυγκρασία του, από τη Ρόδο ερχόμενος και καταγόμενος. «Το νησί των ιπποτών» λέει η συνάδελφος. « Αυτός ο ιππότης είναι ροκ. Και δικός μου.»
Το απόγευμα αφού επιτέλους σχόλασα, έτρεξα στο μέρος που με προσκάλεσε, στην εκστατική παραλία με τους αμμόλοφους. Τα ραντάρ μου τον εντοπίζουν μέσα σε μια φουσκωτή βάρκα στη θάλασσα. Μια κίνηση αφαίρεσης ρούχων , ένα μακροβούτι και είμαι δίπλα του. Με τραβάει, ανεβαίνω στη βάρκα και μου ρίχνει θαλασσινό νερό στα μάτια.
-Αυτό ήταν το τελευταίο σου!
– Κι αυτό το πρώτο σου. Γραπώνει τους καρπούς μου, φέρνει τα χέρια μου πάνω απ το κεφάλι μου και μου δίνει ένα φιλί που είχε γεύση κατάκτησης. Το βράδυ μας βρίσκει στο ίδιο σημείο με άπλετες δόσεις αισθησιασμού και λυσσαλέους αγώνες κυριαρχίας. Το έριξε το κάστρο ο ιππότης.
Στο κάμπινγκ έγινε γνωστό, είμαι το κορίτσι του καλλιτέχνη. Αυτό μεταφράζεται σε νύχτες με φωτιά στην άμμο παρέα με νότες και ρυθμούς από γρατζουνιές κιθάρας και των σωμάτων μας. Μια δαγκωνιά στο σβέρκο του απομακρύνει κάθε επιτήδεια «θαυμάστρια» από κοντά του, αλλά εκείνον δεν τον ενοχλεί. Τίποτα δεν τον ενοχλεί. Ούτε το γεγονός ότι φεύγει για μεταπτυχιακό στην Οξφόρδη σε πέντε μέρες.
Ο ήλιος και η θάλασσα είναι οι μεγαλύτερες απάτες, έχουν τη δύναμη να κάνουν όλα τα παράλογα να μοιάζουν σε εμάς τους κοινούς θνητούς λογικά. Σαν έρμαιο της καλοκαιρινής φύσης λοιπόν του δινόμουν μέρα με τη μέρα και εντονότερα, αδύναμη να δεχτώ και ελέγξω μια ορμητικότητα που δε με χαρακτήριζε ποτέ μέχρι τότε. Από την άλλη, εκείνος ήταν λιγομίλητος, εσωστρεφής και επιβλητικός. Μόνο τα έντονα του μάτια μαρτυρούσαν την αμοιβαιότητα των συναισθημάτων. Και η φωνή του όταν τραγουδούσε αποκλειστικά για μένα.
Η τελευταία μας μέρα δε άργησε να έρθει, η αρνητικότητα και το γαμώτο μου βασανίζουν τον εγκέφαλο. Του δίνω σαν ενθύμιο ένα κρεμαστό χαϊμαλί που έφτιαξα με τη βοήθεια του παιδιού που πουλάει ανάλογα είδη στην παραλία. «Σου έφτιαξα κι εγώ κάτι» είπε ανέκφραστος και πιάνει στα χέρια την κιθάρα του καρφώνοντας το βλέμμα του στο δικό μου. “I’m your rock knight, I need your love this night….” με συνοδευτικό ήχο τους λυγμούς μου. Πολύ ρομαντζάδα για έναν ροκά και μια μελλοντική μαθηματικό , αλλά πώς να αντισταθείς στην ισχύ τέτοιων συναισθημάτων;
Το τραγούδι τελειώνει. «Αυτό για να μην ξεχάσεις πως ό,τι ονειρεύτηκα είναι πάνω σου» λέει και μου δίνει ένα απόκομμα. Γράμματα στα αγγλικά, μια διεύθυνση και το όνομά του.
-Καλά, έχεις από τώρα κανονισμένη συναυλία;
-Ναι. Τη δικιά μας.
Το παρόν κείμενο αποτελεί υποψηφιότητα για το διαγωνισμό διηγήματος με θέμα «Το πιο ερωτικό μου καλοκαίρι» που διοργανώνουν το pillowfights.gr και το travel agency 18-24.gr.
Ψήφισε με like+share την ερωτική ιστορία της Θεανούς και χάρισέ της ένα ταξίδι για δύο, σε Σκιάθο, Σκόπελο ή Πάρο!
