Η διεκδίκηση μετά το χωρισμό δεν αργεί να γίνει εκδίκηση

Ολόκληρη η ζωή μας, απ’ τη μέρα που γεννιόμαστε, είναι ένα ρίσκο. Παίρνουμε αποφάσεις χωρίς να γνωρίζουμε το σίγουρο αποτέλεσμα, τολμάμε να κάνουμε πράγματα που ίσως κάποτε να νομίζαμε πως δε θα επιχειρούσαμε ποτέ και μπλεκόμαστε σε διάφορων ειδών καταστάσεις με άγνωστο προορισμό. Κάπως έτσι είναι και το ξεκίνημα μιας νέας σχέσης. Η κατάληξή της είναι άγνωστη και πολλές φορές απρόσμενα δυσάρεστη ή ανακουφιστική όταν οδηγηθεί κάποτε σ’ ένα χωρισμό.

Μετά από κάθε ερωτικό τέλος υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές εκδοχές. Μία από αυτές είναι κι η πιθανή διεκδίκηση, είτε την περιμένεις είτε όχι ανάλογα και με τον τρόπο που έληξε η σχέση σου. Ξαφνικά έρχονται τα πάνω κάτω. Ενώ εσύ είχες επιτέλους αρχίσει να βρίσκεις την ηρεμία σου, ο άλλος ξαφνικά αποφασίζει πως δε θέλει να δεχτεί την υποτιθέμενη ήττα του. Κάπως έτσι, ξαναμπαίνει με το έτσι θέλω πίσω στη ζωή σου, βάζοντας πάνω απ’ όλα τον πληγωμένο του εγωισμό, έτοιμος να σε διεκδικήσει όσο πιο έντονα γίνεται, χωρίς να νοιάζεται για το πόσο κάτι τέτοιο σε αναστατώνει.

Εσύ, όμως, δεν πρέπει να γελιέσαι. Πρέπει πάντα να θυμάσαι πως η τόσο ξαφνική διεκδίκηση μετά το χωρισμό σύντομα θα καταλήξει σε θυμό κι εκδίκηση, ακόμα κι αν το κίνητρο αυτό δεν ήταν απόλυτα ξεκάθαρο στο νου του εξαρχής. Δεν είναι πάθος, δεν είναι κανένα είδος τρελής αγάπης, σαν αυτές τις κινηματογραφικές ή τις μελοδραματικές που φιγουράρουν στις σαπουνόπερες και το πιθανότερο δεν είναι καν μετάνοια. Είναι ανάγκη για επιβεβαίωση.

Είναι ένας θιγμένος εγωισμός που δε θέλει να αποδεχτεί τα γεγονότα κι όσο κι αν μεταμφιέζεται σε ενδιαφέρον, στο τέλος δεν μπορεί να αποδειχτεί τίποτα λιγότερο από καταστροφικός. Πόσο μάλλον, αν ο λόγος που αναζωπυρώθηκαν τα αισθήματά του είναι η είσοδο ενός νέου ανθρώπου στη ζωή σου. Γιατί έτσι λειτουργούν συνήθως οι πρώην. Ήρεμοι κι αποστασιοποιημένοι, αδιάφοροι και συνειδητοποιημένοι, μέχρι να σε δουν με κάποιον άλλον, μέχρι να νιώσουν πως αντικαταστάθηκαν.

Όπως και να ‘χει, ακόμα κι αν το κάνουν ασυναίσθητα, συνήθως δε δίνουν χρόνο στον εαυτό τους να απομακρυνθεί απ’ τη συνήθεια και το φυσιολογικό αίσθημα πως κάτι (και κάποιος) λείπει μετά το χωρισμό, κι έτσι το βαφτίζουν καψούρα. Αντί να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν το τέλος, βρίσκουν παρηγοριά σε σενάρια επανασύνδεσης και διεκδικήσεις.

Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του και ψάχνει αποκούμπι για να μην αντιμετωπίσει τη μοναξιά ή το φινάλε με ωριμότητα, δύσκολα θα μπορέσει να βοηθήσει εσένα, ώστε να σου κάνει καλό η επιστροφή του. Εξάλλου, υπήρχαν λόγοι που φτάσατε στο χωρισμό κι όσα κι αν υπόσχεται τώρα, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.

Όσο κι αν σε κολακεύει η προσπάθειά του να σε γυρίσει, πρέπει να σκεφτείς με καθαρό μυαλό όλα τα πιθανά σενάρια μιας επανασύνδεσης, που το πιθανότερο να οδηγήσει σε έναν ακόμη χωρισμό, που θα πονέσει διπλά. Μη λειτουργήσεις κι εσύ με όπλο τον εγωισμό σου.

Όταν, λοιπόν, η απάντησή σου για μια πιθανή δεύτερη ευκαιρία είναι αρνητική, θα δεις ένα αλλαγμένο πρόσωπο, που πιθανό να βγάλει κακία και θυμό. Θα ‘ναι το σημείο που θα αρχίσει να συνειδητοποιεί το τέλος (και την απόρριψη) κι ίσως τότε θυμηθεί την εκδίκηση, που είχε θάψει προσπαθώντας να σε γυρίσει. Μπορεί να σε απειλεί συναισθηματικά, να επιχειρεί με κάθε τρόπο να σε πληγώσει, να μιλάει άσχημα σε τρίτους για σένα και να σε κατηγορεί για όλα. Και τότε θα ‘ναι που θα επιβεβαιώσεις πόσο σωστά έπραξες όταν χώρισες και δεν έδωσες παράταση σε κάτι από καιρό τελειωμένο.

Η καρδιά σου δεν ανήκει σε κανέναν, παρά μόνο σε ‘σένα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένας λόγος να αφήσεις τον κάθε πρώην, ούτε κανέναν να σε καταπιέσει, αναγκάζοντάς σε να περάσεις (ξανά) κάτι τόσο ψυχοφθόρο, απ’ τη στιγμή που σου τελείωσε.

Τη στιγμή που εσύ ο ίδιος τολμήσεις να ξεκαθαρίσεις τι νιώθεις και να λειτουργήσεις με κίνητρο το καλό σου, όλα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα. Μπορεί το συναίσθημα είναι το παν, αλλά το να χρησιμοποιούμε ταυτόχρονα κάπου-κάπου και τη λογική μόνο καλό θα μας κάνει.