Με ενημερώνουν από το κοντρολ πως κάποιοι κακοί άνθρωποι στον πλανήτη Γη πιστεύουν πως η ζήλια είναι ανάλογη του γουσταρίσματος.
Τουτέστιν, όση περισσότερη ζήλια, τόσο ανεβαίνουν και τα επίπεδα καψούρας.
Bullshit.
Δηλαδή μου λέτε πως αν κάποιος σε ζηλεύει άρρωστα, σημαίνει ότι σε γουστάρει άλλο τόσο;
Όχι —και επαναλάβετε μετά από εμένα— σημαίνει απλά ότι είναι άρρωστος.
Υπάρχουμε και ‘μεις σε αυτόν τον μάταιο τούτο κόσμο, που είμεθα άκαρδοι και αναίσθητοι (έτσι μας φωνάζουν, βασικά) επειδή δε ζηλεύουμε. Αλλά αυτό τι σημαίνει, ότι δε γουστάρουμε κιόλας;
Εγώ δε ζηλεύω. Λυπάμαι, αλλά δε ζηλεύω και αυτό είναι ένα γεγονός που κάθε άνθρωπος που περνάει από τη ζωή μου πρέπει να δεχτεί, είτε φίλος, είτε γκόμενος.
Σκοτώστε με που δεν είμαι ψυχωτικιά γκόμενα και δεν τσεκάρω ακόμα και τα λαικ στη φώτο προφίλ του, έτσι, για την πλήρη αναφορά!
Να ‘ξηγηθώ.
Τη ζήλια ο κόσμος τη χωρίζει σε δύο κατηγορίες. Την καλή και την κακή.
Η καλή είναι η κιουτ ζήλια, που τη θες γιατί μέσω αυτής, ο άλλος σου δείχνει το ενδιαφέρον του, ότι σε θέλει μόνο δικό του, ότι τον τσούζει η ιδέα του να σε γουστάρει κάποιος άλλος και ότι θα ήθελε πολύ να του σπάσει το κεφάλι, επειδή σου ‘ριξε ένα βλέφαρο.
Η κακή είναι η υπερ-ζήλια, που σταματάει να είναι κιουτ και προκαλεί καυγάδες και φασαρίες, επειδή συνήθως συμβαίνει χωρίς λόγο και αιτία.
Αλλά η ζήλια, φίλοι μου, είναι στο μυαλό μας.
Αν δεν έχεις περιστατικό ατόφιο στα χεράκια σου, που να δικαιολογεί το να θες να σπάσεις στο ξύλο την καριόλα και να του κάψεις αυτουνού του πούστη το αμάξι, τότε βούλωσ’ το γιατί είναι μόνο στο κεφάλι σου και ήρθε η ώρα να το ξεπεράσεις.
Προσωπικά, αδιαφορώ. Δε θα κάτσω να σκάσω για το αν θα με κερατώσει ο δικός μου, ποια του κάνει λαικ, με ποια θα βγει για καφέ και ποια του κολλάει, μέχρι να μου δώσει ο ίδιος δικαίωμα να ζηλέψω και αργότερα, να επεκταθώ σε κάποια σκηνή κραξίματος.
Κατά τ’ άλλα, δε με απασχολεί και κρεμάστε με στην πλατεία.
Όχι ότι δε θα πληγωθώ αν γίνει, αλλά μέχρι τότε, δεν ψήνομαι να περάσω ένα διάστημα της ζωής μου να αναρωτιέμαι αν, που, με ποιαν και πότε, ούτε θα τσεκάρω για πάντα αν έβγαλε κέρατα το κεφάλι μου απόψες ή αν τη γλυτώσαμε για σήμερα.
Και στο φινάλε, και να ζηλέψω, πώς αυτό θα αποτρέψει το να γίνω κερατού;
Δε θα τρελαθώ εγώ για κανέναν, να κάθομαι να καίω μυαλά και σπίτια επειδή η φαντασία μου βαράει τσίτες.
Αν θέλει να σε κερατώσει, θα το κάνει.
Αν θέλει να τσατάρει, θα το κάνει.
Αν θέλει να φλερτάρει, επίσης.
Η ζήλια σου πιο πολύ μπορεί να ωθήσει τον άλλον προς τα παραπάνω, παρά να τον κρατήσει πίσω, τι δεν καταλαβαίνεις;
Αν θέλει να στην κάνει, θα στην κάνει και μπορεί να μην το μάθεις και ποτέ.
Να ζηλέψεις και να κάνεις φασαρίες εκεί που σε παίρνει. Εκεί που έχεις λόγο να το κάνεις.
Ο άνθρωπός σου, επειδή έτυχε να είναι ερωτευμένος μαζί σου και εσύ μαζί του, δε σημαίνει πως θα πιει το κώνειο για πάρτη σου και θα πεθάνει δραματικά για την αγάπη σας.
Καλός και ο ρομαντισμός, αλλά ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, γιατί όταν εσύ θες να φλερτάρεις, ξαφνικά η ζήλια γίνεται ακραία και το πέφτινγκ αθώο και άδωλο.
Δε ζηλεύω και αυτό με κάνει ξενερωτευμένη, άκαρδη και άλλα σκατά.
Το ότι κόβω κεφάλια, όμως, όταν είμαι με έναν άνθρωπο, δε με νοιάζει κανείς άλλος και δε μαλακίζομαι δεξιά και αριστερά, δεν είναι αρκετή απόδειξη καψούρας, αλλά βέβαια, η ζήλια είναι η εγγύηση του έρωτα!
Γκόμενος μου έχει κάνει σκηνή, επειδή δεν του έκανα σκηνή όταν μια γκόμενα πήγε και τον φίλησε.
Στο μάγουλο.
Δηλαδή, τα παιδιά, μακάρι να πήραν προφυλάξεις!
Εγώ αν είμαι έξω με τον φίλο μου και έρθει γκόμενα και του την πέσει, το πιο φυσικό που θα μου βγει για ατάκα εκείνη την ώρα, θα είναι να πω «Αχ, το μωρό μου, έχει κατακτήσεις» — και θα το εννοώ.
Αν ανταποκριθεί, όμως, στο πέφτινγκ και δη μπροστά μου, τότε έχουμε πρόβλημα και τότε είναι που θα με δει απ’ την ανάποδη.
Τα υπόλοιπα δε με απασχολούν και αδιαφορώ πλήρως.
Δεν προσπαθώ σε τόσες λέξεις να το παίξω ανοιχτόμυαλη, χαλαρή και γαμάτη. Απλά είμαι αποφασισμένη για το πώς θα περνάω τον χρόνο μου, αν θα αποτρελαθώ κι αν αξίζει να παθαίνω απανωτούς νευρικούς κλονισμούς.
Και καλύτερα το Τρίο Στούντζες από πάνω για χαρακτηρισμός, παρά να με πουν ζηλιάρα και ψυχωτικιά.
Το deal είναι ένα: αν είναι να το κάνει, θα το κάνει κι ας χτυπάς εσύ τον κώλο σου κάτω.
Συντάκτης: Δάφνη Παπαϊωάννου
