Κολλημένοι στα insta stories γιατί ξέρουμε ποιος τα βλέπει

Απ’ την πρώτη στιγμή που τα insta stories μπήκαν στη ζωή μας (κάνοντας δικαιολογημένα πάταγο), το Instagram δεν ήταν ποτέ ξανά το ίδιο. Έγινε πολύ καλύτερο, πολύ πιο ενδιαφέρον, κάτι που αποδεικνύει η μαζική χρήση του κι η σαρωτική του επιτυχία.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την απήχηση των stories. Εύκολα να το αντιληφθεί κανείς μόνο και μόνο λαμβάνοντας υπόψη του ένα πολύ απλό πράγμα: Οι περισσότεροι χρήστες ανεβάζουν τα τριπλάσια και βάλε stories και τα ανανεώνουν μακράν συχνότερα απ’ ό,τι τα κανονικά, παραδοσιακά, ποστ τους. Πολύ περισσότερα κι απ’ το σύνολο των κινήσεων που κάνουν σε όλους τους λογαριασμούς τους στα social media.

Η φήμη τους κι η αδυναμία των χρηστών τους ίσως έχει να κάνει και με το ότι το κάθε story διαρκεί μόνο για 24 ώρες, σε αντίθεση με τις φωτογραφίες, που παραμένουν εκεί μέχρι εσύ ο ίδιος να αποφασίσεις κάποτε να τις διαγράψεις. Έτσι δίνουν πάσα στον αυθορμητισμό της στιγμής, χωρίς να σε καταπιέζουν. Εκτός φυσικά κι αν εσύ θελήσεις να τα κρατήσεις για πολύ περισσότερο κι έτσι έχεις πάλι τη δυνατότητα να το κάνεις, προσθέτοντάς τα ως highlights.

Στην πραγματικότητα, όμως, το μυστικό της αποδοχής και της επιτυχίας τους έχει σίγουρα να κάνει με το ότι τα stories σου δίνουν τη δυνατότητα να ξέρεις ποιος τα είδε. Κάπου εκεί το διαβολικό μυαλουδάκι των περισσοτέρων από εμάς άρχισε να γίνεται πιο δημιουργικό και παραγωγικό για να περάσει τα μηνύματα που θέλει.

Αρχικά, ας παραδεχτούμε ότι ποστάρουμε για ένα-δύο συγκεκριμένα άτομα, χωρίς φυσικά να μας χαλάει το ότι τα βλέπουν κι άλλοι. Εξάλλου και μέσα σ’ όλους αυτούς τους θεωρητικά άσχετους κάποιος θα βρεθεί που είτε θα μας ξαφνιάσει είτε θα μας χαροποιήσει βλέποντας το story μας κι απαντώντας σ’ αυτό. Ίσως να ‘ναι κι ένα άτομο που αρχικά δεν είχαμε καν στο μυαλό μας. Ίσως να μας είχε απλά διαφύγει. Το Instagram όμως ξέρει πώς να επανορθώνει!

Επικεντρωνόμαστε, όμως, στον αρχικό μας στόχο, στον πραγματικό παραλήπτη όσων κοινοποιούμε στα stories μας. Είτε αυτός είναι ένας πρώην που μας καίει ακόμα, είτε είναι κάποιος νυν (ή παραλίγο νυν), είτε ακόμα (πιο σπάνια) ένας φίλος που έχουμε παρεξηγηθεί, σίγουρα κάποιος που μας νοιάζει. Είναι ευχαρίστηση να ξέρουμε πως βλέπουν την κίνησή μας και δεν τους περνάμε αδιάφοροι, είναι μεγαλύτερη όμως ηθική ικανοποίηση κι ανταμοιβή όταν τα βλέπουν πρώτοι. Αυτό στο μυαλό μας μεταφράζεται ως ανυπομονησία κι ενδιαφέρον από εκείνους να δουν τι κάνουμε, πού είμαστε και με ποιους, σαν να περίμεναν νέα μας.

Υποσυνείδητα, βέβαια, αναγνωρίζουμε πως μπορεί να ήταν τυχαίο, απλώς δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, ερμηνεύουμε τις καταστάσεις όπως θα θέλαμε να είναι. Αφήνουμε το μυαλό μας να κάνει σενάρια, ούτως ώστε να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας κι ας είναι και μ’ ένα ψεματάκι.

Σημασία έχει πως είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, το Instagram μας δίνει τη δυνατότητα να πετύχουμε αυτό που όλα τ’ άλλα social media σε συνδυασμό δεν μπόρεσαν κι ας προσπαθούσαν χρόνια, να ικανοποιήσει την περιέργειά μας και να μας δώσει την επιβεβαίωση που ψάχνουμε. Απ’ όποια οπτική γωνία κι αν το δούμε, πρόσθεσε μια νέα νότα στο πεντάγραμμο της ζωής μας. Αναζωογονητική, άμεση, φρέσκια, χρωματιστή κι απαράλλακτη.