Οι άνθρωποι τείνουν από τη φύση τους να είναι ανταγωνιστικά όντα, αλλά η φιλία είναι μια περιοχή όπου ο ανταγωνισμός θα πρέπει να εκλείπει. Όταν όλες οι πτυχές της καθημερινότητας ξεχειλίζουν από ανταγωνιστικές συμπεριφορές, από το ποιος θα έχει την καλύτερη δουλειά, ποιος θα έχει τα περισσότερα λεφτά, τον πιο όμορφο γκόμενο και γκόμενα, το πόσα μπουκάλια θα ανοίξεις στο μπαράκι, δε θέλεις με τίποτα να βλέπεις μια ανταγωνιστική συμπεριφορά στο πρόσωπο του φίλου σου.
Να, όμως, που κάτι τέτοιο συμβαίνει. Και φυσικά είναι αντίρροπο, κι οι δύο μεριές θα έχουν δώσει ψήγματα για αυτή την εντύπωση. Κι εσύ ο ίδιος έχεις αφήσει περιθώρια τα οποία μπορούν εύκολα να παρεξηγηθούν από μεριάς του αλλά κι αυτός ο ίδιος σου δείχνει ότι θέλει πάντα να είναι καλύτερός σου, και πολλές φόρες μειώνοντάς σε. Πόσες φορές πέφτεις για ύπνο τα βράδια και σκέφτεσαι αν τελικά είσαι κακός άνθρωπος και δεν μπορείς να δημιουργήσεις μια αληθινή αλτρουιστική φιλία;
Ο ανταγωνισμός φυσικά είναι μεγαλύτερος στις φιλίες ίδιου φύλου, γιατί εκεί διακυβεύονται και περισσότερα, όπου προσπαθείς πολλές φόρες να κάνεις το φίλο σου να δει κάποια πράγματα που αγνοεί, ειδικά όταν είναι ερωτευμένος, ή έστω αφελής, με σκοπό να τον προστατεύσεις κι αυτός το εκλαμβάνει διαφορετικά, είτε ότι το ζηλεύεις, γιατί είναι σε μία θέση που θα ήθελες πολύ να ήσουν είτε ακόμα ότι βγάζεις πάνω του δικά σου κόμπλεξ και φοβίες. Όμως αυτή η περίπτωση συμβαίνει πολύ συχνά στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για κάτι για το οποίο διαβάζεις αλλά ποτέ δε συμβαίνει.
Δεν υπάρχουν άπειρες φορές που δεν είσαι σε θέση να δεις κάτι τη δεδομένη στιγμή; Είτε σκοπίμως εθελοτυφλείς, γιατί η αλήθεια πονάει κι εσύ θέλεις να ζήσεις λίγο ακόμα το όνειρό σου. Εκεί είναι ο φίλος σου και στις δυο περιπτώσεις για να σου πει όσα εσύ αφήνεις εκτός της ζυγαριάς. Είναι δυστυχώς συνήθεια να πιστεύουμε ότι αν δεν πούμε κάτι, αν δε το αποδεχτούμε, δε συμβαίνει. Αλλά όσο δύσκολο κι αν είναι, είναι προτιμότερο να μας πει κάποιος την αλήθεια, παρά να μας την αποκρύψει. Αυτό είναι φυσικά το βαρύτερο φορτίο που έχει η φιλία.
Κανείς φίλος σου δε θέλει να παινευτεί ή να βγει από πάνω, όσο κι αν παίζει να το πιστεύεις κατά βάθος κάτι τέτοιο όταν σου λέει «στα ‘λεγα εγώ». Όσο σκληρός, όσο απόλυτος κι αν είναι, ποτέ μα ποτέ –και το τονίζω αυτό– δεν έχει στο μυαλό του να στο παίξει έξυπνος και να σου πουλήσει πνεύμα. Αν στα πει χύμα κι ευθέως, όσο δεν πάει, δεν είναι γιατί θέλει να σου κόψει τα φτερά αλλά γιατί πιθανότατα εσύ ο ίδιος είσαι ο δικός του φίλος που δεν παίρνει από λόγια.
Πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να μην τολμάς να πεις στο φίλο σου ούτε μια κουβέντα γιατί γνωρίζεις ότι από αυτό το σημείο και μετά τίποτα δε θα είναι το ίδιο, ότι αυτό που θα του πεις, στα μάτια του δε θα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα αλλά αντιθέτως όλες σου τις «κακίες», και θα του καρφωθεί για πάντα. Και θα παίζει στο μυαλό του κάθε φορά που διαφωνείτε για κάτι, μέχρι και το πιο ανούσιο ώσπου θα στην ξεστομίσει τελικά, ακόμη και μια 10ετία αργότερα, σε άκυρη στιγμή, συνοδεύοντας το και μ’ ένα «από τότε ζήλευες, είχε δίκιο η διαίσθησή μου».
Πολλά θέματα προκαλούν τριβή ανάμεσα σε φιλικές σχέσεις, αλλά αν το να έχουμε μια τέλεια σχέση με τους φίλους μας, σημαίνει να τους λέμε μόνο όσα τους αρέσουν και θέλουν να ακούσουν, νομίζω η σχέση αυτή δεν έχει καμία απολύτως αξία. Προτιμώ να φαίνομαι κακιά στα μάτια σου, με σκοπό να στα ανοίξω, παρά να σε «χαϊδεύω» και να κάνω ότι δε βλέπω κάτι ενώ το βλέπω, για να αποφύγω να πληγωθείς. Δεν είμαι τέτοιου είδους φίλη, κι αν κάποιος άλλος το κάνει, τότε δεν είναι φίλος σου.
Όταν βιώνεις αυτές τις συμπεριφορές, συνήθως καταλήγεις να σκέφτεσαι αν είναι δικό σου λάθος ή έστω λανθασμένος χειρισμός, που ο φίλος σου δεν το είδε το θέμα όπως εσύ. Όμως στην τελική, αν σου δινόταν η δυνατότητα να γυρίσεις πίσω το χρόνο στην αρχή της συζήτησης, είσαι σίγουρος, σιγουρότατος (όχι απλά σχεδόν σίγουρος) ότι θα του έλεγες ακριβώς τα ίδια πράγματα, για το δικό του καλό. Και αυτό να εξακολουθείς να κάνεις!
Κι ελπίζεις ότι θα πράξει λαμβάνοντας έστω και λίγο υπόψη όσα του είπες, και ότι δεν του μπήκαν απ’ το ένα αυτί και του βγήκαν απ’ τ’ άλλο. Ακόμη κι αυτό να μη συμβεί, να είσαι σίγουρος ότι κάποτε θα το δει από μόνος του. Αν φυσικά σε θεωρεί ακόμα φίλο του, εξακολουθεί να σου μιλάει, και δε σε έχει κάνει πέρα γιατί τον «ζηλεύεις» και για την «αρνητικότητα» που του επιφέρεις!
Επιμέλεια Κειμένου Σοφίας Γαρμπή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Σοφία Γαρμπή
