Με φίλους και το γυμναστήριο παλεύεται

Κάπου εδώ, φτάνουμε και πάλι στην εποχή που όλοι ξαφνικά προσπαθούν να αποκτήσουν το σώμα των ονείρων τους. Όσο πιο κοντά μας το καλοκαίρι, τόσο πιο δυνατή γίνεται κι η επιθυμία, το πείσμα, αλλά ταυτόχρονα κι ο πανικός.

Πανικός όχι μόνο σχετικά με το πόσο διαθέσιμο χρόνο έχεις κι αν θα φτάσει, αλλά και με το περιβόητο θέμα της διατροφής και το πώς θα «επιβιώσεις». Κάθεσαι, σκέφτεσαι κι ελπίζεις πως μαζί με την αγορά ενός καινούργιου μαγιό, αντηλιακού κι ενός ζευγαριού γυαλιών, θα έχεις μία ολοκληρωμένη ανανέωση συνοδευόμενη απ’ το κορμί που προσπαθείς να χτίσεις, έστω κι αν όπως πάντα περίμενες να το κάνεις την τελευταία στιγμή.

Είναι γεγονός πως ακόμα κι αν έχεις πείσμα, οι πρώτες μέρες είναι οι πιο δύσκολες. Πας με ενθουσιασμό, έτοιμος να δοκιμάσεις όλα τα μηχανήματα και κάθε είδους άσκηση που μπορείς να καταφέρεις, αφήνοντας την περηφάνια για τον εαυτό σου να σε κυριεύσει. Μπορεί να επιλέγεις να μην το δείξεις, χωρίς να θες σκόπιμα να γίνεις «ψώνιο», αλλά κατά βάθος, νιώθεις υπέροχα ανακαλύπτοντας πως έχεις πολύ περισσότερες αντοχές απ’ όσες υπολόγιζες.

Μετά, όμως, έρχεται το δύσκολο κομμάτι. Με το που τελειώνεις, το μόνο που θες να κάνεις μετά από ένα χαλαρωτικό μπάνιο, είναι να ξαπλώσεις και να φας ό,τι βρεις μπροστά σου, με μόνη συντροφιά τις αγαπημένες σου σειρές. Δεν είναι περίεργο, εξάλλου, το να μην ονειρεύεσαι πράσινες σαλάτες και βραστά κολοκυθάκια. Έλα, όμως, που πρέπει να κάνουμε και μερικές θυσίες.

Στη συνέχεια, ακολουθεί το πιάσιμο. Πόδια και χέρια τρέμουν σαν ζελέ. Και το χειρότερο; Δυσκολεύεσαι να κουνηθείς χωρίς να βογκάς συνεχώς απ’ τον πόνο, λες κι έχεις γεράσει απότομα! Με κάποιο όμως μαγικό τρόπο, το πείσμα συνεχίζει να αυξάνεται. Όχι μόνο όταν αρχίζεις να βλέπεις έστω κι ελάχιστο απ’ το αποτέλεσμα που τόσο ήθελες, αλλά κι όταν συνειδητοποιείς το πόσο καλά σε κάνει να νιώθεις. Νιώθεις απίστευτα αναζωογονημένος, υγιής κι αρχίζεις να το απολαμβάνεις.

Θυμάσαι το πώς άρχισες και το ότι διαμαρτυρόσουν συνεχώς με τον πιο ενοχλητικό τρόπο και παραξενεύεσαι με τον ίδιο σου τον εαυτό, μένοντας έκπληκτος που τελικά κατέληξες να νιώθεις όμορφα και να θες να συνεχίσεις. Η αξία του γίνεται ακόμα πιο ανεκτίμητη όταν πας με παρέα. Μαζί σου, παροτρύνεις, ή «παρασύρεις» κι άλλους. Παλεύετε ομαδικώς για το σώμα των ονείρων σας. Όσο όμως κι αν κουράζεστε, το γέλιο δε λείπει ούτε λεπτό.

Πειράζετε ο ένας τον άλλον, βγάζετε καμιά αναμνηστική φωτογραφία, φυσικά τις πιο τραγικές τις κρατάτε για εκβιασμό και δημιουργείτε νέες αναμνήσεις. Σίγουρα, μερικές φορές καταλήγεις να σπας λίγη περισσότερη πλάκα απ’ όση θα ‘πρεπε και να κουβεντιάζεις λίγο περισσότερο απ’ όσο υπολόγιζες. Έτσι, η ώρα περνά πιο γρήγορα και στο τέλος καταλαβαίνεις πως ξόδεψες την περισσότερη απ’ αυτή χωρίς όντως να αθλείσαι!

Δεν είναι κακό, όμως, να έχεις κάποιον στο πλάι σου. Κάπως έτσι, μπορείτε να πιέζετε ο ένας τον άλλον. Κάθε φορά που ο ένας έχει την επιθυμία να ξεραθεί στον καναπέ και να τα παρατήσει, ο άλλος θα πεισμώσει και δε θα τον αφήσει! Έτσι κι αλλιώς, στο τέλος, θα φτάσετε σ’ ένα σημείο που θα νιώθετε τόσο ωραία με τον εαυτό σας, που εσείς οι ίδιοι δε θα θέλετε να σταματήσετε, ούτε με σφαίρες!