Όσο κι αν μεγαλώνουμε, μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Μπορεί να εμφανίζονται οι πρώτες ρυτίδες στο πρόσωπό μας, η πρώτη άσπρη τρίχα, εκείνη η έρημη κούραση που γίνεται πιο έντονη από ποτέ μαζί με τις αντοχές μας που κι εκείνες σιγά-σιγά εξαντλούνται πολύ πιο εύκολα απ’ όταν ήμασταν παιδιά. Το μυστικό, όμως, είναι μόνο ένα. Να μεγαλώνουμε χωρίς να κολλάμε στα χρόνια που πέρασαν, αλλά σε όλες εκείνες τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε με τους καλύτερούς μας φίλους.
Σε όλες εκείνες τις στιγμές που δεν μπορούμε απλά να αφήσουμε πίσω μας, αλλά εξακολουθούμε να χαιρόμαστε μέσα στην καθημερινότητά μας, αφήνοντάς τις να βγάζουν προς τα έξω, έστω και για λίγο, το παιδί που ο καθένας από εμάς θα έχει για πάντα μέσα του.
Στιγμές σαν κι αυτές είναι ανεκτίμητες. Αντί να χαζεύουμε παλιές φωτογραφίες με νοσταλγία ή να αναπολούμε παλιές αναμνήσεις, γιατί να μη ζήσουμε την κάθε στιγμή σαν να μην πέρασε λεπτό; Γιατί, εξάλλου, να μη συνεχίσουμε να παίζουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια με τους καλύτερούς μας φίλους, σαν να ‘μαστε ακόμα δωδεκάχρονα παιδιά, έτοιμα να χαθούν στη φαντασία τους με έναν τόσο ξεχωριστό τρόπο διασκέδασης, που ίσως μερικοί ποτέ να μην καταλάβουν όσο εμείς.
Όσο κι αν είμαστε, σε στιγμές σαν κι αυτές, μετατρεπόμαστε ξανά σε παιδιά που έχουν γίνει ένα με τον καναπέ, με τα μάτια καρφωμένα στο αγαπημένο ηλεκτρονικό τους παιχνίδι. Γελώντας, κάνοντας χαβαλέ και πειράζοντας τους φίλους μας, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούμε να τους σαμποτάρουμε, είτε με ένα σκούντημα είτε αποσπώντας τους την προσοχή με κάθε δυνατό τρόπο. Αφήνουμε το παιδί που είναι πάντα κρυμμένο μέσα μας να ξαναεμφανιστεί. Είμαστε τόσο προσηλωμένοι, που η μόνη φράση που ακούγεται είναι το κλασσικό: «Θα χάσεις!».
Καθημερινά, έχουμε να αντιμετωπίσουμε διάφορες δυσκολίες, αφού κι αυτές είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Δε σημαίνει, όμως, πως επειδή μεγαλώσαμε, δεν είμαστε ακόμα ώρες-ώρες παιδιά που έχουν ανάγκη το παιχνίδι. Έστω και για λίγο, έχουμε την ευκαιρία να τα ξεχάσουμε όλα και να αποβάλουμε την πίεση και το άγχος που μας καταβάλει, δημιουργώντας ταυτόχρονα ακόμα περισσότερες όμορφες αναμνήσεις.
Ξεπλένουμε από πάνω μας την κούραση της καθημερινότητάς μας, αλλά και της ρουτίνας μας, με το να διατηρούμε την παιδικότητα ζωντανή μέσα μας. Εκείνες τις στιγμές γελάμε τόσο αληθινά, που φαίνεται στα μάτια μας. Εξάλλου, η ζωή μας είναι πολύ πιο όμορφη με ένα χαμόγελο και με μία δόση αισιοδοξίας.
Αυτή η τρέλα κι η ξεγνοιασιά, μας ανανεώνουν σαν μια πηγή νεότητας και ζωντάνιας, που ούτε ο χρόνος ούτε κανείς δεν μπορεί να στερήσει από μας. Αυτό δε μας κάνει ανώριμους. Αντιθέτως, μας κάνει ανθρώπους που ενώ έχουν ωριμάσει, εξακολουθούν να έχουν τη δύναμη να επικεντρώνονται στα όμορφα της ζωής, έστω κι αν αυτά είναι οι πιο απλές στιγμές.
Έτσι, λοιπόν, ενώ εξωτερικά μεγαλώνουμε, εσωτερικά παραμένουμε παιδιά που ανυπομονούν να παίξουν, να ξεχαστούν και να γελάσουν με την ψυχή τους. Αυτή η παιδικότητα είναι που μας βοηθά να έχουμε και μία πιο ανάλαφρη διάθεση, ούτως ώστε να μπορούμε να παραμένουμε αισιόδοξοι και θετικοί μπροστά σε όλα τα εμπόδια που μας βάζει η ζωή.
Συντάκτης: Ευαγγελία Νικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
