Εντάξει, συμφωνούμε όλοι ότι ο άνθρωπος εξελίσσεται, το πέσιμο εξελίσσεται και η έννοια του ραντεβού εξελίσσεται.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο προσωρινό σημείο εξέλιξης που βιώνει η ανθρωπότητα, στην εποχή που το online-dating γαμεί και δέρνει.
Ναι, e-dating είναι και μια διαδικασία διαδικτυακών ραντεβού, με σκοπό τη γνωριμία δύο υποκειμένων, που δεν είναι ανάγκη να καταλήξει σε κάτι με σάρκα και οστά, γεγονός που παραβλέπω και αντιπαρέρχομαι, γιατί το βρίσκω ηλίθιο θέμα προς συζήτηση –μη λέμε και τα ευκόλως εννοούμενα, νοήμονες άνθρωποι.
Συνεχίζω, λοιπόν.
Στο δικό μου κεφάλι, ο όρος του online-dating είναι χωρισμένος γεωγραφικά.
Από τη μια μεριά του χάρτη, έχουμε τη μορφή που κυριαρχεί στα διαδίκτυα των Αμερικών και Αγγλιών and so on, και από την άλλη έχουμε το online-dating αλά ελληνικά.
Μετά από έρευνα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το online-dating στα έξω, έχει ένα ίχνος λογικής μέσα του.
Λέει ο Αμερικάνος, για παράδειγμα, «Dude, ξέρεις τι πληθυσμό έχουμε εδώ πάνω; Μέχρι να βρω το άλλο μου μισό, τον ήπιαμε.» Άρα, τι κάνει; Φτιάχνει ένα ωραιότατο προφίλ με τα ενδιαφέροντα και τα χαρακτηριστικά του και αφήνει την προξενήτρα κυρά του ίντερνετ να κάνει τη δουλειά της.
Με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό, θα υπολογίσει αλγόριθμα και θα καταλήξει στα πιθανά άλλα μισά που κυκλοφορούν εκεί έξω και θα ταίριαζαν γάντι στον εκάστοτε τύπο που ψάχνει τον χαμένο, στην υπόλοιπη υδρόγειο, έρωτά του.
Και μετά, ‘ζήσαν αυτοί καλά, άντε και σε ‘μας τις ‘λεύτερες!
Στην Ελλάδα, όμως, το πράγμα δεν πάει ακριβώς έτσι.
Εδώ, το online-dating είναι πιο πολύ online-sexting και μετά βρισκόμαστε και ρίχνουμε και ένα στα γρήγορα στην τουαλέτα του μαγαζιού. Όχι ότι έξω δεν είναι το ίδιο (φτου κακά), αλλά χρησιμοποιείται από πολλούς όντως για την εύρεση ατόμων προς ζευγάρωμα.
Της μοδός, βέβαια, έχουν γίνει κι εδώ μεγάλα site για gay χρήστες, στα οποία βάσει άρθρων και πολλών ρεπορτάζ, η χρήση τους δεν έχει ως απώτερο σκοπό να προξενέψει έτερα ήμισυ, αλλά να γκομενίσει και να σεξουλιάσει, είτε online, είτε live.
Στα περισσότερα site γνωριμιών, φυσικά, θα βρεις άπειρους μπήχτηδες που θα στην πέσουν με τον χειρότερο τρόπο και πολλές απεγνωσμένες που νομίζουν ότι ο έρωτας κινείται στον αέρα ιστότοπων.
Εμ, τι; Περίμενες να ψάξεις στα online για να βρεις τον πρίγκιπα, ή αυτός μοιράζει inbox για να βρει σε ποια ανήκει το γοβάκι;
Ήμαρτον.
Και για να μη μυρίσω διαμαρτυρίες τύπου «Υπάρχει online έρωτας», «Δεν έχει σημασία η απόσταση» και άλλες τέτοιες μπούρδες, θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί οι περισσότεροι χρήστες του internet-dating πλανώνται πλάνην οικτρά.
Α. Fake profiles? Daa! Έχουμε γεμίσει!
Τα πρακτικά γράφουν πως τα online dating σπανίως πάνε καλά, διότι, είτε εδώ, είτε έξω, φτιάχνοντας το προφίλ σου, ξέρεις πολύ καλά πως θα το πεθάνεις στο ψέμα για να κάνεις μια καλή εντύπωση.
Δεν είναι κακό, όλη η ανθρωπότητα το κάνει, ακόμα και όταν γνωρίζει κάποιο άλλο μέλος της. Πάντα προτιμάς να εξωτερικεύσεις τα καλά χαρακτηριστικά που πιστεύεις πως έχεις –αν όχι να ρίξεις και λίγη γέμιση ψέματος σε αυτά.
Άρα και η προξενήτρα η καημένη, δε θα έχει και άλλη επιλογή από το να σε δώσει σε κάποιον που, δυστυχώς, θα ταιριάζει με τον εαυτό που θα ήθελες να έχεις.
Άρα, επικό το fail.
Θα έλεγα, βέβαια, ότι επιπλέον δεν ξέρει κανείς ποιος κρύβεται πίσω από ένα fake προφίλ, αλλά δε θέλω να γίνω γραφικιά.
Β. Οι έφηβοι και λοιποί τρώγονται όλη την ώρα εκεί μέσα, οπότε ούτε αυτό θα το πω για να μη γίνω πάλι γραφικιά, τα ‘παμε και παλιότερα για το sexting.
Γ. Έχω ακούσει ζευγάρια και ζευγάρια που γνωρίστηκαν μέσω τέτοιου τύπου dating και αφού τα βρήκαν, ράφτηκαν, περάσαν βέρες και τα συναφή, τα ‘σπάσαν κιόλας, επειδή ο ένας από τους δύο (στην καλύτερη) συνέχιζε να τσατάρει.
Περιπτώσεις δε που άντρες βρέθηκαν να απαυτώνονται σε τσατ και σε σεξομηνύματα και γυναίκες που συνέχισαν να ψάχνουν την ιντερνετιακή επιβεβαίωση, που είναι πολύ πιο ικανοποιητική από την πραγματική, είναι άπειρες.
Οπότε, κομμένες οι μαλακίες σε ‘μένα περί online έρωτα και ποτέ δεν ξέρεις και υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Γιατί δεν είπε κανείς ότι εξαιρέσεις δεν υπάρχουν.
Αλλά εσύ φίλε πας με τον κανόνα.
*wink wink*